We hebben
het boek nu uitgelezen en we hebben er een afkeer voor gekregen .
De saaie en
op niets slaande passages bleven maar voorkomen en de onzedige woorden
stapelden zich maar op.
Een heel
dom en stompzinnig einde.
Dit boek
willen we niet meer lezen als we het niet moeten doen voor school, het is gewoon
zo oninteressant en heeft geen verhaallijn. Danny muggepuut vindt niemand goed
genoeg om in zijn gezelschap te mogen zijn en wil zoveel mogelijk alleen zijn.
Wat ervoor zorgt dat geen enkele persoon echt in zijn leven binnendringt en zo
een wending in het verhaal kon laten gebeuren. Het boek is daarom ook zo saai
en voorspelbaar. Er is ook niet echt een plot. Alles gaat zijn gangetje in het
leven van Danny en daarmee is het boek eigenlijk al grotendeels samengevat.
Wij zijn ruim halverwege boek en kunnen nu al uit alle eerlijkheid zeggen, dit boek voldoet totaal niet aan wat wij zoeken. Het boek leest traag omdat wij het een onaangenaam boek vinden. Wij beoordelen de kwaliteit van een boek het liefst naargelang de diepgang ervan. Wij beoordelen een boek niet basis van de hoeveelheid vuile woorden (bv: neuken, kutgeur, baffen,). Zouden wij dit boek uit vrije wil lezen (daarmee bedoelen wij niet voor school) dan zouden wij dit boek reeds na 20 paginas gesloten hebben om het nadien nooit meer te openen. Dit is dus wat wij vinden van het boek. Het is een boek volgeschreven met een verhaal dat gaat over het leven van een schrijver die niets van zijn leven maakt. Het enige wat deze schrijver, Danny Muggepuut (het hoofdpersonage) levend houd is roken, drinken en af en toe neuken zoals Herman zo beschaaft verwoordt. Verder in dit boek denken wij dat er nog meer van die slechte passages gaan voorkomen, over het al zo saaie leven van Danny. Wegens er maar één personage hoofdpersonage is, kunnen wij moeilijk meeleven met het personage omdat deze zeer onsympathiek overkomt. De enige mensen waarmee wij meeleven zijn de mensen die dit boek moeten lezen. En als wij dan toch een vraag zouden moeten stellen dan is het de volgende; komt hier ooit een einde aan?. En voor mooie passages moet je zeker niet bij ons zijn. wij vinden de ene passage degoutanter dan de andere.
In het begin hadden we het zeer moeilijk bij het kiezen van een geschikt boek die al onze groepsleden tevreden stelde. Ik (Lode) was niet echt voor de keuze van dit boek. Omdat ik immers een boek prefereerde van mijn favoriete schrijver, Harry Mulisch. Lucas wou dan weer een boek van Herman Brusselmans lezen. Toen we de democratie haar werk hadden laten doen, is het uiteindelijk het boek Muggepuut van Herman Brusselmans geworden.
De reden waarom we dit boek hebben gekozen is omdat Lucas ons vertelde dat hij al begonnen was in dit boek en dat hij dit een aangenaam en vlot lezend boek vond. Ik liet mij uiteindelijk leiden door de informatie die ik gekregen had van mijn groepsgenoten.
Mijn verwachtingen zijn eigenlijk zeer laag ik heb niet zo een lofzang over Herman Brusselmans zijn schrijfkunsten. Uit de informatie die ik heb opgezocht leerde ik dat Herman Brusselmans een eigenwijze schrijver is die niet beschaamt is om alle onkatholieke woorden in één boek te verwerken.
Lucas daarentegen had reeds verscheidene boeken gelezen van deze auteur en vindt dat hij een geniale schrijver is. Ik had nog nooit een boek gelezen van deze auteur en ik heb een sterk vermoeden dat dit boek ook het enige zal zijn, maar ik sta open voor iets nieuws.
Toch hebben wij nog niet echt een idee wat we zullen lezen, we twijfelen immers nog aan andere boeken. Maar we hopen dat dit boek aan al onze verwachtingen voldoet. We houden u op de hoogte van eventuele evoluties in onze mening over dit boek naarmate we het verteren.
