Voordat we uit Nederland vertrokken hebben we onze kamerplanten weggegeven en  de warme kleren, schaatsen en meubels in opslag gedaan. De rest zou worden opgestuurd naar Zimbabwe in een zeecontainer die er zeven weken over zou doen. Ik moest denken aan een reisje naar Texel waarbij wij als kinderen flessen met briefjes erin over de reling van de veerboot gooiden....zouden we de spullen ooit terug zien??
Maar nu is er dus toch een brief gekomen dat onze spullen in Harare zijn. Daar kunnen we heen reizen -niet om de spullen op te halen, maar om ze 'in te klaren'... Een lange busreis staat ons voor de boeg, mr. Hove- de onderdirecteur- geeft me er drie dagen (!) vrij voor...

En zo gaan we op weg. Mr. Hove is zo vriendelijk om ons af te zetten bij het busstation in Zvishavane: heel veel bussen, soms met draaiende motor en zwarte rook uitstotend,  een  onoverzichtelijke menigte mensen- op ons na allemaal zwart, want witte mensen rijden niet in bussen, dat is 'gevaarlijk'! Zij hebben 4x4 Toyota's en Nissan's zoals in heel Afrika....

Er is ons op het hart gedrukt om de goede bus te nemen, de goede bus..., wat is de goede bus?? Goede  bussen rijden over asfaltwegen en brengen je in ruim 4 uur in de hoofdstad, via Masvingo: op de bus staat 'Masvingo ne tara, d.w.z. Masvingo over het asfalt.  'Maar kijk uit, neem niet de andere bus naar Masvingo, die gaat over het zand..."
In tegenstellling tot in Europa rijden bussen in Afrika niet volgens een tijdschema. Nou ja, er bestaat wel zoiets als een tijd-tabel maar geen busschauffeur houdt zich er aan! Je gaat hier pas weg als de bus vol is!! En dat duurt lang! (voor Veronica geen probleem, maar voor mij...)

Natuurlijk nemen we de 'verkeerde ' bus........we draaien van het asfalt en komen terecht in een andere wereld. Hier geen Toyota's met witte mensen erin maar overal donkere mensen langs de weg lopend, dorpjes met hutjes op heuvels en overal spelende kinderen.
De snelheid van de bus loopt terug, de chauffeur probeert behendig alle kuilen te ontwijken..wat niet altijd lukt. Bij elke stop -d.w.z. bij elke boom waar mensen staan te zwaaien- stoppen we en moeten er mensen bij. De bus vol, hoezo?? Er kan altijd meer bij!! Kippen, geiten, haveloze tassen met oude spullen en we schikken maar weer in..en als er in de bus geen plaats is, op het dak kan er nog wel wat bij!!

In de dorpjes stoppen we op de markt en wordt er op de bus geklopt. Verkopers stormen naar binnen met coca cola, maiskolven en suikerriet en andere lekkernijen. Zimbabwe smaakt naar naar meer!!