Het is weeral een tijdje geleden dat ik iets laten weten heb. Hier in india is alles nog steeds oke. In het schooltje heb ik vrijdag fruitsla gemaakt. Toen de fruitslagemaakt was en ik klaar was om het aan de kinderen te geven zaten bijna alle kinderen van het dorp in het schooltje. Het gaat namelijk snel de ronde als er iets te krijgen valt.Maar oke gelukkig had ik net genoeg. En wanneer de fruitsla en het water op was verdwenen alle kinderen, en ik had eigenlijk nog een uur schooltijd te gaan. Maar geen kinderen geen school dus ben ik vroeger naar huis gegaan. Hanna is vertrokken naar Zweden en ik sta nu alleen in het schooltje maar dat valt heel goed mee. De kinderenhouden ervan te kleuren, spelletjes te spelen en sommige kunnen al tot 10 tellen in het Engels en enkele kleuren zeggen. Maar een moeilijke opdracht om het ze te leren amai. Ik begin me wel te hechten aan de kinderen want tis zo schattig als je smorgens naar school gaat en ze komen naar je toe gelopen of je gaat weg en ze staan de hele tijd miss miss te roepen zodat je zou zwaaien tot je ze niet meer zien. Tzijn echt schatjes. En nu koop ik de kindjes die tot het einde blijven koekjes, drinken,...kinderen die naar school komen moeten beloond worden. Ze zijn der zo content mee.En ookal begin ik me te hechten aan hen toch ga ik veranderen van project. De reden is dat ik maar 2,5 uur op een dag iets te doen heb dus in de namiddag is het vrij saai en aangezienhaveri niet het grooste dorp op aarde is heb ik haveri helemaal gezien. In de voorbije weekends zijn we telkens naar mysore gegaan en de reden daarvoor is, is dat er daar een zwembad is dat we mogen gebruiken (tegen betaling natuurlijk)van een hotel, heerlijk verfrissend. In het ziekenhuis (de hostvader is dokter en eigenaar van het ziekenhuis, het ziekenhuis is gelegen naast het huis waar we verblijven)is er net een babytje geboren,super schattig. Het heeft nog geen naam want hier wachten ze 13dagen met het geven van een naam. Ik en Mia (het nieuw meisje) hebben t-shirtjes gekocht voor het kindje maar de mama was er niet zo gelukkig mee denk ik. Ik wou dat ik thuis was en paaseieren kon rapen, en bij liesbeth taart kon gaan eten, nele en jolien hn verjaardag kon vieren, en op marij haar feestje was. Dat zijn de dingen die ik het meest mis. Maar oke ik ben nog steeds heeeeeel blij dat ik hier ben. Ik heb nog slechts 2,5 maand te gaan dus ik zal er maar van profiteren. Hanna is sinds vandaag thuis en ik zat zo bij mezelf te denken dat het echt heel raar zou zijn moest ik nu naar huis moeten gaan. Laat mij nog maar eventjes hier en genieten van India. Oh de hostmoeder is veeeel beter ze is zo lief nu en dat allemaal omdat ze nu een kok in dienst heeft en niet zelf meer hoeft te koken...tsss. Heb ook al eens zitten denken wat ik zou missen als ik terug naar belgie zou gaan en dat is...met mijn handen eten, minder afwas en plezant,en ik ben er goed in maar natuurlijk ga ik nog veel andere dingen missen. We hebben trouwens voor de eerste keer in india echt zware regen gehad. maar hier ben je er stiekem wel blij om. Ik vraag me af hoe iedereen er gaat uitzien als ik terug zal zijn. En sarah is ookal een tijdje terug in Belgie. Hoe gaat het eigenlijk met haar? Tot de volgende keer iedereen. Dikke zoenen uit India
