Het leven kan moeilijk, koud en pijnlijk zijn. Je kan zo diep in de duisternis van pijn en wanhoop vallen, dat je het licht niet meer kan zien. Dat is wat ik voelde toen ik jong was, ik voelde zoveel pijn en haat. De mensen waarvan ik hield hadden me zo hard gekwetst dat ik niemand meer vertrouwde en niet meer van iemand kon houden.
Dat is mijn verleden en nu kan ik het licht zien. Maar alles wat ik meemaakte, spookt nog altijd rond in mijn hoofd. Het is alsof mijn fouten en mijn verdriet me achtervolgen en ik doe dan dingen waar ik zoveel spijt van krijg. Ik heb me afgereageerd op iemand die heel belangrijk voor me is en ik heb haar gekwetst. Niet dat ik dit op mijn jeugd moet steken.
Mijn verleden heeft nog altijd controle over mij en daarom heb ik deze foto hier op mijn blog gezet.
Ik moet leren om mijn verleden los laten zodat het me niet meer kan overheersen en ik moet me richten op de toekomst zodat ik er iets goeds van kan maken om gelukkig te zijn
Ik vond deze foto op Facebook en deze raakte me wel.
Het betekent: 'Acties spreken luider als woorden. Je kan je blijven verontschuldigen, maar als je acties niet veranderen, Verliezen de woorden hun betekenis.'
Het raakt me omdat het nu in mijn leven van toepassing is.
De reden waarom ik dit hierop zet, is omdat ik een goede vriendin van mij iets erg heb aangedaan zonder dat ze iets heeft gedaan om dat te verdienen. Ik wil aan iedereen laten zien dat ze heel veel voor mij betekent en dat ik zweer dat ik deze keer zal veranderen.
Dit is een belofte die ik zal nakomen, ook al kost het me mijn leven om te bewijzen dat het me vreselijk veel spijt.
Literatuur en ik
Hey,
Hallo iedereen die dit leest,
