Een tocht van twee dagen door de cañon. Zwaar door het hoogteverschil (1300m). Elke keer opnieuw sta ik versteld van de hoogte van die bergen, van een ander stukje natuur dat weer tevoorschijn komt, paadjes aan de rand van steile afgronden, boomwortels (een 100-tal) die als een groot kluwen door elkaar lopen. Dichtbegroeide wegeltjes waarachter groene tuintjes met rotsblokken en ezeltjes en kippen tevoorschijn komen.
Overnachting in een oase waar het contrast het grootst was. Spijtig. Nepgrastapijten speciaal voor toeristen en onvriendelijke uitbaters. S nachts gingen we iets verderop wat vriendelijkheid zoeken, en troffen een Peruaan aan die ook wat tijdverdrijving zocht. Uiteindelijk zagen we hem en zijn vrienden heel toevallig terug in Puno. Hij woont in Lima en is blijkbaar een bekende kok. Als we terugkeren naar Belgie maken we waarschijnlijk bij hem een laatste stop voor ons laatste avondmaal in dit continent.

Het zicht vanuit Cabanacondé (een stadje van ongeveer 1000 inwoners op 3200 meter hoogte) op de cañon is overweldigend. De prachtig groen-blauwe colca die 1300 meter beneden je stroomt. De cañon bezit alle 'natuur-kleuren' die je je maar kan voorstellen, geel, oker, bruin, roestbruin, oranje, rood, wit van glestjers,... En dan de zon die recht bovenop je brandt. Af en toe een kleine vogel die voorbij scheert. Of een condor... en al die planten die hier goeien (!)