Het dringt nauwelijks tot ons door waar we zijn terecht gekomen. We denken eigenlijk helemaal niet! Als kleine kinderen die de wereld buiten hun tuintje verkennen, zo voelt het.
Het is alsof je in een sauna loopt. De hitte valt over ons heen en bedwelmt ons. De stress van de reis valt van ons af. Als we de omgeving verkennen vervallen we in een langzaam -afrikaans- tempo. Al lopend maken  we kennis met wat collega's. Enthousiaste mensen, ze zijn van onze komst op de hoogte. Al lopend langs de rivier ontmoeten we Tim, een Nieuw-Zeelandse collega die aan het rennen is. De nijlpaarden in de rivier laten zich horen, maar we zien ze niet. Over een week kunnen we in ons huis en voorlopig logeren we bij Mr. Mutomba, de directeur van de school. Aan tafel eten we zwijgend, het eten is op en top Engels. Het enige verschil met Engeland is dat Mrs. Mutomba het eten soms op een vuurtje buiten klaarmaakt....als de stroom weer eens uitgevallen is. 'No problem at all', zegt Mrs. Mutomba, ' hout genoeg'! Als haar man er niet bij is praat ze graag...
Het is een vreemde gewaarwording, we  zijn in een totaal andere wereld terecht gekomen. Met andere geuren, een onbekende sterrenhemel en soms een tropische bui. En heel, heel veel insecten....
Ik probeer mijn lessen voor te bereiden: natuurkunde, scheikunde en biologie, maar heb geen idee wat ik kan verwachten. Op de dag voordat de school weer open gaat, kondigen zwarte rookpluimen de komst van de bussen aan. Een voor een rijden bussen het terrein van de school op, uit alle streken van het land. De leerlingen begroeten elkaar enthousiast en hebben elkaar veel te vertellen. Chaos, drukte, gekwetter en gelach, de school komt tot leven! En nog steeds dringt het nauwelijks tot me door dat ik ze morgen in de klas krijg..
Dan is het zover. Alle leerlingen komen naar de kerk en worden welkom geheten door Mr. Mutomba......Hij heet ze welkom en brengt ze regelmatig aan het lachen.....en dan worden de nieuwe leraren voorgesteld. Tim komt naar voren, de leerlingen reageren opgewonden op zijn komst. En dan.....komt ik naar voren.......ik kijk de leerlingen aan.....honderden zwarte gezichten....en ik denk: hoe hou ik ze ooit uit elkaar??????
En op dat moment dringt het tot me door:je  bent in afrika, of te wel:
je bent in Afrika!!!!!!!!!!!