|
De Lisseweegse toneelkring "Kunst vind Gunst" werd opgericht in 1947 en
werd er destijds uitsluitend mannentoneel gebracht met één voorstelling per jaar!
Afwisselend waren dit blijspelen, drama's en detektivespelen. Zo was,
"Dodengallerij 1035 m" een dramatisch karakterstuk, die bij sommigen nog
vers in het geheugen ligt. Het betrof een stuk dat geschreven en geregisseerd
werd door E.H.J.Soens, destijds proost en onderpastoor van onze gemeente.
Het stuk werd niet alleen te Lissewege gespeeld maar ook in de Vlaamse
mijnwerkersmiddens van Menen en Avelgem. Het hield immers verband met
de mijnramp in Marcinelle op 8 augustus 1956!
In 1965 werd er eindelijk overgestapt naar gemengd toneel, wat meteen voor
gevolg had dad er meer stukken konden gespeeld worden.
In het jaar 1973 werd een en ander toevertrouwd aan een beroepsregisseur en
werd meteen ook een eindpunt gezet achter jaren van patronage-toneel.
Dit was immers nodig om onze inwoners, die toneelkennend en toneelminnend
is, te blijven aantrekken.
"Kunst vind Gunst" werd ook meerdere malen gevraagd voor de BRT-tv om
mee te doen in jeugdseries zoals "Rogier van Ter Doest" en "Circus Rondau",
alsook meermaals gevraagd in tal van stoeten in het Vlaamse land en had ook
het vaste rendez-vous op de Brugse Reiefeesten.
In de tachtiger jaren maakten volgende personen deel uit van de bloeiend kring:
August Boddin, Roland Boi, Lutgarde Cornille, Jozef Demaré, Edmond Depaepe,
Lucienne Devuyst, Louis Goumare, John Goemare, Ria Jacxens, Jan Pintelon,
Robert Pyra, Danny Tavernier, Dominique Van Audenaerde, Micheline Vandeberghe,
Julien Vandepitte en Willy Vandepitte.
Waren toen lid van het jeugd- of minitheater: Geert Boddin, Nadine Maes, Annemie
Demaré, Katrien Demaré, Paul Tavernier, An Vandecasteele en Geert Vandecasteele.
Tot slot een leuke anekdote uit de heroïsche jaren van de toneelvereninging:
op het einde van de 50er jaren diende op het einde van een bedrijf een acteur
doodgeschoten te worden. Om het geluid van een schot na te bootsen werd er
achter de gordijnen een kurkje met springstof geplaatst waar met een
hamer op geslagen zou worden.
Toen het ogenblik er was, viel het kurkje om en ging het schot niet af!
De speler die op de scene zijn rivaal moest doden greep dan maar noodgedwongen
naar een ingebeeld mes en stak zijn tegenstrever dood. Op het zelfde moment
ging het schot toch af en het drama werd een onvervalste klucht!
(documentatie van Peere Norbert, Brugsch Handelsblad 14 maart 1980)
|
