Heb zonet het boek 'De helaasheid der dingen' van Dimitri Verhulst gelezen. Op het eerste gezicht lijkt het boek enkel over de marginaliteit van het gezin Verhulst te gaan, maar als je er over nadenkt merk je dat het boek -in tegenstelling tot de film- ook veel nadruk legt op de verbondenheid binnen de familie. Zo heeft Dimitri een goede band met zijn vader, ook buiten het samen op café gaan met zijn nonkels. Dit merk je wanneer Dimitri zijn vader in opname gaat om aan zijn drankprobleem te werken. Hij doet dit namelijk niet alleen voor zichzelf, maar ook om Dimitri een betere toekomst te kunnen bieden. Ook gaan ze allemaal samen op café om zich te bezatten en daarna de eer van de familie te verdedigen, als één hechte groep. Zelfs wanneer Dimitri zijn tante en zijn nicht -die veel welgestelder leven- op bezoek komen, zijn zij direct welkom na al die tijd niets te hebben laten horen. Ook de moeder speelt een belangrijke rol binnen de familie. Want hoewel zij gehoopt had op een betere toekomst voor haar zonen, toch respecteren ze haar ten volle. Ze laten dat niet rechtstreeks merken door het tegen haar te zeggen of haar cadeautjes te geven, maar wel doordat de deurwaarders van haar spullen moeten blijven. De deurwaarders mogen alles meenemen wat van Dimitri zijn papa en nonkels is, maar de televisie bijvoorbeeld niet want daar kijkt hun moeder graag naar. Ook merk je in het boek dat de mannen een gevoelige kant hebben, bijvoorbeeld wanneer Roy Orbison gaat optreden. Deze artiest is hun grote held en ze willen zijn comeback voor geen geld van de wereld missen. Op het einde van het verhaal merk je hoe Dimitri vervreemd is van zijn geboortedorp, maar toch denkt hij er vol positieve gedachten aan terug. Ook wanneer hij zelf vader gaat worden denkt hij constant aan zijn eigen vader. Ik heb het boek graag gelezen omdat het vlot geschreven is en hoe langer je er bij stil staat, hoe meer dingen je opvallen. Er blijven nieuwe boodschappen uit tevoorschijn komen.
