Ieder excuus dat je helpt om je eigen bewustzijn te verduisteren, iedere vorm van bedwelmingsmiddel:
het kan een vrouw zijn, een man, een boek- wat je ook maar helpt jezelf te vergeten, alles wat je zelfherinnering van je wegneemt, wat de last van je bewustzijn van je afneemt.

Je kunt jezelf een ogenblik afleiding bezorgen, maar geen vorm van afleiding zal je helpen.
Alleen/al-een zijn moet geaccepteerd worden omdat dit het Uiteindelijke is. Het is geen toevallige gebeurtenis, het is precies zoals de dingen zijn, het is Tao. Op het moment dat je dat accepteerd, verandert ook de kwaliteit. "al-een-zijn" op zichzelf schept geen droefheid. Je idee dat je NIET alleen zou behoren te zijn, dát is wat de droefheid schept! Je idee dat al-een ipso facto droefheid is, dát is wat het probleem schept. Al-een zijn is van een volstrekte schoonheid, omdat het volstrekte vrijheid, absolute vrijheid is: hoe kan het droefheid geven? Je zult die interpretatie moeten laten vallen. In feite, als je in je vraag zegt: "ik word geconfronteerd met een nieuw alleen zijn, dan doel je werkelijk op het feit dat je met nieuwe eenzaamheid geconfronteerd zult worden en je hebt nog niet het verschil gezien tussen eenzaamheid en alleen-zijn.

Dit 'Zijn' is zo eenvoudig, zo weinig gecompliceerd, zo altijd het geval, dat ik er volledig overheen leef...