Mijn ouders zijn 12 jaar geleden teruggekeerd naar mijn moederland ... Het gebeurde vaak dat ik hen 2 jaar niet zag en we hadden enkel contact via email en telefoon. Een jaar geleden heb ik het contact met hen verbroken ... Misschien geef ik hen wel de schuld van mijn huidige situatie ... En wat heb je in godsnaam aan één email of telefoon per maand? Voor mij is het vaak alles of niks. In dit geval werd het dus niks ...

Mijn vader was een expat. Normaal gezien blijven die maximum 5 jaar in een vreemd land, en worden ze daarna teruggestuurd. Hij is hier uiteindelijk meer dan 15 jaar gebleven. Misschien leuk voor hem, maar dat heeft mijn leven natuurlijk zwaar beïnvloed. Toen mijn ouders terugkeerden was ik 19 jaar. Ik kon niet meer terug. 'k was net een opleiding aan het univ begonnen en wat kan ik ginder gaan gaan doen als ik mijn moedertaal niet volledig beheers? Anyway, 'k heb hier mijn studies afgemaakt en een job gevonden.

Mijn vader was een workoholic die amper omkeek naar zijn gezin ...Hij deed alles voor zijn werk. Ironisch genoeg heeft hij enkele jaren voor zijn pensioen ontslag genomen in onvrede met zijn bedrijf ... Hij heeft 40 jaar alles gegeven voor zijn bedrijf om dan in ruzie te eindigen. Was het dat dan wel waard? Dat is misschien iets waar hij eens over zou moeten nadenken. 'k had mezelf altijd wijsgemaakt dat hij zou veranderen na zijn pensioen maar helaas. Hij kijkt nog altijd amper om naar zijn gezin. Hij commandeert ons nog altijd alsof hij zijn werknemers aan het commanderen is ... Ik heb geen tikkeltje respect meer voor hem ... De dag dat hij sterft, zal het hier een groot feest zijn! 'k heb lang gedacht dat alle vaders zo zijn ... nu weet ik wel beter. Als ik de goede vader-zoon relatie van vele Belgische vaders zie, kan ik daar enkel jaloers op zijn ...

Mijn eerste blog bericht! Geen idee waarom ik dit doe maar misschien kan ik hier mijn ei wel kwijt.

Even mijn leven in een notendop:

Mijn nickname is RisingSun en 'k ben 32 jaar. 'k ben afkomstig uit een Aziatisch land (ge moet niet slim zijn om te weten welk ;-)) maar 'k ben in België opgegroeid. 'k woon hier ondertussen 30 jaar en 'k heb dan ook hier naar school en univ geweest. Om de twee à drie jaar ga ik terug naar mijn moederland. Nu is het ondertussen weer 2,5 jaar geleden. 'k heb geen plannen meer om nog terug te gaan, tenzij het voor het werk is. Ik heb daar bijna geen vrienden en 'k voel me daar toch een vreemdeling. In België voel ik me na al die jaren ook nog altijd een vreemdeling ... Wat wil je met een Aziatisch uiterlijk en naam. 'k ben het ondertussen beu om altijd mijn levensverhaal te moeten doen ... 'k wou dat ik een normaal leven had: iemand die woont en opgegroeid is in zijn moederland, die familie nabij heeft, die zijn moedertaal volledig beheerst, ... Maar dat zal voor mij altijd een droom blijven ...