Het is alweer een eindje geleden dat we jullie op de hoogte
hielden van al onze belevenissen hier in het verre India, maar het is druk druk
druk !! Therapie voorbereiden, vormingen geven , genieten van het leven hier ;)
De maandag geven we telkens individuele therapie aan zon 10
kinderen van het schooltje. We hebben ons eigen klaslokaal met materiaal, super
dus. Het biedt ons de gelegenheid op een rustige manier in interactie te gaan
met de kindjes. Wat doen we zoal in die therapie? : allerhande
knutselactiviteiten om zowel de fijne motoriek ( dus het werken met de handen
en de vingers ) te stimuleren, maar ook om de cognitie van de kinderen te
trainen en sommigen onder hen sensorisch te stimuleren.
In de namiddag, na de
speeltijd, is er steeds sportles, gegeven door Yasmine. Dit is een man, waarvan
we de volledige naam niet kunnen uitspreken, dus hebben we het verkort tot
Yasmine, soms ook wel Yasmine King. De medewerkers hier in SCAD moeten daar
steeds mee lachen, maar voor ons is het de enige mogelijkheid om zijn naam te
onthouden. Dus, sportles : allerhande spelletjes met de bal, ook
competitiegericht. Het is tof om te zien hoe ze ook de kinderen die
rolstoelgebonden zijn hierbij betrekken en integreren in het spelgebeuren. Zelf
hebben we ook al een lokaal spel leren kennen, Gobadi Gobadi. Een soort van tussen 2 vuren, maar dan zonder bal.
1 speler moet overlopen en proberen zoveel mogelijk tegenspelers te tikken zonder
dat hij zelf door hen gevangen wordt genomen.
Naast het geven van therapie in de school gaan we ook nog
steeds 2 dagen in de week op CBR, advies verlenen aan ouders van kinderen met
beperkingen. Voor ons is het tof om onze kennis te kunnen delen met de anderen,
zodat het leven van die kinderen aangenaam blijft en zij gestimuleerd worden.
De omgeving van de kinderen is altijd zeer bereid om hen te helpen en ze staan
steeds voor hen klaar.
Ondertussen hebben we ook alweer enkele mooie plekjes
bezocht. Vorige week hebben we de watervallen bezocht. Een lokale badplaats
voor de mensen hier, goedkoop douchen is hier mogelijk :D Het was een prachtige
natuur, met mooie apen. We zijn daar dan ook naar de dam geweest, die zorgt voor
de bevoorrading van de hele staat Tamil Nadu.
Samen met onze Indische moeder zijn we gaan shoppen in
Pothys, een klerenwinkel die je kan vergelijken met de Inno in Brugge. Een
winkel vol stofjes en kleurtjes, waar je maar niet wijs uit raakt. Kiezen is
hier zowat onmogelijk, maar het is ons toch gelukt! Joepie, we hebben onze
eerste saree ( wikkelkleed ) en chudidar ( kort kleed, voor Phaedra lang, met
broek ) gekocht. Daarnaast konden we niet weerstaan aan de mooie, kleurrijke
sjaaltjes, voor minder dan 2 per stuk!
Hopelijk kunnen we algauw weer nieuwe avonturen en verhalen
met jullie delen. Tot gauw!
Na onze eerste week zijn onze Belgische vrienden van
Dominiek Savio terug naar België vertrokken, maar meteen werden we opnieuw
vergezeld door een nieuwe, grote groep van België. Zon 20 vrouwen en 1 man. Zij
komen hier de verschillende projecten van SCAD bezichtigen.
Onze stage valt reuzegoed mee! We hebben al enkele liedjes
aangeleerd aan de kindjes van het schooltje, zodat ze alles op een leuke manier
kunnen onthouden. Zo leerden
we al Head, Shoulders, Knees and Toes , The Days of the Week en The Months
of the Year. Het is ook leuk dat we eindelijk konden starten met de
individuele therapie. Zo kunnen we echt naar een specifiek doel toe werken.
Dit weekend hebben we een zeer mooie plek bezocht op het
zuidelijkste puntje van India. We zijn er met de ferry naar 2 kleine eilandjes
geweest. De boottocht was een hele belevenis op zich. Eerst moesten de mannen
en vrouwen in aparte rijen staan om op te stappen, maar eens op de boot zat
iedereen door elkaar. Waar is de logica? Het was een natte reis naar het
eilandje, de golven sloegen over de rand van de boot. Op het eerste eilandje
stond een tempel, vanwaar we een mooi uitzicht hadden op de zee en het land.
Daarna namen we opnieuw de ferry naar het 2de eilandje, waar een
gigantisch groot standbeeld stond van een of andere poëet. Daarna zijn we naar
een heel speciale plek geweest aan de zee, namelijk het punt waar 3
verschillende oceanen samenkomen : de Golf van Bengalen, de Indische Oceaan en
de Arabische Zee. Wij kunnen nu zeggen dat we in 3 zeeën tegelijkertijd hebben
gestaan. Deze plek is ook gekend voor zijn mooi zonsondergang, maar jammer
genoeg konden we hier niet van genieten door de vele wolken aan de hemel.
Vandaag zijn we voor de eerste maal zelfstandig op CBR
geweest. De rit naar het dorpje was een helse tocht. We wisten reeds dat
verkeersregels hier niet gelden. Het is toegestaan 5cm afstand te houden,
voorbij te steken in bochten, over volle witte lijnen te rijden. De enige regel
die ze wel in acht nemen is aan 30 per uur over de drempels te rijden. En
jammer genoeg heeft de verkeerschaos ons vandaag een eerste slachtoffer
getoond, een man op een motorfiets werd aangereden door een bus
We probeerden per cliënt zo goed mogelijk zijn mogelijkheden
en beperkingen in te schatten en op deze manier een zo goed mogelijk advies te
geven aan de ouders, zodat het kind zo zelfstandig mogelijk kan functioneren in
de toekomst. De adviezen die we gaven, gingen voornamelijk over ADL, goede
positionering,
Morgen bezoeken we ons eerste project in SCAD, het
ouderenproject, waarbij ouderen van zon 40 verschillende dorpen naar het
centrum komen voor advies en recreatie. We zijn benieuwd!
Deze week hadden we onze eerste kennismaking met de werking
van SCAD, het schooltje en CBR.
Het was een zeer interessante week, waarbij we reeds een
eerste indruk kregen van de noden hier. De eerste 2 dagen hebben we
voornamelijk vormingen gevolgd, die gegeven werden door de mensen van Dominiek
Savio. Dit was voor ons een goede gelegenheid om alles nog eens op te frissen,
want het zat toch al redelijk ver. Hihi !
Woensdag zijn we voor de eerste maal op CBR geweest. Het was
toch even schrikken toen we de kleine huisjes zagen langs de bestofte wegen.
Niet te geloven hoe zij in zon kleine ruimtes kunnen leven. En wij dan klagen
over onze te kleine kamer. We probeerden zoveel mogelijk te luisteren naar de
behoeftes van de cliënten en probeerden hier gepast advies op te geven,
rekening houdend met de mogelijkheden hier in India.
Ook donderdag gingen we op CBR. Het was een bumpy ride op de
weg ernaartoe. We zaten in de koffer en voelden de drempels des te beter. De
drempels zijn hier niet zoals in België, die je in 3de versnelling
aan 50 per uur kan nemen! Nee nee, hier moet je echt afremmen tot je bijna
stilstaat en dan aan 10 per uur erover gaat. Gelukkig is het plafond van de
auto nog wat meegevend, zodat de bulten op ons hoofd beperkt blijven!
We hebben ook reeds enkele bezienswaardigheden bezocht aan
de zee. Zeer mooie omgeving, maar ik zou toch liever niet in deze zee zwemmen:
dode vissen, kapotte schoenen, afval,
Vrijdag wilden we de hele dag gaan observeren in het
schooltje, maar de plannen draaiden anders uit. In de voormiddag werden er 3
soorten activiteiten gegeven, in 3u30 tijd! De kinderen kregen dus een zee van
tijd, waarbij ze telkens maar moesten herhalen. In de namiddag wilden we een
andere klas observeren, maar toen we daar binnenkwamen merkten we dat er iets
niet juist was. We vroegen aan de leerkracht wat het programma was en ze wist
het niet zo goed. De leerlingen van alle klassen kwamen bijeen, zeer chaotisch!
ADHD, autisme, mentale retardatie, allemaal dooreen! Uiteindelijk kregen we
te horen dat de kinderen werden klaargemaakt voor de aankomst van een nieuwe
groep Belgen. Hun haren werden gekamd en ze kregen een wit poeder op hun
gezicht, grappig om te zien!
Nu is het weekend, tijd om al eens wat verslagen te typen en
voor de rest te genieten van het prachtige India!
Zaterdagvoormiddag , omstreeks
5u30, zijn wij vertrokken naar het vliegveld in Charles De Gaulle om ons eerste
vliegtuig te nemen naar India. Onze eerste tussenhalte was Doha.
Het was een bewogen vlucht,
Letterlijk! Net toen we wilden genieten van ons middagmaal ( noodles met kip
gemarineerd in een sausje van kokos en limoen ) begon het vliegtuig te
protesteren door hevige turbulentie. Onze drank ging bijna de lucht in en we
hadden toch wel even schrik.
Maar gelukkig landden we
omstreeks 19u30 lokale tijd heelhuids in Doha en toen begon de volgende rush,
want we moesten meteen inchecken voor onze aansluitingsvlucht naar Trivandrum.
Eenmaal aangekomen in Trivandrum
was het zeeeeeer lang aanschuiven voor de paspoortcontrole en de bagage. De
evolutie was hier toch wel ver te zoeken. Maar onze reis zat er nog niet op! We
moesten namelijk nog een heel eind met een busje naar onze definitieve
bestemming in SCAD.
Het was 5u s nachts en reeds 24
graden. Puffen dat we deden, zwaarbeladen met onze valiezen. We werden meteen
overspoeld met warmte en chaos. Het verkeer is inderdaad zoals ze zeggen, veel
getoeter en gevaarlijk rijgedrag. Zo kon de chauffeur net op tijd remmen voor
een oudere dame die de weg wou oversteken.
We probeerden wat slaap in te
halen, maar wilden aan de andere kant niets missen van het mooie schouwspel die
zich buiten plaatsvond bij het opkomen van de zon. De natuur verbaasde ons,
prachtig!
Ook al wilden we zo graag in ons
bedje kruipen, de lokale bevolking was overenthousiast met onze komst en wou
dan ook meteen profiteren van de gelegenheid om ons overal rond te leiden. Het
is magnifiek te zien hoe de mensen hier opkijken naar ons en ons met heel veel
liefde en open armen ontvangen.
Om af te sluiten, nog een weetje
voor de mannen: het is toegestaan voor jullie om een rok te dragen, de mannen
staan er hier beeldig mee!
Morgen beginnen we aan de
kennismaking, samen met het team dat meegereisd is vanuit Dominiek Savio.
