Mensen kijken is het leukste wat er is! Ik ken veel mensen en wil ze met u gaan besluipen en bespioneren en misschien zien we verrassende exemplaren....houd uw fotocamera's dus maar in de aanslag, daar gaan we: op...... 'mensen-safari'!!
Jim en Veronica zijn druk bezig, vandaag ben ik uw kleine, maar dappere gids. Ik zal u rondleiden over het terrein van de school en wijzen op interessante mensenkinderen.....trouwens, in de verte ben ik nog een ver familielid van u, geachte lezers!! (van u beiden ha ha..)
Sluit uw ogen en waant u zich maar in een warm land,ver van huis...in de verte klinkt het eentonige gehamer van een goudmijn. We lopen in de richting van de eetzaal....hier lopen mooie exemplaren rond, ze dragen witte schorten en hoge koksmutsen, ze rammelen met pannen en kunnen heel hard zingen..maar pas op voor ze, voor je het weet komen ze op je af en beginnen ze te meppen met pannedeksels!!
Nu heel zachtjes, onder de klaslokalen door, niemand mag ons zien. Je hoort de leraren praten en praten, dat kunnen ze uren volghouden... Nu staan we bij een lokaal met een andere stem...een exotisch exemplaar, Mister Jim geheten, waarschijnlijk een albino, hij is zo wit!! De leerlingen moeten steeds heel hard lachen, maar ik kan het niet goed verstaan.....wat zijn toch 'schaatsen'?????
Al sluipend komen we bij de ingang van de school. Een gebouwtje met een zeer donker kijkende man, hij ziet er uit als de leider van de hele troep. Mensen die bij hem komen buigen onderdanig...Hij is duidelijk de baas, Mutomba wordt hij genoemd. Ik noem hem altijd 'de mensen-koning...'
We moeten door, straks klinkt de bel en komen alle kinderen met hun groene uniformen naar buiten, we lopen snel verder en verschuilen ons in de struiken...tring!! De klaslokalen stromen leeg en het is meten een herrie van belang! Blijf hier maar even zitten, ik sluip even rond om te kijken of we ergens een mooi mensen-exemplaar kunnen spotten.
Hier ben ik weer, we hebben geluk, er is nogal wat opwinding, en er schijnt iets bijzonders aan de hand te zijn. Mensen zijn opgewonden, maar helemaal volgen kan ik het nog niet..vooral de mannetjes-mensen kijken elkaar verbaasd aan en slaan elkaar van dolle pret op elkaars ruggen...ze kunnen iets niet helemaal geloven..iets over een wonder-vrouw die mannenwerk doet of zoiets, ik kan er geen touw aan vast knopen...
Het schijnt allemaal te gebeuren op de heuvel, bij het blauwe huis..volg mij, we zullen proberen dichterbij te komen.
Dwars door de struiken met hun gemene doornen klimmen we naar boven. In de verte blinkt de rivier, een nijlpaard zwemt lui voorbij . Uit de richting van het blauwe huis klinken harde en vreemde geluiden....van hamers en boren en beitels en wat al niet meer, het lijkt wel of er opeens een complete scheepswerkplaats uit het niets is ontstaan! Ik gids hier al jaren, maar zoiets heb ik nog nooit mee gemaakt! Wat voor mensen zijn dit??? We sluipen dichterbij en naderen nu het terras achter het huis. Er staat een groepje mannen te kijken en hun ogen rollen er bijna uit!! Net als die van ons...we geloven onze ogen niet.....het klinkt als of er een heel leger aan het klussen is, maar er is slechts een persoon aan het hakken en beitelen. En die persoon maakt houten kasten en tafels en een groot bed ...en die persoon is.......een vrouw!! Zoiets hebben we hier nog nooit gezien!!
Mister Jim staat er nu ook bij te kijken. Hij doet alsof dit alles de gewoonste zaak van de wereld is. De spullen uit Nederland werden netjes gebracht in een houten container en dat hout, daar kan zij prachtige meubels mee maken... (en hij zet wel thee...)...
Straks zullen Jim en Veronica weer alleen zijn. De goudmijn zal zwijgen en de nachtvogels, de insecten en de vuurvliegjes zullen ontwaken, het inmiddels bekende zwarte kleine doosje zal knetteren en het nieuws van de wereld rondbazuinen....dit alles onder de stralende tropische hemel met zijn miljoenen sterren.....En straks duiken ze onder de klamboe in...het door haar getimmerde bed!
Dit was het eind van onze wandeling, hartelijk dank voor uw aandacht, ik hoop dat u van deze kleine safari genoten hebt. Laat dat fooitje maar zitten, ik pak over een paar maanden wel een lekkere maiskolf uit deze tuin....die tuinjongen is echt goed bezig!! En wie weet komen we elkaar nog wel een keer tegen. Ti cha ona (tot ziens)! En doet u de groeten thuis- in uw koude landje- aan mijn familieleden in ........de APENHEUL!!! (pas op, ze springen zo op uw schouder!!)
Reacties op bericht (0)
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
terug naar zimbabwe / back to Zimbabwe
