En daar is hij dan, , compleet met baard en tropenhelm, speciaal voor deze gelegenheid afgereisd naar Zimbabwe en nu zittend op een klapstoeltje op het terras achter ons blauwe huis, een indrukwekkende verschijning, de wereldberoemde schrijver, de Johan Cruyff van de 16e eeuw...
William Shakespeare!!
We zijn in druk gesprek en praten over Zimbabwe en Engeland, over toneel en literatuur. William beschikt over een bulderende lach die je van verre kunt horen en leerlingen komen verlegen om een hoekje kijken. Hij wenkt ze dichterbij te komen, kijkt ze met een grote grijns aan en nodigt ze uit om te praten.Ze zijn zo op hun gemak dat ze steeds meer vertellen en langzamerhand hun ziel en zaligheid bloot leggen... Als de etensbel gaat rennen ze weg. Hij slaat me op de schouder en roept:
'hier zit een verhaal in, Dadaya is een groot mysterie, ik hoor over schandalen, list en bedrog, kortom..: het leven!! Schrijf er een boek over!!! En ik heb nog steeds dorst!!!"
Plotseling schrik ik van iets wakker. Met een droge mond, wat heb ik een dorst! En wat brandt mijn gezicht, het voelt roodverbrand aan, ik heb toch niet in de zon gelegen met mijn indianenhuid?? Ik wrijf nog een keer mijn ogen uit en kijk vervolgens recht in .....de ogen van een reusachtige baviaan!! Waarschijnlijk dezelfde van net, maar nu op 4 meter afstand!!Wat een brutaliteit, je kan gewoon lezen wat er in zijn ogen staat geschreven...
terug naar zimbabwe / back to Zimbabwe
