Na een grote diepgaande liefdeservaring zul je je alleen voelen.
Na een diepe meditatie zul je je alleen voelen.
Daarom maken alle grote ervaringen mensen droevig. In de navolg van een diepgaande ervanring ontstaat altijd droefheid.
Uit hoofde van dit fenomeen hunkeren miljoenen mensen niet naar diepgaande ervaringen; ze vermijden ze.
Ze willen niet diep in de liefde binnendringen, seks is genoeg. Want seks is oppervlakkig. Het zal deze ervaring van alleen-zijn niet teweegbrengen. Het zal een pretje zijn, een vorm van vermaak; gedurende een ogenblik zullen ze zich erin verlustigen en dan zullen ze het vergeten, het zal hun niet naar hun eigen centrum voeren. Maar liefde brengt je naar je eigen centrum: Liefde gaat zo diep, dat ze je alleen doet blijven.

Het is de droefheid van een mens die tijdens een ondeelbaar moment in al-één zijn is gevallen en daarna weer op het strand van de gewonge ego-zienswijze is geworpen. Maar toch met die herinnering.
Het geeft een diepe exitentiele droefheid en tegelijkertijd de hunkering om dit, ondanks alle angst, opnieuw te mogen beleven en nu in permenente zin.