Het lijkt altijd zo makkelijk,
wij.
Net zoals ik gelukkig lijk.
Mensen kijken naar me op,
ze kijken op me neer.
Maar liefste,
zien ze dan niet,
hartzeer.
Ik volg u,
waar u ook zal gaan.
Ik hou van u.
Zeg me waar ik moet zoeken,
wat ik moet doen opdat uw hart zou slaan,
voor mij.
Gij zei dat het dat deed;
Waarom lijkt het dan zo,
omgekeerd?
Het lijkt altijd zo makkelijk,
wij.

Lief, geef om mij.

03-06-2010 om 18:00 geschreven door Lolita

Waarom,

Daar draait het al die tijd om.
Elke dag, elk uur
Elke kille seconde.

Het leven,

De aaneenschakeling van teleurstellingen,
met tussenin sprankjes hoop
De kop ingedrukt,
met desastreuze gevolgen.

De dood,

Verlosser van de etter,
Verlosser van het bloed,
De oplossing voor rood.

03-06-2010 om 18:00 geschreven door Lolita

Hij is weg, Lolita.
Hou op met huilen,
het heeft geen nut.
niemand kijkt,
niemand ziet.
Slechts zijn stem kan nu verlichting brengen.
hoop niet meer, Lolita.
kapot is kapot.

Alleen lukt het je ook wel.

Verminkt,
tot in het diepste van je ziel.
Ach, kleine Lolita,
geen mens die er om geeft.
De pijn zal wel vervagen,
geef het tijd.

Hou vol, Lolita.
niemand wordt beter van je verdriet.
Ban zijn beeld, kleine meid.
Dit einde betekent de dood nog niet,

Of misschien een beetje.

03-06-2010 om 17:59 geschreven door Lolita