Ik heb het idee dat ik het verhaal van Jim en Veronica nu ze zo ver weg zijn anders moet vertellen. Daarom leek het me een goed idee om me op te geven voor een cursus ' Verhalen Vertellen'.
Ik zit in een klooster met lange gangen en sobere kamers samen met acht anderen te luisteren naar cursusleider Pete Pronk, een man met een grote bos grijs haar, een zwarte (!) borstelige snor en het stemgeluid van Ko van Dijk. Hij vertelt ons dat hij ons mee zal nemen op een reis, een reis van drie dagen. De zolder waar we zitten heet 'Sjoel' en deze ruimte noemt Pete 'de werkplaats'. Naast verhalenverteller is hij ook 'stemdeskundige' en ik begrijp.. de stem...... is....... het ventiel .....van ..de ziel .......... ................nou, ik ben voor minder weggerend!!
Op de achtergrond hoor ik Gregoriaanse klanken en heerlijke etensgeuren verspreiden zich. Vanavond neem ik wel een borrel. Jammer dat dit geen trappistenklooster is want ik had wel een eigen brouwsel gelust....

De volgende dag trekt de mist in mijn hoofd op. Pete's enthousiasme werkt aanstekelijk en ik begin de ademhalingsoefeningen leuk te vinden en zie nu ook hoe aardig en inlevend mijn reisgenoten zijn. De verhalen nemen ons mee en als in een achtbaan scheren we langs diepe dalen en angsten om dan vervolgens steeds hoger en hoger te komen tot in de wolken vol luchtkastelen waar sprookjesprinsen wonen die ook weer verhalen vertellen die steeds fantastischer worden..
En na een avond waarin we dansen en dromen en praten en wijn drinken beginnen we de volgende dag met een kerkdienst samen met de paters die in witte gewaden hun liederen zingen en vervolgens weer wegstuiven om buiten het klooster hun dingen te doen..Wij blijven binnen en gaan verder waar we gisteren zijn gebleven.....ik wil hier nooit meer weg! Maar aan alles komt een eind. Het laatste verhaal gaat over abseilen en het voelt alsof we afdalen naar de gewone wereld waar we terecht komen op een vrachtboot varend op de IJssel tussen Kampen en Zwolle  en waar Tonnie het wasgoed mag ophangen....dit was iets wat ze haar hele leven al eens had willen doen, haar allergrootste wens!!.....en zo varen we stroomopwaarts terug naar Huissen.

Bij het afscheid omhelzen we elkaar. Ooit komen we hier terug, dat is zeker. Maar nu gaan we huiswaarts. De TV blijft 's avonds uit en de krant laat ik links liggen. Een gevoel dat nog dagen zal blijven... Pas in het weekend druk ik er een dvd-tje in. Ik zie een verhalen verteller met muziek. En wat voor muziek! Een oude man van 75 maakt muziek van een onwerkelijke schoonheid. Zijn 'Hallelujah" gaat rechtstreeks de hemel in, Leonard Cohen: live in London. Ik ben er stil van en ik blijf zeker een uur zo zitten. Als ik mijn ogen sluit zie ik al mijn negen reisgenoten voorbijkomen en ik zie een varende boot met kledingstukken die wapperen in de wind...
Pete, je bent geweldig, een man om van te houden. Bedankt allemaal, het was een reis om nooit te vergeten.

 https://www.youtube.com/watch?v=EImVucJO7Ok&list=PLwWEZjgTMBlOrtSBwqWMMdmPAYRRJBbAJ