Ons nieuwe Afrikaanse leven beleven we als in een droom. Ik zie ons wandelen in de omgeving van de school en  verdwalen. Overal  Msasa-bomen, niet hoog, niet groot, niet dicht op elkaar maar toch genoeg om het zicht te ontnemen. Dan stuiten we op een rivier, dit moet de Ngezi river zijn. Maar welke kant moeten we op??
De schemering duurt hier maar kort en de duisternis valt snel. En hier is het echt donker!
De sterren geven geven geen aanknopingspunten, de zuidelijke sterrenhemel zegt ons niets, de Grote Beer schijnt te zijn  weggelopen. We zijn er niet gerust op, denkend aan alle goedbedoelde waarschuwingen vooraf over luipaarden en slangen...

Maar de redding is nabij, bij de rivier duikt een nijlpaard op en biedt ons een lift aan. We stappen voorzichtig op zijn rug en  het enorme beest begint rustig te zwemmen. Het lijkt of hij (of zij?) dit vaker heeft gedaan.. 
In het stilstaande water passeren we een groepje krokodillen en luisteren naar de geluiden van de tropennacht. Oorverdovend, het getsjilp van de krekels overheerst. Maar  verder zien we weinig.
Na een bocht flikkeren lichtjes in de verte, zou dat de school zijn? We zien gedaanten bij de rivier, als we dichterbij komen blijken het  zwemmers te zijn, leerlingen waarschijnlijk, zeker niet bang voor krokodillen...

Na ons te hebben afgezet, gaapt het  nijlpaard met zijn bek wijd open,  alsof dit de gewoonste zaak van de wereld is. Tatenda (bedankt)!!
We lopen de heuvel op,  in de richting van een blauw huis. Uit de verte klinkt gezang van meisjes, prachtig!
Dan  komt er iemand naar ons toe. Hij stelt zich voor als Benard en biedt zich meteen aan als tuinman. "Leuk, een tuin, maar hebben we ook een huis? Yes, mr. Jim, dit blauwe huisje is voor jullie"!! Dit is vandaag bekend gemaakt!
Een eigen huis, een plek onder de zon. Het is te mooi om waar te zijn!! En Tim wordt onze Nieuw-Zeelandse buurman!! En wat een uitzicht!!
We zitten op de grond, op ons eigen terras. Meubels en spullen hebben we nog niet , maar de sterren stralen. Wat een leven!
Als buurman Tim op zijn gitaar tokkelt komen de woorden vanzelf:

Uitzicht op de velden, mist bij de rivier.
Verre landen roepen, maar wij blijven hier.
Heel, andere sterren, maken ons soms klein,
moeilijk telefoneren, met een party- lijn.
Soms, soms breekt de hemel, en bliksem flitst omlaag,
maar meestal is het heet en droog,
en het leven gaat hier traag.

(zwemmende olifanten.. Chobe, Botswana  https://www.youtube.com/watch?v=CggJrpCPv1Y