Toen Manford Khanya op een mooie septemberdag in zijn dorpje Ndineni-de Ndebele-benaming voor de diep in de rotsige heuvels verscholen oorspronkelijke missiepost oud-Dadaya, gelegen 10 km ten noordwesten van Dadaya Highschool aan de spoorlijn naar Zvishavane- wakker schrok van een kraaiende haan vlak buiten zijn hut ("kieriekierie,  kieriekierie!! Shona voor kukuleku, ook hanen spreken hun dialecten.. ),  schoot hij met een ruk omhoog, wreef de slaap uit zijn ogen en probeerde zich uit alle macht zijn heerlijke droom te herinneren. Helaas, hij kwam er niet op. 
Goedemorgen! Mangwanani! Opstaan! Kieriekierie!!"

Bekende geluiden drongen tot hem door: rammelende emmers van kinderen die water halen in de put buiten het dorp, het gemekker van geiten,  het gehuil van baby's en het zacht neurien van hun moeders, het blazen in de bijna gedoofde kookvuurtjes om het vuur weer op te porren, het gekrijs van bontgekleurde vogels in de overweldigende natuur.  De morgen loeit weer aan in de tropen en dat gaat gepaard met een oorverdovend lawaai.
Maar auto's zijn hier niet te horen.....

Na een ontbijt van maispap en sterke thee volgt Manford het kronkelige pad langs de moestuintjes van zijn dorpsgenoten en loopt verder door de heuvels, voorbij de  rotsen met de verborgen grotten waar de oudste bewoners van Afrika- de bruine en kleine San of Bosjesmannen zoals ze vroeger werden genoemd- hun rotstekeningen maakten: veel taferelen van de jacht. Primitieve tekeningen van duizenden jaren oud toen hier nog geen zwarte of witte mensen rondliepen. Als jongen tekende Manford het liefst deze tekeningen van neushoorns en giraffen na tijdens de tekenlessen op zijn schooltje in Ndinaneni. 
Maar nu moet hij voortmaken, hij wil niet te laat komen bij zijn werkgevers. Hij loopt daarom stevig door,  langs de begraafplaats waar ook familieleden van hem liggen begraven.. Tijdens perioden van jarenlange droogte is dit de plek waar de dorpsbewoners bijeenkomen om contact te maken met hun voorouders en al dansend te smeken om hun hulp: Regendansen, ze helpen echt!! Maar nu merkt hij niets van geesten, blijkbaar zweven ze elders rond. Anders had hij ze zijn droom kunnen vertellen...alhoewel...,waar ging die toch over??

In de verte ziet hij Dadaya Highschool al liggen. Het geluid van opgewonden stemmen van leerlingen draagt ver. Op de Dadaya Road ziet hij in de verte een rookkolom naderen van de enige bus die Dadaya eens in de twee dagen aandoet. Bij het zien van de bus schiet zijn droom hem plotseling weer te binnen. Zijn droom die hem zo blij deed ontwaken, de droom van een arm maar gelukkig man.....:

vandaag mag hij de nieuwe Toyota Highlux van Mr. Jim wassen!!!!!!!!!!! 

(mbira-muziek in het dorp van Manford: http://www.youtube.com/watch?v=qja5kJ37lYA )

https://www.youtube.com/watch?v=5hF2Hstvrfc    mbira van stad naar platteland (Mapfumo, Mtukuzi)