Luisterend naar de allerlaatste  (snik..) uitzending van de wereldomroep zie ik Jim en Veronica zitten op het terras van hun blauwe huis en luisteren naar de geluiden van de tropennacht en...naar een heel klein zwart radiootje met stemmen uit het moederland. Het waren andere tijden...

Op zeeniveau lees ik de handgeschreven brieven die me meenemen de lucht in naar het anderhalve kilometer hooggelegen Harare, waar de tropengangers ontwaken in een heerlijk hotelletje met -nog steeds- hun hoofd in de wolken. Dezelfde wolken die  vandaag weer bakken regen gaan brengen en de taxichauffeur doen zingen en fluiten van vrolijkheid, terwijl hij in zijn gammele bak de diepste plassen op de weg probeert te ontwijken, maar niet kan voorkomen dat er af en toe een golf water de taxi inklotst......in dit land bestaat geen APK.... 

Bij het inklaren van onze spullen uit Nederland grijnst de verhuizer ons toe: 'ik breng jullie straks alles en er zit een aardige verrassing bij!!!'

Dan gaan we nog even  stadslucht snuiven voor we weer naar het platteland zullen gaan. Grote, moderne winkels en ik ben Veronica al snel kwijt. Zelf duik ik een boekwinkel in op zoek naar schoolboeken. We ontmoeten elkaar op een terras met uitzicht op het drukke verkeer. Plotseling klinken sirene's en getoeter en  lijkt er paniek en alle auto's stuiven naar de kant..... de colonne van president Mugabe met motoren en grote sleeen moet er langs....We zijn in Afrika!

Nog steeds enigszins dromend lopen we door het centrum en....laten ons als de eerste-de-beste toerist op klaarlichte dag beroven van.. ons fototoestel....Met een daverende klap belanden we weer met beide benen op de grond!

De terugweg gaat sneller dan de heenweg, alleen over asfalt dit keer. Van 1500 meter dalen we af naar 900 meter  en de temperatuur stijgt en het wordt droger. Het laatste stuk naar  Dadaya voelt als thuiskomen. Kumba! ('thuis' in het Shona).
's Avonds luisteren we als altijd naar die goeie ouwe wereldomroep en horen....dat de elfstendentocht ook dit jaar weer niet doorgaat!! Zo blijven we toch op de hoogte. Leve de radio! En aan het eind van deze week zullen onze spullen worden gebracht, we kijken er naar uit! Vooral naar.....(foutje....) onze schaatsen!!!!!