Ik ben Lowie Ceulemans, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lowie.
Ik ben een man en woon in Merksem (België) en mijn beroep is pampers volpoepen.
Ik ben geboren op 15/01/2008 en ben nu dus 17 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Slapen en eten.
Gewicht: 3,250 kg
Lengte: 49 cm
Na één jaar: Gewicht: 9.050kg
Lowie Ceulemans
de enige echte Op dinsdag 15 januari 2008 om 3.22u is hij komen piepen! Lowie Ceulemans is een feit en tis echt een schoon ventje!
25-01-2008
Hier zijn we dan...
Het heeft even geduurd, maar hier zijn we dan eindelijk! We hebben even moeten bekomen van al dat nieuwe! Maandag 14 januari was het zover, water gebroken. Toch heeft ons ventje het nog lang volgehouden want dinsdag 3.22u is hij pas komen piepen! Na vijf dagen ziekenhuis zijn we zaterdag 19 januari naar huis mogen gaan. Het gaat hier goed, we moeten ons allemaal een beetje aanpassen. Puma reageert heel goed op haar broertje, hij heeft al veel kusjes gehad van haar!
Alvast iedereen bedankt voor de leuke geschenkjes! Tot binnenkort! mama Jill
Bezoek aan Lowie door de familie Leemans en gevolg !!!
Fotografie en tekst: Davy Leemans.
Halleluja. Er is er weer een eentje bijgekomen. Vorige week is Jill bevallen van haar eerste en haar laatste kindje. Deze laatste uitspraak werd opgetekend een dag na de geboorte en we weten allemaal wat de waarde daarvan is.
De nieuwe aanwinst luistert naar de naam Lowie Ceulemans. Enige gelijkenis met de gelijknamige kapperszaken is zuiver toevallig.
Vorige week zijn we een bezoekje gaan brengen om met eigen ogen te zien wat Nonkel Ketnet gepresteerd heeft en we moeten toegeven hij heeft zijn roeping gemist. T is een schoon ventje. Nietenstaande hij zijn looks mee heeft zal hij toch gebukt moeten gaan onder het juk Antwerp supporter te moeten worden. Een lot zwaar om dragen.
Axel was weer blij om zijn meter terug te zien. Volgens hem was zijn meter al 9 maanden spoorloos en had Nonkel Ketnet aangepapt met een vreemde dikke madam. Meter Jill is nu plotseling ook een mama geworden wat voor Axel wel een beetje vreemd is. Ik heb nog een leuke foto toegevoegd van Jill met Charlotte ondertussen al 5 jaar geleden en een wereld van verschil.
Het bezoeken van een baby'tje is trouwens altijd een gevaarlijke aangelegenheid. Dominique voelt dan steeds haar moedergevoelens opborrelen. De glinsters staan dan in haar ogen en haar vatbaarheid voor rede zakt onder het vriespunt.Het gevaar voor het terugkeren van de kinderwens werd met de minuut dat ze Lowie vasthield groter en groter. Bovendien kreeg ze nog hulp van mijn dochters ook. Hoe klein ze ook zijn, ze stonden daar ook al watertandend te kijken naar de Lowie. Gelukkig heb ik nog medestanders in mijn zoon en mijn petekind Sette. Die brullen en gillen de boel er lustig bijeen en vegen alle rust met de grove borstel buiten. De moed zinkt dan onmiddellijk in Dominique's schoenen om nog aan een 4e te beginnen. Axel en Sette jullie hebben er nog een van mij tegoed
