Ik ben net op Humo.be een fotospecial tegengekomen over
literaire graffiti, en ik ben helemaal fan geworden. Het is toch een geweldige
manier om iedereen van literatuur te laten genieten? Ook diegenen die er niet
voldoende mee in contact komen, of misschien minder kansen krijgen om
literatuur te ontdekken, lopen over straat, toch? Ook op saaie gevels zou het
een mooie invulling kunnen zijn. De teksten zelf kunnen heel uiteenlopend zijn,
fragmenten uit boeken, mooie liedjesteksten, en natuurlijk ook poëzie! Het is
een goedkope manier van reclame voor de sector die het toch al niet zo
makkelijk heeft, en je bereikt er heel veel mensen mee.
Of het praktisch ook zo haalbaar is, valt te betwijfelen maar alles begint bij
een idee!
Onlangs liep ik in de bib door de
rekken van de jeugdafdeling en plotseling overviel me het besef dat je literaire
smaak/niveau wel erg snel verandert wanneer je opgroeit. Boeken worden snel te
makkelijk, je gaat weer over naar een volgend niveau. Maar deze voortdurende
vooruitgang impliceert helaas ook dat sommige boeken je maar in een bepaalde
periode in je leven kunnen boeien, en daarna nooit meer op dezelfde manier
ervaren kunnen worden. In je volwassen leven gaat die vooruitgang wat minder
snel, veronderstel ik. Dus eigenlijk zou je als kind toch moeten proberen wat boeken
te lezen want je kan dat magische effect van kinderboeken op een kind niet
later even inhalen.
Ook bij mezelf is die evolutie volop bezig. Tot een tijdje geleden las ik veel
boeken uit de jongerenhoek in de bib, maar opeens werden ze allemaal wat te
oppervlakkig. Het is erg vreemd op die manier geconfronteerd te worden met je
eigen ontwikkeling, je staat er immers nooit bij stil. Uit angst dat de magie
zal verdwijnen heb ik dan ook besloten om de 6 boeken van Aidan Chambers,
waarvan ik durf zeggen dat ze mij ongeveer een jaar geleden volledig omvergeblazen
hebben, nog eens allemaal achter elkaar te lezen. Ik wil al mijn
leeftijdsgenoten aanraden dit ook te doen, het kan namelijk snel te laat zijn.
Maar uiteraard heeft deze vooruitgang ook heel wat positiefs te bieden, er gaat
nu immers een nieuwe wereld open van boeken waarvan de gelaagdheid eindeloos lijkt.
Dat vooruitgang voor-en nadelen
heeft, daar hoef ik jullie vast niet van te overtuigen, dat heeft de
geschiedenis immers al voldoende bewezen.
De voorbije maanden ontdekte ik het programma In Europa op
canvas. De serie werd oorspronkelijk door de VPRO uitgezonden tussen 2007 en
2009, maar sinds kort krijgen we de reeks dus ook op de Belgische televisie te zien. De 35 afleveringen
vormen samen een reis door het Europa van de 20ste eeuw. Historische
beelden worden afgewisseld met interviews waardoorje je geen moment verveelt. Uit
nieuwsgierigheid naar de makers van deze reeks ging op zoek op het internet, en
zo ontdekte ik dat de hele reeks gebaseerd is op twee in 2004 verschenen boeken
van de Nederlandse journalist Geert Mak. Deze maakte in 1999, vlak voordat er
weer een hoofdstuk van een eeuw Europa ten einde zou gaan, in opdracht van
NRCHandelsblad een reis door die oude wereld. Zijn doel was een soort
eindinspectie: hoe lag het continent erbij, aan het slot van de twintigste
eeuw? Tegelijk was het een historische reis: ik volgde, voor zover mogelijk,
de loop van de geschiedenis, op zoek naar sporen die waren achtergebleven.
Erg onder de indruk van de tv-serie ben ik nu zeker van plan
om de boeken (samen 1285 pagina's) ook te lezen. Ik vraag me af of de boeken me evenzeer zullen bevallen als de serie. Televisie is immers een erg visueel medium, wat het allemaal wat sensationeler maakt. Maar volgens recensenten krijg je in de boeken heel wat meer achtergrondinformatie, wat het dan weer de moeite waard maakt. De tv-serie wil ik alvast iedereen aanraden, en over de boeken hoor je binnenkort meer!
