"Michael Jackson is not my favourite singer!!!'

Het is muisstil in het witte kerkje. Honderden leerlingen luisteren ademloos naar Mr. Mutomba, de directeur van Dadaya Highschool. Zijn dwingende blik houdt alle aanwezigen in de ban. Niemand die kucht of hoest. Wat een kracht straalt deze man uit met zijn felle ogen...soms de ogen van een slang die zijn prooi hypnotiseert, soms de pretoogjes van een dominee die iedereen moeiteloos in zijn greep houdt. Een verhalenverteller pur sang...

Na een week van hard werken is het nu tijd om te rusten. Het is zondagochtend en het terrein van de school ademt een diepe rust uit. Klaslokalen staan open, hier en daar staan groepjes mensen te praten. Ondanks het vroege tijdstip- het is half 8- begint het al aardig warm te worden in de kerk. De  deur blijft open en ver na half 8 sluipen laatkomers nog naar binnen.
Na de openingszin van Mutomba is de stilte om te snijden. Je hoort de leerlingen denken: 'waar moet dit heen??? Wat weet die oude man van Michel Jackson en van Billy Jean??" De stilte lijkt uren te duren en Mutomba kijkt maar rond. Links de jongens, rechts de meisjes, een zee van groene uniformen en een man op een verhoging. Even waan ik me in Londen, in een park,  Hyde park corner, waar iemand op een krukje gaat uitleggen hoe de wereld in elkaar zit, tot .. Mutomba verder gaat en bijbelverhalen terug brengt naar deze tijd, naar deze leergierige leerlingen afkomstig uit alle hoeken van het jonge land Zimbabwe. En ze kunnen hier nog luisteren!!

Straks gaan we zingen. Altijd meerstemmig, alsof je in een koor zingt. Het is heerlijk om met de jongens mee te zingen, met hun donkere bassen en brommende stemmen. Dan word ik licht in mijn hoofd en heb ik het gevoel langzaam op te stijgen...
Als het koor begint te zingen slaat de vlam in de pan. Wat is dit prachtig!!  Soms heel gevoelig, dan weer opzwepend, de beste zangers en zangeressen van de school maken er een waar feestje van, soms met eigen interpretaties of met voor ons onbegrijpelijke grapjes brengen ze het publiek in extase...in het publiek slaat Thomas zich op de knieen slaan van pret. Wat gebeurt hier allemaal??

Het is niet te beschrijven, zo mooi. Ik zweef nu ver boven de school in een Zeppelin, in de diepte stuiven giraffen  en zebra's verschrikt uiteen, de muziek wordt zachter en serener. Zonder orgel of piano, zelfs zonder trommels, alleen maar de menselijke stem, het brengt me elke week weer in hoger sferen en doet mijn Zeppelin stijgen, rechtstreeks....de hemel in.   

(en zachtjes zing ik het Afrikaanse volkslied: http://www.youtube.com/watch?v=MFW7845XO3g&feature=related )

https://www.youtube.com/watch?v=pg4CtAqKIWQ)    jongerenkoor SOW Houten