Eindelijk eens een weekend zonder stress en wat doet een mens dan: shoppen. Samen met mummy en haar zus op naar de koekenstad :p Het was eigenlijk te koud voor te shoppen, dus weinig winkels maar lang binnenhangen was de boodschap. Gelukkig waren er voldoende interessante winkels, vooral die met de seksspeeltjes en kleren. Mijn subje gaat blij zijn (dat hoop Ik toch) als hij Mijn nieuwe aankopen ziet...of voelt :p
Een fijne dag afgesloten met een etentje in het beste steakhouse ever en dan als kers op de taart: de 4de en laatste seksshop of the day :)
Knip knip knip, Overal rond me heen zie ik losse draden Draden die eens vast zaten, Vast aan een stukje van mezelf, Zelfs enkele vast aan mijn hart.
Ik heb de meeste draden zelf maar doorgeknipt gewoon omdat andere de draad niet durven loslaten ondanks dat ze zelf beseffen dat de connectie die er is niets meet opleverd voor geen van ons beide.
Ik heb nog enkele draadjes behouden omdat die enkele draadjes me wel rechthouden, ik die draadjes wel steun en liefde kan geven en ik dat ook zonder pardon terug krijg.
Het knippen is voorlopig gedaan, Het schaartje gaat voorlopig weer achter slot en grendel En het sleuteltje steek ik weg tot het weer tijd is voor...
We zijn vandaag 14 januari.. Doodop aangezien ik vannacht niet in slaap raakte en mijn wekker om 7u ging zodat ik nog leren voor mijn examen. De smsjes van mijn vrienden die aan me denken en me succes wensen, doen me deugd. Het geeft me het gevoel dat ik onoverwinnelijk ben en ik er klaar voor ben, ook al twijfel(de) ik daar aan. Doppen in de oren, samenvatting in mijn tas en hup de deur uit. Tram 12, mijn diktste vriend, brengt me naar school. Ik ben veel te vroeg, doeme toch. ik had beter moeten weten aagezien ik zot word van al het herhaal en gevraag rond me heen. Het maakt me zot, omdat het niemand helpt en enkel zorgt voor onnodige extra stress. Eindelijk, de deur van de aula gaat open, tijd om het lot onder ogen te komen en te kijken of het de slapeloze nacht waard was en ja ook wel dat ik geen spijt ga krijgen van de afgelopen dagen van plezier en zorgen voor, tenkoste van mijn studie tijd. 1.5 uur later...eindelijk gedaan. ik vind dat het redelijk gegaan is, ondanks dat ik uit vorige ervaringen weet dat ik niet echt goed ben in het inschatten of een examen goed geweest is of niet. Zoals steeds is het afwachten op de resultaten. Mijn grootste vriend brengt me veilig thuis, daar aangekome, kruip ik onder de wol tot avonds, ik heb het nodig. Nu back home..alle in de kempen....ondanks ik er meer dan week niet was, is er niets veranderd...:)
Ineens "ping ping"....van wie zou dat zijn... Wel van de laatste persoon waar ik aan dacht :" de ondoorgrondelijke". een gewoon simpel, maar vriendelijk smsje. Niet gedacht dat dat nog zou gebeuren, alhoewel ik met hem nooit problemen gehad heb. Jammer genoeg besef ik daardoor wel dat ik van de gene waar ik wel een sms van had gedacht te krijgen, er nog steeds geen gehad heb, toch niet van de "vluchtelinge", "het masker" heeft me wel gestuurd, maar ze vlucht weg aangezien ze het nog steeds niet aan kan. Wat? goh, de waarheid, maar ja, sommige mensen leven liever in een leugen..
Ik kan jou niet tegen houden, maar maak me wel zorgen om jou. Ik hou van je en zie je dood graag. Mijn vriend, partner, Meester, meisje....kortom mijn alles. Langs een kant ben ik blij dat we elkaar komend weekend zien, maar ik ben zo realistisch en voorzichtig aangezien ik schrik heb dat je je gaat forceren na je operatie. Er zijn nog maar 4 van de 6 weken revalidatie om. En dan stuurde je me nog dat je morgen gaat gaan werken....ik hou mijn hart vast, aangezien ik niet hoop dat je morgen een accident hebt vanwege je rug.
vuur, overal om me heen, vuur.. aan de ene kant staat zij, aan de andere kant staat hij, de wind blaast en baant zich een opening door het vuur...
Wat moet ik doen? Ga ik links? Ga ik rechts? Of blijf ik gewoon bevroren staan en wacht ik tot de vlammen me verteerd hebben....
vuur, overal om me heen, vuur.. aan de ene kant staat zij, aan de andere kant staat hij, geen wind, dus geen opening... maar ik heb een brandblusser in mijn handen,
Ik doof al het vuur om me heen, ik ga niet naar links, ik ga niet naar rechts, ik ga rechtdoor, gewoon mijn eigen weg en wie er mij volgen wil, is welkom...
