Vandaag begint mijn eerste dag van de voorgeschreven 2 weken rust. Om niet de hele dag aan mijn inactiviteit van maanden te denken ben ik maar wat bezig geweest met mijn oude liefde nm. muziek maken. Niks speciaal , beetje electro met rock randjes. De tijd ging goed vooruit maar kreeg toch weer zin om te lopen. Dus ging ik maar eens lezen in één van mijn nieuwe boeken over harlopen en trainen. Het eerste boek is van Paul van den Bosch en gaat over het gebruik van de hartslagmeter en hoe men zijn niveau kan omhoog halen. Ideaal voor mij want mijn carriere van harlopen is nog niet voorbij ( dokter zei van wel). Na een paar uurtjes te lezen was het boekje uit en was ik weer wat wijzer geworden. Voor de rest nog wat rust en een voetbal matchke kijken op tv (Standaard - Genk) en vooral wat de dokter zei " Zo weinig mogelijk bewegen ".
Mijn eerste blogbericht ga ik toewijden aan wat er vooraf ging aan mijn 2 stressfracturen.
Ik loop dus al 3 jaar (niet lang, ik weet het). Dit jaar had ik mij voorgenomen om wat serieuzer te trainen en een doel voorop te stellen, nm. 40 min./10km. Ik heb een lactaat test laten doen in de sportzaak (Tim2Run) en kreeg een goede begeleiding van niemand anders dan Rik Ceulemans ( bedankt rikske). Mijn training begon begin April en mijn eerste test was de wedstrijd Dwars door Geel. Hier had ik een tijd van 46:12 en dus nog een hele weg af te leggen. Volgende belangrijke wedstrijd was eind September nm: De Maasrun. Maar een week voor de wedstrijd begon de ellende. Voor het eerst trainde ik 2 keer per dag en had dus prijs: een lichte pijn aan de bovenkant van mijn voet. Maar deze ging weg tot na de wedstrijd. Ik was wel tevreden over mijn wedstrijd (42:00) maar niet over mijn voet. Ik had ook een nieuwe doelstelling namelijk voor mijn collega van het werk eindingen in de dwars door Hasselt. Maar had hier nog 1 wedstrijd tussen ( stedenloop 15km). De blessure werd dus ernstiger en ik werd koppiger omdit te negeren. Ik dach na de dwars door Hasselt direct naar de dokter te gaan. enzo geschiede dit ook. Eerst 2 weken rusten was de dokter zijn advies en indien er dan nog pijn zou zijn moest een foto laten nemen. Pijn was er dus nog en de foto werd gemaakt. Niks op te zien, dus direct een afspraak gemaakt om een botscan te laten nemen. We waren dus weer een week verder en al 4 weken niet meer gelopen .... echt frustrerend als je weet dat ik al doelstelling aan het maken was voor volgend seizoen. Op de botscan was het wel duidelijk : 2 stressfracturen aan de linkervoet (tenen), lichte slijtage aan de linkerenkel en beide knieën. Ik zou ook nog shintsplints hebben op beide schenen, maar hier voel ik dus echt niks van. Viola dit is dus de korte geschiendenis voor dat mijn miserie begon. Vanaf nu ga ik dagelijks proberen een update te doen over mijn gemoedstoestand, de fracturen en nog allerlei andere dingen.
