Nazis afschieten, dat is in een virtuele wereld wellicht het mooiste wat er is. Niet voor niks zijn games als Medal of Honor, Call of Duty en Brothers in Arms zo populair. De Nazis staan voor het grootste kwaad dat er ooit in de wereld is geweest en door ze naar het hiernamaals te helpen, voelt het net alsof je een goede daad verricht. De moeder der Nazi-shooters is natuurlijk Wolfenstein, waarvan in 2009 het derde deel verschijnt.
Wolfenstein is altijd een serie geweest die realiteit afwisselt met fictie. Denk maar eens aan het gevecht met Hitler uit het eerste deel, waarin de beste man' eerst een enorm mech-achtig pak droeg en als je die had gesloopt met twee enorme machinegeweren bleef doorvechten. In de nieuwe Wolfenstein is de lijn tussen realiteit en fictie nog dunner geworden. Je speelt de rol van BJ Blazkowicz en bevindt je in een harde strijd tegen de Nazis. Met een aantal leden van het verzet probeert Blazkowicz een basis van de Nazis aan te vallen en zo hun kwade plannen te stoppen. Daarbij maakt hij gebruik van een hoop wapens, maar dat is niet het enige. In Wolfenstein zijn twee verschillende dimensies: de gewone en de Veil. De laatste is een alternatieve dimensie die de wereld in een soort groene waas hult en je toegang geeft tot speciale krachten. Ook kun je in deze spookachtige dimensie geheime doorgangen zien.
Uiteraard kun je niet altijd in de Veil rondlopen. De kracht om hier te vertoeven neemt tijdens gebruik langzaam af, waarna het ook weer even duurt voordat je de Veil opnieuw kunt betreden. De overgang tussen beide werelden ziet er spectaculair uit. Vrij langzaam trekt de groene gloed over de normale wereld of verdwijnt die juist. De speciale krachten die in de Veil gebruikt kunnen worden zijn net zo spectaculair. In de demonstratie die we te zien kregen, was er één speciale kracht vrijgespeeld, en die zorgde voor een bullet time-achtige vaardigheid, maar dan vetter dan wat we gezien hebben in andere games. Kogelhulsen springen langzaam uit het geweer weg, en de impact van de kogels ziet er ook heerlijk uit. Nog nooit heb je Nazis zo mooi zien sterven, en dat komt mede door de flink opgepompte Quake IV-engine.
Opvallender vond ik dat ik geen afkeer had tegen het feit dat je in de Veil verschillende monster-achtige vijanden tegen kwam. In games als Far Cry en Crysis vond ik het echt jammer dat de menselijke vijanden op een gegeven moment werden ingewisseld voor monsters. In Wolfenstein voelt de mix tussen fantasie en realiteit juist heel erg tof en door het de ene keer op te nemen tegen gewone Nazis en de keer daarop tegen de groene, lichtgevende vijanden, blijft de variatie goed.
Daarnaast biedt de game veel vrijheid. In een van de eerste levels zagen we hoe Blazkowicz aan de zijde van een aantal verzetsleden streed en daarbij eigenlijk zelf zijn route kon bepalen. Daken konden beklommen worden, er waren verschillende gangen en met het betreden van de Veil kun je daarbij ook nog geheime gangen optellen. Tevens zijn er een flink aantal wapens waarmee je aan de slag kunt gaan. Daarbij moet je denken aan standaard Tweede Wereldoorlog-wapens als een machinegeweer en een sluipschuttersgeweer, maar ook kun je wapens uit de Veil-wereld vinden. Eentje daarvan kregen we te zien: een wapen dat een soort energiekogels schiet. Wanneer een Nazi daarmee wordt geraakt, verandert hij in een hoopje as. Het effect dat daarbij in beeld verschijnt, is het beste te vergelijken met de manier waarop de mensen werden afgeschoten in de film War of the World. Erg indrukwekkend dus!
De vijftien minuten durende demonstratie die we voorgeschoteld kregen, voelde erg goed. De game zag er niet alleen tof uit, maar leunde vooral op een groot aantal sterke elementen. Het switchen tussen de echte wereld en de Veil speelt daarbij de belangrijkste rol, maar daarnaast zit er ook meer verhaal in en vecht Blazkowicz lange tijd aan de zijde van verzetshelden. Er zijn meer dan genoeg elementen om enthousiast van te worden in Wolfenstein, jammer dat we nog tot 2009 moeten wachten tot de game uitkomt.
