|
Deze morgen gingen 'Peeters en Pichal' verder op zoek naar de hardst werkende Vlaming. Er passeren een heel aantal anonieme getuigenissen van hardwerkende arbeiders: mensen uit de bouw, IT'ers die 80u per week achter een computerscherm zitten, bakkers die in de eindejaarsfeesten weken van ruim 100 u draaien, dokwerkers die een hele week van wacht zijn en niet fatsoenlijk kunnen slapen. Allemaal mensen die normaal gezien weinig erkenning krijgen voor hun werk, waarvan het werk niet altijd even zichtbaar is.
Wie komt er dan even later met een sms'je klagen om meer erkenning: een leerkracht. Begrijp mij niet verkeerd, ik heb heel veel bewondering voor het werk dat leerkrachten doen, ik zou het zelf niet aankunnen en heb dus zeer veel respect voor wat ze doen. Maar.. een voltijdse opdracht in de eerste graad middelbaar onderwijs is 22u! Toegegeven, buiten de effectieve uren lesgeven moet er nog heel wat gebeuren, van verbeterwerk tot lesvoorbereidingen, klassenraden en bijscholingen. Maar om aan 38u te komen, werk je buitenuit nog 16u per week. En dat niet voor 52 weken per jaar, maar eerder gedurende een 38-tal weken per jaar. Ik wil echt niet zeggen dat er geen leerkrachten zijn die harder werken, en heel veel tijd en moeite in hun werk steken. Maar om hen nu de hardst werkende te noemen, dat gaat mij toch wel een brug te ver. De mevrouw van het tankstation in het dorp, die dagelijks de bediening van de pompen doet van 7 tot 19u, die werkt in mijn ogen hard! De man die 30 jaar vloeren en klinkers legt, hele dagen op zijn knieën zit, die werkt hard. En als we dan toch bezig zijn, mogen we de verpleegkundigen en andere hulpverleners zeker niet vergeten!
Nog een geweldige bedenking bij hetgeen ik deze morgen gehoord heb: een man die meer tijd vrijmaakte voor zijn gezin en vraagt daarvoor een trofee als hard werkende! Waarom is het zo, dat als een moeder minder gaat werken om voor haar gezin te zorgen, dat als heel vanzelfsprekend gezien wordt, en wanneer een man dat doet, hij applaus verwacht?! En dat geldt voor zoveel dingen. mijn schoonzus vertelt mij dat haar partner enkele klusjes in huis gedaan heeft (die hij overigens al maanden uitstelde..) en daar dan in het gesprek verschillende keren op terugkomt, enkel en alleen om erkenning en applaus te krijgen voor de zware inspanning die hij deed. Hoe vaak hoor je een vrouw dat doen? Natuulijk krijg ik ook graag erkenning voor het werk dat ik doe, ook ik krijg graag een schouderklopje. Maar het lijkt mij dat mannen daar extra veel behoefte aan hebben, vooral als ze een taak of job doen waarvan ze vinden dat het eigenlijk niets voor mannen is. Ik vermoed dat het een soort van compensatie is voor het feit dat ze een 'vrouwenjob' doen. Wat niet echt een leuk idee is, in het kader van gelijkheid en gelijkwaardigheid..
26-11-2010 om 23:29
geschreven door Lizzy
|
