Zondag hebben we nog in Lima rondgewandeld: het oude stadscentrum bezocht, de catacomben (met échte skeletten opgeborgen ... bbbrrr, creepy). Zondagavond checkten we in op Lima en de computer had mijne rugzak er uit gehaald om volledig te checken. Milenka kreeg de S van SAFE op haar boardingpass, ik de C van CHECK of CRIMINAL In de garage van Lima haalden ze heel mijn bagage uit en propten die er daarna weer terug in. Omdat er op mijn boardingpass C stond werd ik nog eens gecontroleerd alvorens het vliegtuig in te stappen Dinsdagmorgen geland in Brussel, na een 30-tal uur onderweg te zijn geweest !!! Johan kwam ons ophalen, bijna in Wommelgem aangekomen zagen we de wagen van Cindy en Timothy, ik dacht: hey, da's toevallig !? Dus ik zei tegen Johan dat hij moest "klaxoneren" want dat ze evengoed eventjes naar Johan thuis kunnen gaan...terwijl ik dat zei viel mijne frank...die hadden dat afgesproken. Milenka had al meerdere keren laten vallen dat ze benieuwd was naar haar metekindje en zijn broertje en nu kwamen die ons opwachten. Dat was echt een leuke verrassing !!
De reis is mooi geweest, ik had een super reisgezel de laatste maand, maar het was toch tijd om terug te komen. Ik miste mijn vrienden en vriendinnen, kindjes van vrienden en vriendinnen, het Belgische bier , feestjes en gezellig samenzijn .... Bovendien begon ik aan een nieuw avontuur waar ik erg naar uit keek: samenwonen !!! (na 3 dagen lukt da nog altijd goed en is da kei plezant
Ik ben telkens op Belgische tijdstippen gaan slapen, dus jetlaggewijs heb ik niet veel last gehad. Ik was ook wel heel de dag bezig, dus geen tijd om moe te zijn.
Ik heb mijn badges van het werk reeds op zak ... dus, collega's, een uitgeruste Charlotte is onderweg
03-12-2009, 23:44 geschreven door charlotte
29-11-2009
Terug in Lima
Heykes iedereen,
gisteren op t gemakske van Pisco naar Lima gekomen. In de bus kregen we de film Pancho Villa te zien. Archie slecht maar nu weet ik toch waar dat ons café in Blankenberge zenne naam waarschijnlijk vandaan gehaald heeft!
Voor onze laatste nacht hier hebben toch beslist om ons te laten gaan en op hotel te gaan. In plaats van een slaapzaal hebben we dus een kamer met privë badkamer en een douche waar onbeperkt warm water uitkomt in een dikke vette straal! Zalig, ik moet mezelf echt forceren om daar geen uren onder te blijven staan!
Gisteren maar een korte toer gedaan door het centrum van Miraflores (wijk in Lima) om iets te gaan eten. We wilden hier eigenlijk gaan dansen maar ja, ik was voor de zoveelste keer weeral wat ziekskes van mijn eten! Een soepke dus en dan ons bed in! Vanuit ons bed tv - gekeken met luxe afstandsbediening! We hadden chance: Bridget Jones 2 - niet gedupped!
Heerlijk geslapen, voel me al heel wat beter en net een lekker zondags-ontbijt verorberd! Vers, niet droog brood met zoals elke dag aardbeienconfituur ... naast de soep het enige waarvan ik weet dat ik er zeker niet ziek van word... dus buikje vol gegeten!
Ons Lotje is nu ne skype gaan zoeken en ik kruip nog maar eens onder de douche!
Vanavond (eigenlijk vannacht) zitten we op de vlieger als alles goed gaat!
Tot snel - dikke zoenen, de luxe - paardjes!
29-11-2009, 15:31 geschreven door charlotte
28-11-2009
Pisco
Hola!
Vliegtuig gehaald en na een dik uur in Lima veilig geland! Meteen op zoek naar een bus richting Pisco. Het lijkt weer niet evident te zijn omdat men ook nu weer spreekt van wegversperringen door stakingen. Dat is dus toch niet alleen in Belgie dat men dat doet! Die Gringo s zoals onze chauffeur het zo mooi kan uitdrukken, geraken dan toch weg uit Lima. Terug op zeeniveau, slaap ik gedurende bijna de hele 4 uur durende rit en merk dus niets van de stakingen!! Ja ja onze slaapqueen is helemaal terug in haar normale doen hoor!
In Pisco is er blijkbaar op16/08/2007 een aardbeving (terremoto) geweest. De kathedraal die vermeld wordt in mijne trotter, blijkt dus van de kaart geveegd te zijn en enkele honderden mensen zijn hier gestorven ... dat wisten we dus niet... effe slikken ... Zelf na 2 jaar wordt hier nog steeds volop gewerkt aan de opbouw van de stad. De mensen bouwen voor hun voorlopig muurtjes, hun nieuwe muren ... dat is hier zowat het straatbeeld - den ene werf naast den andere! Een van de hoofdwegen is reeds heraangelegd en zaterdag vindt hier een festival plaats ter inwijding van het nieuwe voetpad!
In onze hostal krijgen we van een Canadees, Dennis meer info en spreken af om s avonds samen te gaan eten. Eerst gaan wij met een local in een soort van Coco - taxi nog effe op verkenning naar het strand. Onderweg worden we nog maar eens geconfronteerd met de aanzienlijk schade die het dorp heeft opgelopen! Onze local is een beetje ne simpele maar wel de eerste vriendelijke mens, op Dennis na, die we vandaag zijn tegengekomen dus zijn we blij met zijn gezelschap! Tegen etenstijd blijkt den Dennis zo zat te zijn als een patat en zijn we opgelucht dat dinner voorbij is en we ons bed kunnen opzoeken!
Om 7uur werden we deze morgen weeral opgepikt om de Islas Ballestas en het reserva nacional de Paracas te bezoeken. De Islas Ballestas worden ook wel de Galapagos van de arme genoemd dus ge kunt u voorstellen ... super toeristisch! Wij den boot op met hoedje en regenjas als bescherming tegen de vogelenstront! We varen langs de eilanden heen waar we zeehonden, piguins (humbolt) en diverse vogels waaronder gigantische pelikanen kunnen bewonderen! De Shit mist ons Lotte net!
Nadien met de bus door het reservaat! Een super groot duinenlandschap... weeral indrukwekkend! Na een fijne strandwandeling stoppen we voor een late lunch in dit park met een schoon zeezicht uiteraard! Aaaah siesta op ons Peruaans deken op het strand ...
Vanavond staat er niet te veel op de planning... misschien wat lezen, hier staat in ons hotelleke ook ne shotterbak en een pooltafel,... eens rustig aan voor de verandering! En morgen, de bus op naar Lima!
Groetjes wederom Chicas Rojas (t was bewolkt vandaag en we hebben ons weer laten vangen)
28-11-2009, 01:00 geschreven door charlotte
27-11-2009
Arquipa -De Canon del Colca
Hallokes!
We hebben de fysieke beproeving oveleefd! Dinsdagnacht heeft men ons om 3 uur s nachts opgepikt om de uitdaging aan te gaan. Het eerste stuk is met de bus. Tegen dat het licht begint te worden, duikt de Canon del Colca voor ons op. Daar wordt ge effkes stil van - niet dat we al veel gezegd hadden op deze onmenselijke uren van de dag. We ontbijten, stoppen bij een dorpke waar dat ze ne gigantisch zware vogel op mijne kop zetten voor de foto ( moeilijk om uw dubbel kin weg te stoppen) en uiteraard nog even een mirador meepikken - La Cruz del Condor - de beste plaats om de condors te bekijken maar ze laten zich niet zien.
Dan is het tijd om aan de trekking te beginnen.De Colca is de diepste canon ter wereld met een hoogteverschil tot 3200 m. Het is echter niet te vergelijken met de Grand Canon. De Colca is meer een diepe vallei met duizende hectaren terrassen (andenes) vanuit het pre-incatijdperk. Zo{n terrassen wil ik ook in mijne hof, het effect daarvan is echt supermooi! Maar ja, ik zou ook wel nen Canon in mijne achtertuin willen...
Op een van de smallere plaatsen starten we de afdaling. Ons doel zien we 1200 meter lager liggen, een oase! Ge voelt u echt wel zeer klein als ge in die kloof zit en die bergen vlak tegenover u, meters boven u uitsteken! Na +/- 3 uur afdalen via een smal zigzag pad bereiken we een dorpje voor onze lunch dat toch wel 35 inwoners telt! Te bedenken dat deze weg de enige weg is, langs dewelke zij hun landbouwprodukten voor verkoop of ruil moeten transporteren... De school telt dit jaar 3 leerlingen! Ook nu weer denken wij ... wonen er hier mensen??? Zalig rustig, dat wel!
Buikjes vol en we vertrekken in de het zon voor nog maar eens 3 uur stappen. Nu met momenten zwaar bergop en we happen naar adem ... Lotje ziet al knalrood .... en wij moeten morgen uit die kloof geraken door een beklimming van 3 uur ???- we beginnen ons al wat vraagjes te stellen, als we het niet halen, kunnen we misschien nen ezel nemen ????
Bijna de hele tocht van +/-7 uur hebben wij moeten afdalen! Ik kan u verzekeren, ge komt als een compleet wrak toe aan die oase die op den duur precies niet echt meer dichterbij kwam! Blijnen, dikke tenen die zeer doen van meerdere keren tegen stenen te stoten, zeer aan de knieen en mijn heupen die precies uit de kom zijn! Nu begin ik mij pas echt vragen te stellen over morgen, aangezien we geen verhalen hebben gehoord over de eerste dag trekking. De beklimming van morgen zou pas het zware stuk zijn???! Twijfel slaat toe maar nu niet meer aan denken, we bevinden ons echter in een oase en duiken dan ook meteen het zwembad in!
Men wijst ons een KAMER toe. We moeten er toch effe om lachen, waar dat wij deze vakantie allemaal al niet geslapen hebben ... deze keer een rieten hutje met toch wel een rieten dak, gene vloer en 2 bedden op palen (boomstammekes). Een spelleke UNO met onze groep, wat pasta en om 8 uur is mijn pijp uit! We kennen het al ... met de zaklamp naar de WC en naar ons hutje waar we alles op ons bed leggen zodar er geen beesten aankunnen! Een schietgebedje, hopende dat het droog blijft vannacht!
Als nen blok geslapen en om 4u50 uit ons bed om aan de grote beklimming te beginnen! Er is maar ene weg en ieder mag/kan dus op eigen tempo naar boven: Al goed want er zitten enkele die hards in onze groep hoor! Ge hebt eigenlijk geen benul van tijd en er duiken meer en meer van die INCA - trappen op die dodelijk zijn voor billen en knieen. Er gaat vanalles door uwe kop - ik vraag mij af, gaat dit even erg zijn dan diene vulkaan in Chile? Ziet ons Lotte het nog zitten? Zou dat den top van de berg zijn? Nee, waarschijnlijk zit daar weer nen andere berg achter? Oei, de zon komt er door! ...? ...? Neen een ZEN-moment waarop ge gewoon niets denkt, komt ge niet tegen tijdens zo n beklimming! En dan ineens ziet ge een deel van de groep op den top staan! We zijn er al!! Voor mij viel dat veel beter mee dan den dag voorheen en ik had het me veel zwaarder ingebeeld! Na enkele minuten zie ik ons Lotte opduiken en maar roepen, ge zijt er bijna! Ons Lotje kan nog lachen en neemt nog effe haren tijd voor een foto - momentje in de kloof Voor Lotte was de beklimming erger dan de afdaling maar minder erg dan de Machu Picchu. Blijkbaar hebben we ons inmiddels goed aangepast aan de hoogte en beide weinig last gehad van de ademhaling! Zo blij dat we zijn, dat ge dat fysiek aankunt en toch nog niet tot uwe limiet hebt moeten gaan!
We genieten van het ontbijt en stoppen s middags bij enkele warme zwembaden! Zalig! Op onze terugweg naar Arequipa rijden we door het mooie Reserve National de salinas Y aguada Blanca - Woestijnachtige pampa waar kuddes lama s, alpaca s en vicuna s staan te grazen! Eindelijk, na bijna een maand, zien we duidelijk het verschil tussen deze gelijksoortige dieren!
Terug in Arequipa city, maken we ons de bedenking dat het maar goed is dat we hier morgen weg zijn! Wij zouden hier bankroet gaan! Zo n toffe stad met veel te veel trendy bars, resto kes en winkeltjes!!! Aankoop van mijn 3de en 4de handtas zijn een feit!We ontdekken zelf een chocolaterie en kunnen de verleiding niet weerstaan.... Samen met enkele van de groep hebben we afgesproken om de stad in te trekken! Onze gids, Julio, is ook afgekomen en neemt ons na de Mexicaan mee naar de Karaoke bar - eigenlijk een mini discotheca! Ja ja nen 2 de salsa (of iets dat daarvoor moest doorgaan) op Peruaanse bodem ! De sfeer zit er goed in en het is dan toch wel wat spijtig dat we het feest vroegtijdig moeten verlaten... morgen moeten we weeral om 5u15 uit onze nest om ons vliegtuig naar Lima te halen!
dikke zoenen, de stappers van het eerste kwartier!
foto1 onderweg naar de colca canyon foto2 de weg die we al dalende hebben afgelegd foto3 onze groep dalend foto4 uitzicht over de colca foto5 onze slaapplaats in de oase foto6 de oase foto7 de incaterassen
Zaterdag weeral nen dag op soep en beschuiten met confituur geleefd... de zoveelste... maar heerlijk geslapen in La Paz, 't was nodig! Zondag, het plan: onze reis naar Copacabana aanvangen! Er wilde echter geen enkele bus meer vertrekken omwille van de problemen aan de grens die nu al 2 weken aanhouden. Uiteindelijk via een alternatieve route er toch geraakt: wel 3 taxi's moeten nemen en 2 keer de grens moeten oversteken (te voet) --> Bolivie uit, Peru in, Peru uit, Bolivië in --> mijn paspoort geraakt zo wel gevuld met stempeltjes! Copacabana is een bedevaartsoord gelegen aan het Titicacameer (het hoogst gelegen meer 3812m -175km lang - opp: 8000km2). Extreem rustig, zeker als ge vanuit La Paz komt. Van hieruit zijn we maandag met de boot naar Isla del Sol vertrokken op zoek naar de mooie zonsondergang en - opgang. Bij ons vertrek liet de zon het echter afweten en dan op nen boot zitten, kan serieus koud zijn... Aangekomen op het eiland hebben we met een gids de ruines van een pre-inca tempel bezocht, die heeft zijn best gedaan om ons een beetje meer te vertellen over de geschiedenis en de symboliek ... ik vind dat allemaal nog wel romatisch maar Lotje is dus nog rationeler dan ik ... voor haar valt dit allemaal onder de noemer Bullshit! Aan het Isla del Sol is door JJ Cousteau een verdronken stad ontdekt.. de plaats waar die gelegen is hebben we gezien ... de stad uiteraard niet... zo avontuurlijk was het niet Het zonneke is er dan toch doorgekomen en wij zijn van het noorden naar het zuiden (+/- 3 u) gewandeld ... sportief he! Uiteraard hebben we ons dan beloond met een terraske! Tja wel met nen chocomelk en een koffieke ... Ja, ook wijn hebben we opgegeven nadat ik van 1 glaske in Copacabana bijna nen hele nacht heb liggen creperen van maagzuur! Deze wisselvallige dag heeft 2 verbrandde Belga's tot gevolg! Vanuit onze hostal hebben we een super uitzicht op het meer, de Cordillera Real en ja een wondermooie zonsondergang! Na weeral een zalige nachtrust wij den boot terug op ( nu met het zonnetje) naar Copacabana om meteen de bus te nemen naar Puno ( aan de Peruviaanse kant van Titicaca). We laten het goedkope Bolivië achter ons! In Puno hebben we de Islas Flotantes bezocht. Super toeristisch maar toch een leuk interessant uitje. Deze drijvende eilanden werden vroeger door de Ouros gemaakt van riet. Ook nu worden deze eilanden nog bewoond door de Aymara. Alles is uit riet: huizen, boten ... wel echt supermooi maar toch een raar gegeven! Blijkbaar willen deze mensen blijven vasthouden aan de traditionele levensstijl en wijzen een integratie met de Peruaanse maatschappij af. Wij worden meteen afgezet aan de Terminal Terrestre om de nachtbus naar Arequipa te nemen! Voila, wij zijn hier vannacht om 2u toegekomen in la Ciudad Blanca. De stad wordt omgeven door enkele vulkanen die voor de witte stenen zorgen waaruit deze stad is gebouwd. Het is een van de grootste steden van Peru maar desondanks geeft zij een eerste mooie en propere indruk! Vannacht komen ze ons om 3 uur ophalen om aan onze 2 daagse trekking door de Cañón del Colca te beginnen.... vermoedelijk onze zwaarste fysieke beproeving van onze reis! Duimen dus want we hebben daar al grellige dingen over gehoord! (niet in de zin van gevaarlijk hé) Donderdagochtend vliegen we naar Lima om daar de bus te nemen naar Pisco om de Islas Balletas te bezoeken - allé dat is toch het voorlopige plan!
Groetjes, Dos Belgas Rojas
1/ copacabana 2/ isla del sol 3/ terrasje 4/ zonsopgang 5/ islas flotantes 6/ rietenboot met luide brazilianen
zoals onze Franse vrienden het zouden zeggen, we zaten de afgelopen dagen in Le trou du cul du monde vandaar dat jullie even niets meer van ons gehoord hebben. Maar alles in orde hoor, alleen ongelofelijk moe! Ja pakt u maar effe ne stoel en zet u neer voordat ge achterover valt! Ge gaat het niet geloven maar ons slaapprinseske heeft dus wel effectief een slaapprobleem. De afgelopen dagen hebben wij steeds dik boven de 4000 meter gezeten, en geslapen op +/- 4500 meter! Neen ik heb geen last van hoogteziekte maar het blijkt dat op hoogte uwe slaap zowieso onderbroken is en der zijn er dus ook enkele die gewoon NIET slapen op dergelijke hoogte, niet s nachts en niet overdag! Voor mij is dat dus pure drugs die hoogte, ge zijt zelf niet moe totdat ge terug wat lager zit (dat is dus nu het geval he) ik ben dus drie dagen wakker geweest he! Vannacht dan meteen een bus genomen naar La Paz maar die Boliviaanse wegen ... ik had soms het gevoel of den bus terug achteruit ging in plaats van vooruit, dus ook niet veel geslapen ... vandaag ne Laisy Donderdag ingelast om te internetten, douchen, souvenir shopping te doen en te SLAPEN - dat hoop ik toch! Zondag dus toegkomen in Uyuni om onze trip te regelen en maandag te kunnen vertrekken... niet zonder problemen... s morgens zat heel het dorp zonder elektriciteit... de pompen van het (enige) tankstation werkte dus niet! Met 2 uur vertraging dan toch kunnen vertrekken! Naast ons gevijven (ikke, Lotje, Christiaen, Francis, Colas) heeft men nog 2 Franse jongens, Benjamin en Loic, in onze 4X4 gepropt! Frans was de afgelopen dagen dus de voertaal en we beginnen erin te komen hoor! Den trip was gewoon fantastisch! Eerst zijn we gestopt aan een treinenkerkhof tenmidden van woestijnachtig gebied... ideaal voor ne fotoshoot en we hebben ons dan ook volledig laten gaan! Al snel hadden we door dat poseren niet alleen een girl-thing is! Nadien komen we toe aan die fameuze zoutvlakte waarover we tijdens onze trip al vanalles gehoord hadden! Zo speciaal, echt gewoon niet te vatten! In deze vlakte zijn er ongeveer 40 eilandjes. In de verte lijken dit zwevende zwarte vlekjes. Een van die vlekjes heeft op afstand de vorm van een vis - Isla del Pescado. Een eiland vol met cactussen tenmidden van de zoutvlakte, is een korte hete wandeling (beklimming) waard! Onze eerste nacht brengen we door aan het einde van deze zoutvlakte in een zouthotel! Een ongeloofelijk charmant, romantisch hotelleke bijna volledig uit zout gemaakt! Ja ja les filles worden er wat week van ... nu nog die"e prins op zijn wit paard en het plaatje is compleet! Ik krijg zelf beddegoed met prinsesjes erop! Gedurende heel de nacht heb ik er dus volop van kunnen genieten aangezien slapen er niet bij was! De volgende morgen vertrekt onze tocht door diverse woestijnen, langs verschillende meren, vulkanen en passeren we vele flamingo s, lama s en vicuna s. Ikke maar denken dat ne woestijn nen hoop zand was maar nee hoor onze 4x4 wordt op de proef gesteld! Gelukkig hebben we ne fantastische chauffeur en wonder boven wonder geen platte banden! Ik begrijp steeds meer en meer waarom er mensen meedoen aan een race zoals Paris-Dakar. Die verschillende woestijnlandschappen met verschillende kleuren, steenformaties,... daar zijt ge na drie dagen nog niet op uitgekeken! Den tweede nacht brengen we door aan het Laguna Colorado dat door de algen een bloedrode kleur krijgt (eten voor de flamingo s)! Aangezien het een koude nacht beloofd te worden en we morgen Colas en Francis achterlaten aan de Chileense grens, zijn er redenen genoeg om flessen bier en wijn open te trekken ... de Franse vocabulair die ge op zo n moment leert ... maar plezant is het wel en iedereen geraakt toch uiteindelijk in zijn EIGEN bed! Voordelen van het feit dat ge niet kunt slapen, is dus dat ge ten volle kunt genieten van uw reis en extra-time hebt. Ikke dus om 4 uur met wat lama-dekens uit mijne nest om de zonsopgang op te wachten! Zowieso hadden we ontbijt om 5u15! De woestijn ziet er eens zo mooi uit op dit uur van de dag! We mogen gaan baden in thermen aan een zoveelste fantastisch laguna maar daar heb ik toch voor gepast! We passeren de Salvatore Dali woestijn, talrijke vulkanen, het laguna blanca en het fantastische Laguna Verde (van in de films)! Nadien is het tijd om onze vrienden af te zetten aan de Chileense grens en starten wij aan onze terugtocht naar civilization! Om 18 u terug in Uyuni, nog wat mexican food verorberen en dan nemen we afscheid van Benjamin en Loic, de nachtbus op naar La Paz! Vanmorgen toegekomen op ne super dure hostel -- warm water, internet, ontbijt en overnachting voor 60 Bol (6 euro) - onze duurste overnachting tot nu toe in Bolivie! Ook hier weer afscheid moeten nemen... deze keer van Christiaen die nu zijn reis al verder zet naar Copacabana! Toen waren we nog met 2! Ook wij vertrekken morgen naar Copacabana op zoek naar nieuwe avonturen! Geloof het of niet maar dit is dus echt wel een zeer beperkt verslag voor wat toch wel een van mijn meest fantastische trips ooit, is geweest! Te bedenken dat dit niet in ons originele reisplan zat .... IEDEREEN DOEN DOEN DOEN!!! Veel zoenen van de Kuifke en Tintin!
1/ treinkerkhof 2/ groepsfoto christian, colas en francis 3/ zoutvlakte mil 4/ zoutvlakte lotte 5/ groepsfoto in jeep 6/ zoutvlakte 7/ isla pescado 8/ isla pescado 9/ vulkanen en woestijnen 10/ flamingo's 11/ lotte aan laguna met flamingo's 12/ mil aant flamingowatchen 13/ vulkanen en woestijnen 14/ laguna verde
Heykes! Verslag vanuit Potosi! Onze drukke reisschema gaat verder! Ik zal het wat korter houden dan voorheen want ik krijg hier en daar wat reacties dat de teksen nogal lang zijn en dan vertel ik jullie nog niet alles he, ge zou mijnen dagboek is moeten zien!
Gisterenmorgen met een hele bende vertrokken na een gezamelijk ontbijt om ons te begeven op de death road! De Antwerpse meisjes waren weeral goed vertegenwoordigd. Deze keer hebben Sabine en Alman (of zoiets) ons pad gekruist! Sabine heeft blijkbaar vroeger nog met Charlotte op ballet gezeten!Toffe lieve meiskes! Hoe dan ook vond ik het helemaal niet scary maar super leuk en relax! We zijn van 4700m afgedaald met de fiets tot 1200m doorheen een gewoonweg fantastisch mooi bergenlandschap. Wendy, Johan en Maarten, jullie hadden dit echt de Maxx gevonden! De meisjes genieten van de omgeving en de jongens gaan voor de snelheid! Ik vernoed dat dit op elk continent hetzelfde is en meer iets te maken heeft met Mars en Venus! Na de afdaling zijn we terecht gekomen in een klein heet paradijsje waar we konden zwemmen, douchen, in de hangmat luieren en bovendien mochten aanschuiven voor een van de beste maaltijden die ik hier al heb gehad. Genieten! Alles 10 keer beter georganiseerd dan in Peru en 10 keer goedkoper! Op de terugweg naar La Paz hadden we het busje bijna voor onszelf dus de super goede muziek mocht mas fuerte! Met ons Lotje wil dat zeggen ... karaoke time! Aangekomen in La Paz quasi meteen de nachtbus op naar Potosi! Rond 7u30 gearriveerd in Potosi en op zoek gegaan naar een hostel. Momenteel reizen we nog steeds met ons 5en verder! Een super leuke hostel gevonden met een zalige douche en een ongeloofelijk ontbijt. De stad is minder mooi dan ze in de boekske beschreven wordt maar der heeft zich hier heel wat geschiedenis afgespeeld. Vanmiddag ben ik dan ook op tour vertrokken naar de mijnen om een klein beetje te kunnen begrijpen van wat er zich hier allemaal heeft afgespeeld! Ons Lotte ging niet mee omdat het niet meteen een aanrader is voor mensen met claustrofobie! De wereld is klein dat weten we ondertussen dus uiteraard kom ik het Belgisch koppel van op mijne vlieger terug tegen en vormem ze samen met Christiaen en ik ne groep! Blijkt dat ze uit Wuustwezel komen en zo ongeveer de beste vrienden zijn Liesbeth DK en Joke M ( ex-collega's van TBW) - Hoe kan het ook anders? De Belgen, klein volkske, maar toch weer in de meerderheid! Bij het begin van onze tour mogen we ons in mijnwerkerspakskes wringen - dat levert weer mooie foto's op hoor! We bezoeken hier een klein fabriekske dat de mineralen van het gesteente uit de mijnen scheidt, klaar voor export. Nadien rijden we door naar de mijnen en we gaan erin ... Oh my god... veel grelliger dan den death road hoor! En inderdaad als ge claustrofobie hebt... begin er niet aan. We dalen in de mijn af door smalle gangen waar het heet is, zoveel stof (zelfs met een stofmasker) en ge krijgt daar dus bijna gene lucht ! Niet meteen de beste plaats om in paniek te schieten of iets voor te hebben want EHBO heb je daar niet! We dalen af tot het 3de niveau waar we enkele mijnwerkers aan het werk zien! Ik zou daar nog niet een hele dag gewoon kunnen zijn, laat staan dat ge daar die stenen (met mineralen) nog moet uitkappen, in bakskes laden per 1 ton, vervoeren en tot boven moet krijgen! Dat hier zoveel mensen gestorven zijn, verwondert me niets! Het is echt onmenselijk en dat kunt ge niet vatten tot ge daar beneden in die mijn zit! Ge wordt er effe stil van ... geef mij dan toch maar een bureau - jobke hoor! We zijn allemaal blij als we het licht zien en de uitgang nabij is! Nadat hier vele indianen gestorven zijn, werden er door de Fransen, Afrikaanse slaven naar deze mijnen verscheept en dat allemaal om het zilver tot in Europa te krijgen: Spanje, Frankrijk, Brussel - de start van het kapitalisme - daar wordt ge gewoon niet goed van! Ik vond het een buitengewone excursie, ik ga wel nooit of te nimmer nog in een mijn!
Nu fris gewassen ( is onvermijdelijk), duik ik met ons Lotje de stad in om een hapje te gaan eten! Morgenvroeg om 10 uur de bus op naar Uyuni om daar volgende week onze tocht naar de zoutvlaktes aan te vangen!
Boliviaanse zoenen Charlotte en Milenka
14-11-2009, 00:00 geschreven door charlotte
13-11-2009
Machu Piccu - verslag vanuit La Paz - Bolivië
Hola!
Gisteren niet op de mail geraakt aangezien ik ziekske met wat koorts in bed lag maar ondertussen ben ik weer bijna volledig de oude hoor!
Zondag in Cusco lang op zoek geweest maar uiteindelijk een zalig terraske in de zon gevonden op San Blas. Een aperitiefke met Nacho's en Guacemole ... als dat geen vakantie is! Staat daar ineens Leen Van Reusel uit Ekeren voor mijne neus! Hoe raar is dat, ik heb die in geen jaren meer gezien en dan komt ge die terug tegen... in Peru! Der stond ne Canadees bij : 'I love it when the world does that' - Ik was er echt niet goed van!
Maandag zijn we zoals jullie weten naar Machu Piccu vertrokken, iets waar we nu toch al bijna een jaar over spreken en naar uitkeken! Met nen diverse groep in een toeristisch mini buske zijn we vertrokken.Van keer Mexicanen, Brazillianen, Amerikanen (San Francisco), Fransman (origine Roemeens). Het toeval wil dat er blijkbaar een Belgische dame op ons buske zit die inmiddels 20jaar in California woont! Ze kan het niet geloven dat ze 2 Belgische chica's tegenkomt! Zij, Fabienne en hare man Christopher zijn een echt tof sociaal koppel, misschien wel met ne kleine hoek af hoor! Onze rit is toch weeral zo'n acht uur rijden maar door prachtige landschappen, spijtig dat onze chauffeur een poco loco is! Iedereen dus blij dat we arriveren aan ons treintje naar Aguas Calientes! In Aguas Calientes genieten we van het Happy Hour, 3 xPisco Sour voor de prijs van 1! We vertrekken dus vrolijk naar het diner met onze groep! Aguas Calientes is super toeristisch maar toch een gezellig stadje! Iedereen die naar Machu Piccu wil, houdt hier halt. We duiken vroeg ons bed in want om 3u30 (jawel 's nachts)gaat onze wekker! Met flahlight staan we dus om 4u 's nachts op straat en lachen onszelf eigenlijk wel een klein beetje uit!(wie gaat er nu 's nacht wandelen???) We beginnen aan de klim naar Machu Piccu en na een dik uur trappen doen komen we om 5u20 aan de site toe als een van de eerste. Ik vond dat de klim vrij goed meeviel, waarschijnlijk omdat ik het me veel erger had ingebeeld! Charlotte daarentegen, voor diegene die het niet zouden weten, die kan dus ook effectief zagen hé! Voor Charlotte dus nooit meer te voet!!!! Er heerst aan de inkom wel een toffe sfeer van allemaal bezwete mensen die blij zijn dat ze de klim achter de rug is en zich storten op het ontbijt dat we allemaal vanuit de organisatie hebben meegekregen! Als we de site betreden zien we eigenlijk niets, alles ligt verstopt onder een dik pak mist! We moeten nog een uurke op onze gids wachten en langzamerhand komt de Inca-stad vanonder de mist te voorschijn! Wat alle boekske vertellen overde ligging van M.P.(oude berg)dus echt niet overdreven, het uitzicht overal rondom u is echt fantastisch! Ge zou er foto's kunnen blijven trekken ondanks het feit dat ge het niet kunt weergeven. Na onze guided tour om 8u30 ( dan waren wij dus al 5uur wakker), zijn we de W.P (jonge berg) gaan beklimmen:Nog eens een klein uurke stijl naar boven. Daar toe gekomen aan het begin van de ruines was het wel genoeg voor mij, amaai ik kreeg echt last van hoogtevrees (2800m). Daar was niets afgezet, dus ik heb me daar maar rustig neergezet! De inspanning wordt beloond - het zicht op MP en de vallei kan niet beter zijn! Ook ons Lotte heeft doorgezet tot aan de top! Moe maar voldaan, wij terug naar beneden... ook niet simpel! Het wordt daar heter en heter, drukker en drukker en wij toch blij dat we om 3u30 opgestaan zijn en tegen de middag terug huiswaarts kunnen keren! Hoe dan ook zijn de ruines echt de moeite! Elke steen is niet zomaar ne steen maar zorgvuldig uitgehouwen om een of andere symbolische of astronomische reden. Ge vraagt u echt af hoe hier ooit 1200 mensen geleefd hebben! Echter het fijne van MP is nooit achterhaald en blijft dus een mysterie! De weg terug naar huis -nadat ik vanachter in het buske het bijna begaf van de warmte, ben ik vooraan gaan zitten naast de chauffeur (dezelfde als voordien) en Christiaen: Christaen is ne Roemeen die sinds zijn 20ste in Frankrijk woont (heeft daar legerdienst gedaan) en dus ondertussen vloeiend Frans spreekt. Wij zitten 8uur op die bus dus ik moet deze keer wel men Frans gebruiken. In begin moeilijk... Frans en Spaans lopen wat doorheen,ons Lotje lacht me dan uit want ze vindt dat toch oh zo schattig! Alle chance heeft de Christaen geduld met mij! Op 2,5uur rijden van Cusco is onze chauffeur moe en wij zitten dan net in de hoge bergen... den eerste keer dat ik hier echt schrik heb! Ik hem maar caramelito's (snoepkes) toestoppen en steeds diezelfde3 vragen die ik in het Spaans kan, stellen om dieë mens wakker te houden! Ik heb hem dan toch kunnen overhalen om ne stop te maken in een of ander dorp zodat hij daar COCA-bladeren kon kopen om op te kauwen (das hier legaal)! De volgende 2uur ging het wat beter en het laatste halfuur hebben we weer alle trukken uit de doos moeten halen om hem wakker te houden. Iedereen blij als we op de Plaza de Armas in Cuzco toekomen! Wij nog iets gaan eten met Christiaen maar we kunnen geen pap meer zeggen...moekes ons bed in! Ondanks de uitputingsslag van de vorige dag weer om 6 u wakker... Ik ben niet echt honderd procent en dus heb ik ook niet veel te vertellen over deze dag (woensdag 11/11). Samen met Christaen zetten we onze reis verder en nemen om 10 u 's avonds de bus naar La Paz - Bolivië: De nachtbus viel super goed mee van ruimte en we hebben wel wat kunnen slapen. Om 6u30 zijn we vanmorgen aan de grens toegekomen! Echt zot! Wij moesten te voet de grens oversteken maar eerst moest ge daarvoor in een soort van rij (lees -absoluut geen systeem) wachten met uw paspoort: Om 8u ging dat kantoor pas open! Dan gaat ge nadien dus te voet naar Bolivië om daar 'in te checken' -alle chance geen rij! en dan terug de bus op! Dat was daar net over de grens ne stank... ik tegen Lotje 'Pist hier iedereen op 't straat of wa?' De eerst volgende moment zien we dus inderdaad iemand in 't midden van 't straat plassen! Tja sommige dingen kunt ge u echt niet inbeelden! Toegekomen in LaPaz lopen we Francesco en Colas van onze Jungle tour tegen het lijf ! Nu reizen we dus met vijven verder! We slapen hier vanavond in een leuk hostalleke met zen alle op een slaapzaal! Nu is Spaans dus niet meer aan de orde en is het allemaal in het Frans te doen. Voor Charlotte geen probleem-die haar talenkennis is echt wel super goed hoor! Bij mij loopt dat iets minder vlot maar een goede leerschool! Toch iets waar dat ik werk van moet maken als ik terug thuis ben! In onze hostal kom ik het koppel tegen waar ik mee op de vlieger heb gezeten! We volgen dus min of meer allemaal dezelfde route en reisverhalen en tips worden vlotjes uitgewisseld! Vandaag een klein beetje La Paz verkend. Een grote, drukke stad... niet meteen mijn ding! Weeral aan souvenier-shopping gedaan! Moeilijk om u hier in te houden, het is hier nog veel goedkoper dan in Peru! Ons Lotje is nu met de mannen de stad in om iets te gaan eten. Ik doe het rustig aan wat eten betreft, dus een uitgelezen moment om onze blog bij te werken. Morgen om 7 uur komen we samen voor ontbijt en doen we de death ride met de fiets! Spannend! Als we morgen tijdig terug zijn, zetten we meteen onze reis verder naar Potosi (met de nachtbus), de stad van de zilvermijnen! ( een belangrijk stukje geschiedenis heeft zich daar afgespeeld)
Alle, kga mij voorbereiden voor morgen!
Doei
1. treintje naar aguas calientes 2. om 4h s nachts 3. na een uurtje klimmen 4. elke zot die om 4h s nachts is opgestaan 5. MP in de mist 6. MP uit de mist 7. op de site van MP 8. MP met de berg Waynupicchu (die we dus ook beklommen hebben) 9. aan de peruviaans-boliviaanse grens met Christiaan
een poging gedaan om wat fotookes op den blog te zetten maar dat macheert hier niet dus nog effe wachten!
Gisteren hebben we enkele knopen doorgehakt wat ons reisplan betreft en hier de nodige reisagentschappen af gedaan op zoek naar de beste prijs en de betrouwbaarste organisatie! Zo gaat dat hier in Latijns-Am. hé! Gezien het tijdsgebrek en het feit dat we echt ons best gaan doen om op tijd in Lima te zijn voor onze vlieger huiswaarts, hebben we beslist om ons bezoek aan Machu Picchu in te korten met 2 dagen. Vandaag gaan we nog wat rondkuieren in Cusco en dan vertrekken we morgenvroeg naar de M.P. Weer effe 2 dagen weg van de beschaafde wereld! Dinsdagavond zijn we terug in Cusco en waarschijnlijk woensdag mag je ons terug op de mail verwachten. Woensdagavond nemen we de nachtbus om de grens over te steken naar La Paz - Bolivië (12u rijden) . Donderdag om 11 u plaatselijke tijd (is 1 uur verschil met Peru, 5uur met België) start ons Boliviaans avontuur!
Gisterenavond hebben we de wijk San Blas verkend in Cusco en zijn daar gaan eten in een super gezellig Mexiaans restaurantje. Tja voorlopig zie ik het nog steeds niet zitten om de Cavia of de Lama uit te proberen! We hebben de avond ingezet met een lekkere Pisco Sour (te vergelijken met Caipirinha) en zijn dan toch maar eens het nachtleven gaan verkennen in Cusco. Daar kunt ge eigenlijk niet buiten, dit is de feeststad bij uitstek! We zijn in een barreke beland met een live-band. Ze hebben ook een cover gebracht van Manà en dit wordt zeker één van onze (lotje en ik) momentjes van de reis! Het geluid van de panfluit blijft nazinderen, echt geweldig! Muziek kan ne mens toch echt intens gelukkig maken! Na het optreden werd de dansvloer geopend... Ik had het nooit gedacht maar na de salsa'a in Cuba op mijn Teva's, heb ik hier dus wel degelijk ne salsa gedanst en dan nog wel op bergbotinnen... niet gemakkelijk! Allé we hebben ons toch volledig kunnen laten gaan op den dansvloer en bezweet onze beddekes ingekropen!
Doei!!!! Las bailerinas belgas
08-11-2009, 20:21 geschreven door charlotte
07-11-2009
Jungle overleefd !
Hola amigos!
Zoals beloofd, zaterdagmiddag en hier zijn we weer! En waar waren we gebleven? Ah ja, onze jungle tour! Dinsdagochtend, vertrek naar de jungle - het Amazonewoud - Parque national de Manu! Uiteindelijk heeft ons reisburo'ke toch nog 4 andere toeristen bijeen kunnen sprokkelen! Ons mini -buske zat dus tamelijk vol: 2 Belga's (wij dus), 2 Tsjechen - Veronica en Mark (just married), Francesco (1 Espagnol) en Colas (origine Suisse) - 2 vrienden die elkaar op reis hebben leren kennen en ondertussen samen al een hele weg afgelegd hebben + onze gids Luis + onze kok Alfredo + Leo, het hulpje van onze gids - Charlie, onze bootman en natuurlijk onze chauffeur Benardin! Vele onder jullie zouden de rit niet overleefd hebben, vrees ik?! Super lange rit met hier en daar een tussenstopke, bochten, bochten,bochten, hitte, hitte, hitte ... Zo bereiken we eindelijk na een volledige dag in het buske onze eerste lodge in een dorpke reeds in het begin van het woud. Onderweg blijft ge positief doordat ge toch wel wat mooie dorpkes passeert en ja onze eerste diertjes zien: aapkes en de national bird, de Gallito! Zo'n aapkes in 't wild zien, is toch iets anders dan in de zoologie zene! Met wat teamwork hebben Lotje en ik ons muskietennet toch opgehangen gekregen en dicht bijeen onze eerste super hete zwoele nacht in het woud doorgebracht! Door het veilige muskietennet en de lange trip, super goed geslapen! Volgende morgen terug het buske in tot het einde der beschaving - we ruilen het buske voor nen boot! Reisziekte is dus nooit ver weg - mensen met een zwakke maag geraken dus niet tot aan de jungle! ( Wendy overweeg het dus maar nooit!) Met den boot de Rio de Madre Dios op, richting een plaatske met iets minder stroming waar we van een rots het water konden induiken - ons Charlotte keek liever toe - maar ik kon de kans op dit kleine avontuurke toch niet laten liggen? - dus met een life-jacket het water in en dan u laten meegaan met de stroming - ni te veel nadenken en dan is het gewoon zalig - in een rivier door den jungle! (ik ga nu ni de stoere uithangen - in het begin wel met een klein bang hartje het water ingedoken zene) Uiteindelijk meren we aan en na tien minuutjes wandelen door het woud met al onze bagage, vooraad voor de komende dagen e:d. bereiken we onze lodge waar we de komende 2 dagen zullen verblijven! Diegene die de reis dan overleefd hebben, zullen dit dan misschien niet overleven ... geen elektriciteit en tussen massa'a insecten, slangen, ... ( Cindy -ja, ook spinnen! )Wat wil dat zeggen: candlelight dinner - klinkt romantisch maar is niet zo - elke keer dat ge van uw tas wilt drinken, zien dat ge der eerst de insecten hebt uitgehaald, zitten ze niet in uw drinken en/of eten, dan vliegen ze tegen uwe kop, als ge naar de WC gaat ... flashlight gebruiken om te zien dat ge onderweg niet op een slang trapt en om te zien of dat er geen beesten op uwe WC bril zitten... Dag en nacht moet ge u inspuiten tegen de insecten, lange mouwen en broek zijn aangewezen bovendien een constante zwoele hitte (en ik die dacht dat het hier 's nachts koud zou zijn -- you wish!) Ge zou hier 5 keer per dag willen douchen! Maar met het weinige water dat er hier uit den douche komt, kunt ge zelf uw haar niet wassen... na onze tocht van 4 dagen, kunt ge uwen t-shirt dus beter gewoon de vuilbak ingooien! Wat hebben we hier gedaan: wat wandelingeskes door het woud, op een vlot over het oxbow-meer (echt super rustgevend) waar ge vooral aan bird-watching kunt doen (Wendy, Pia wel echt ni te vergelijken met onze bird-watching in Cuba hoor - hier was het echt wel de moeite!) , ochtendwandeling (5u) met natuurlijk ... bird watching en een nachtwandeling ... de nocturne: niet meteen ons Lotje haar favoriete activiteit! Zij maar vooraan, juist achter de gids aanlopen en ikke helemaal achteraan... ons Lotte haar uitleg " ik heb af en toe achterom gekeken of jij er nog wel was" - lief he?! We hebben dus super veel insecten gezien, verschillende soorten vogels en aapjes, een capiwara, wilde varkens (was even een mini-gevaarlijk momentje en een stinkend ook), s'nachts de rode oogjes van de kaaimannen die op de loer lagen! Vele grote dieren moet ge niet verwachten hier te zien, die zitten echt wel goed verstopt of in veel te hoge bomen! Zo uitgeput door jetlag, de hitte, het vroege opstaan, slaapt ge hier desondanks het weinige comfort ... zalig! In 't slaap vallen en wakker worden met de geluiden hier, is wel echt gewoon de max! De laatste nacht werden we echter gewekt door een onweer ... amaai nog nooit meegemaakt ... het klonk alsof het einde van de wereld nabij was... wat een kracht! Het blijft Charlotte een vraag hoe dat ik dan toch terug in 't slaap ben gevallen tijdens dit mega-onweer...? Ik was er blijkbaar toch gerust in aangezien ge hier toch al gene elektriciteit hebt! Na 3 dagen waren wij toch blij dat dag 4 aangebroken was en we terug konden vertrekken! We moeten toegeven dat we het fijn vonden om kennisgemaakt te hebben met dit paradijs maar 10 dagen jungle ... NO WAY... 3 dagen meer dan genoeg! Terug den boot op en dan het buske,,, waarom nemen we niet wat extra mensen mee op onze rit dacht onze chauffeur...? 16 mensen in datzelfde buske waarvan 3 op het dak! Alle chance niet de hele rit... dat kunt ge u in België toch echt ni voorstellen he! Echte toeristen dat we zijn, wilden we nen andere weg terug nemen om zo nog langs enkele graftombes van voor het Inca - tijdperk te passeren... super knappe rit totdat we aan een wegonderbreking kwamen ... men is aan de weg aan het werken ... een uurke wachten dan maar... uiteindelijk valt dat mee, ambiance was er genoeg in ons buske .. iedereen van de groep was een beetje loco (misschien door de vele coca-thee die we hier drinken) en konden met de stomste grapjes lachen... Leo hebben we het liedje van 'ik zag 2 beren...' geleerd en wij het liedje van de Cucharacha's (kakkerlakken) voorgedragen- het niveau lag hoog ! Eindelijk mogen we doorijden maar niet voor lang, volgende wegversperring ... nog eens 2 uur wachten ... ge legt u daar snel bij neer zene ... het bleef plezant in ons buske! ·s morgens dus om 7u30 vertrokken en 's avonds om halfnegen terug in Cusco toegekomen waar het nachtleven al volop bezig is! Het eerste wat ge doet als ge terugkomt na 4 dagen uit den jungle? Den Humo pakken en op de WC gaan zitten... Ikke eindelijk van hoofdpijn en jetlag verlost, ons Lotje kapot van den trip ... dus weer vroeg ons beddeke in! Vanmorgen (zaterdag) voor de eerste maal wakker geworden na 6 uur! Den eerste keer sinds ik in Peru ben en dat ik spontaan wakker ben geworden na 6 uur! Ja echt, de hele week al tussen 4u en 6u wakker geworden en niet meer kunnen slapen he! Iets wat ik me voordien niet kon voorstellen! Vandaag dus op ons gemakske wakker geworden, in bed wat gelezen, een warm douchke genomen en nu zitten we in een super gezellig cafeeke, onze stamkroeg in Cusco, waar ge heerlijk kunt ontbijten en internetten! Vandaag en morgen terug wat wennen aan de hoogte, de rest van onze trip uitstippelen! Waarschijnlijk maandag richting Machu Piccu! We krijgen hier momenteel veel rare blikken... blauwe, bijna zwarte handen ... een souveniertje uit den jungle! Onze gids had een natuurlijk mosquito-repellent middeltje gemaakt, wat gebruikt wordt door de native-people ... wie wilt dat niet als ge in den jungle zit ?!!! Ikke goed smeren natuurlijk ... wat wisten we dus niet ... dat gaat er niet meer af de komende 8 dagen!!!! Nu zitten we hier in den beschaafde wereld met blauwe handen ...! SOS Piet - Welke 3 dingen hebben we tot hier toe geleerd ??? 1. Als ge de wonderen der natuur wilt te zien krijgen, moet ge zowieso ook wat afzien 2: Grote beesten krijgt ge niet te zien in den jungle - vooral vogels en insecten 3. Laat u niet verleiden tot het gebruik van natuurlijke middeltjes! PS we zijn ons kabeltje voor de foto's vergeten dus die volgen later! Dikke zoenen Jane 1 en Jane 2 - Buy the way Ma'ke (merci voor uwe mail, leuk iets te horen van het thuisfront) en Pa'ke, Milena is een Tjechische naam en Milenka is het Tjechische woord voor 'geliefde' - schoon hé!
foto1: national bird foto2: squirrel monkey foto3: idem foto4: jungledorp foto5: vrucht waarvan je blauwe handen krijgt foto6: papagaai op cocaboerderij foto:7: cocablaadjes foto8: bootje naar de lodge
foto9: milenka in actie foto10: birdwatching op het oxbowmeer foto11: prehistorische luide vogels foto12: picawara foto13: jane 1 en jane 2 foto14: charlotte als papegaai onder olifantenorenparaplu foto15: groepsfoto onder ficus foto16: blauwe handen
In de garage van Lima haalden ze heel mijn bagage uit en propten die er daarna weer terug in. Omdat er op mijn boardingpass C stond werd ik nog eens gecontroleerd alvorens het vliegtuig in te stappen 
Die Gringo s zoals onze chauffeur het zo mooi kan uitdrukken, geraken dan toch weg uit Lima. Terug op zeeniveau, slaap ik gedurende bijna de hele 4 uur durende rit en merk dus niets van de stakingen!! Ja ja onze slaapqueen is helemaal terug in haar normale doen hoor! 
Hallokes!
Heykes,
Bonjour tout le monde,
Hola!
