|
Een broertje
Winter 5 december 1950: ik was 5 jaar samen met mijn zus van 8 en broer van 7 jaar stapten we s morgens door een besneeuwd landschap naar de
school 1,5 km ver. De dag verliep zoals
gewoonlijk, op die leeftijd zijn er nog zoveel dingen die je ontglippen.
Om 16 uur kwam vader ons ophalen aan de schoolpoort, wat we
normaal vonden maar niets vermoedend.
Hij bracht ons naar tante Trees. Tante Trees was de oudste zus van onze moeder,
zij kwam thuis veel naaien want zelf had ze geen naaimachine. Daar mochten we eten,
en wachten tot vader terug kwam. Het wachten duurde lang.
Om 19 uur s avonds was ons
vader daar, wat waren we blij! Want zo vertelde hij ons, dat Sinterklaas geweest
was! Ons vader was een echte verteller, en samen met tante Trees vertrokken we
huiswaarts. Ik herinner mij nog de koude, het leek wel een haag van sneeuw te zijn, hier en daar brande er een klein
straatlampje, maar met vader bij ons kon er niets gebeuren, we voelden ons zo
veilig bij hem. Thuis renden we de trap op zoekend naar onze moeder die er
altijd was, en naar de slaapkamer van onze ouders. Mijn broer begon dadelijk te
spelen met een opdraaibare brommer, die onder het bed verdween en weer te
voorschijn kwam. Van mijn zus herinner ik mij niets meer. Tante Trees nam mijn
hand, en zei kom jij eens mee!. Samen gingen we naar het grote bed van onze ouders,
bedekt met een mooie nieuwe gewatteerde bronskleurige bedsprei. In de armen van
mijn moeder lag iets heel klein en stil, heel even en toen was het alsof mijn
kleinste broertje naar me zwaaide, ik schrok en riep, een popje! een popje! We
hadden er een broertje bij gekregen die de naam Herman kreeg. Dat was het mooiste Sinterkaas die we
ooit beleefden.
Swinnen Lisette
16 mei 2013
22-05-2013 om 18:52
geschreven door Lisette
|
