Hej hej !!

Onze blog stond de laatste maand op een laag pitje maar het is hier zo fantastisch dat tijd maken om even een verslagje te schrijven soms vergeten word.

Maar nu is het hoog tijd voor een update !!

Vrijdag 05-03 vertrokken we met de nachttrein richting Kiruna (Lappland) na een lange nacht op een smal bedje in de trein kwamen we geradbraakt toe in Kiruna rond 14u. Met een slaaphoofd vertrokken we richting hostel. Daar aangekomen dropten we onze bagage en gingen we Kiruna eens ontdekken. Veel viel hier niet echt te beleven een klein, gezellig stadje. In de verte kon je een gigantische berg zien met een soort trapjes en een vuile fabriek op, de stad is eigenlijk een echte ‘mijnstad’. ’s Avonds gingen we met z’n allen iets eten, we waren met 19 erasmussers, en daarna nog iets drinken. We kropen niet te laat in ons bedje want de volgende dag stond ons een spannend avontuur te wachten.

’s Morgens werden we opgehaald door enkele kleine busjes. We werden naar het beginpunt van onze spannende tocht gevoerd. Toen iedereen aangekomen was (er waren ook nog 5 franse Erasmussers en 2 Waalse meisjes) kregen degene die geen skibroek hadden een prachtig kaki geval ter vervanging en warmer schoeisel aangereikt. We werden gevraagd om in 3 groepen te gaan staan. Daarna kon de uitleg beginnen: eerst de hondenslee. Iedere slee kreeg 5 honden voorgebonden, 2 mochten op de slee zitten & 1 was de bestuurder. Het belangrijkste was de rem, als je te dicht kwam bij een andere slee: op de rem gaan staan, als er een hond in de problemen was: op de rem gaan staan. Veel moesten we hier dus niet doen.

Voor de sneeuwscooter moest je een rijbewijs hebben en dat heb ik jammer genoeg nog niet dus heb ik enkel ‘meegereden’ met de sneeuwscooter. Lisa mocht dit dus wel doen. De uitleg was niet ingewikkeld: de gas en de rem meer moest je niet doen. (Ik had dit dus ook met gemak gekunnen, moet je hier nu echt een rijbewijs voor hebben?) Daarna moesten we in gang schieten. De groep die het eerst met de hondenslee gingen rijden moesten helpen met het ‘voorbinden’ van de honden. Bij mijn slee was er een hond zo enthousiast dat die weggelopen was. Korte paniek maar even later werd de hond teruggevonden en met de sneeuwscooter terug naar ons gebracht.

Dan konden we starten. Ik op de hondenslee en Lisa op de snowscooter.

1 woord voor deze tocht: WAUW ! Een ervaring om nooit meer te vergeten. We konden ondertussen het prachtige landschap van Lappland bewonderen en het was daar echt adembenemend mooi !!

Halverwege werd er gewisseld zodat iedereen eens de hondenslee of snowscooter had kunnen rijden. Na een dik uur kwamen we aan in het Samikamp. Vrijwel onmiddellijk werden we toegesproken door de Sami, Stieg. Ons eerste werk was houthakken zodat we ’s nachts geen koud hadden, eten konden maken & de sauna konden verwarmen. Centrale verwarming en stromend water was er niet en ook het sanitair was heel primitief (een gat in de grond met een wc bril over).

In de namiddag kregen we kans om te gaan crosscountryskiën, schaatsen op de bevroren zee of gewoon wat rond te wandelen. Ik heb geschaatst en ik moet toegeven makkelijk ging dit niet op ‘wild’ ijs maar het was wel een leuke ervaring.

’s Middags hebben we rendier gegeten met groentjes en ’s avonds hebben we rara: rendier gegeten met groentjes en een zoete frambozen marmelade. :D zeer gevarieerd dus.

’s Avonds kregen we de kans om in de sauna te gaan. Ik heb dit niet gedaan want ik wou absoluut het Noorderlicht zien. We hebben heel erg lang op de bevroren zee gezeten in de hoop een glimp van dit natuurfenomeen op te vangen. Met mijn fototoestel in de aanslag keek ik vol verwachting naar de hemel… enkel vage witte strepen te zien. Toen ik een foto van de hemel probeerde te trekken en naar het resultaat keek zag ik … een fel groene hemel. Het Noorderlicht was dus wel degelijk aanwezig!! Even later toen ik terugkeerde naar het kamp kwamen we de Stieg tegen en die vertelde dat het Noorderlicht nu goed zichtbaar ging zijn. Snel gingen we terug naar de zee waar we toch nog een kleine glimp van het Noorderlicht met het blote oog konden opvangen.  

Moe van een gevulde dag kropen we in ons bedje. ’s Morgens klappertandend van de kou stonden we op en gingen we ontbijten. Daarna kregen we de kans om te gaan ijsvissen… dit was om het beleeft te zeggen: oersaai! Niemand heeft iets kunnen vangen maar ja we hadden het dan toch maar geprobeerd!

Een beetje verveeld van het ijsvissen keerden we terug naar het kamp daar kregen we te horen dat Stieg 8 mensen wel richting het ijshotel wou voeren omdat hij toch in de buurt een boodschap moest doen. Na veel getwijfel heb ik toch beslist om mee te gaan. Bij ons vertrek uit het Samikamp werd de slee achter de snowscooter gebonden en konden we vertrekken. Ook de 2 hondjes moesten mee en die vonden het blijkbaar zeer gezellig om op mijn schoot plaats te nemen. Tegen hoge snelheid scheurden we over de bevroren zee. (Dit was wat anders dan gisteren toen we braaf tegen 20 per uur gingen). Na de snowscooter gingen we verder met de auto. Na een klein uurtje kwam we aan bij het ijshotel. Snel een ticketje kopen en naar binnen. Eerst gedachte: Wauw! We ontdekten alle kamers een voor een en iedere keer ging onze mond open van verbazing. Iedere kamer is een kunstwerk op zicht. Na onze ontdekking gingen iets drinken in de ijsbar zelfs de glazen zijn uit ijs dus snel drinken is de boodschap ;). Het was er berekoud maar supermooi! (Voor foto’s kijk op mijn picassa)

Daarna voerde Stieg ons terug naar het centrum van Kiruna waar we de anderen tegenkwamen. Nog snel enkele boodschappen voor op de trein en we waren klaar voor onze terugreis op de nachttrein.

De bedden werden opgeklapt en we vielen allemaal snel in slaap. De volgende ochtend deed de conducteur onze deur open en zei iets in het Zweeds … met onze slaapkop verstonden we niet 100% wat hij zei het enigste dat we hadden opgevangen was 15 (minuten?) en Gävle. Wat dat kan toch geen waar zijn over een kwartier al toekomen en we moesten alles nog samenrapen! In paniek sprongen we ons bed uit, we zijn nog nooit zo snel klaarwakker geweest. Toen we uit onze kamer kwamen zagen we niemand van de anderen… oeps, verkeerd verstaan? Het bleken 45 minuten te zijn… Toch nog wat oefenen op onze Zweedse nummers haha. We waren dan toch al gepakt voor onze aankomst!

Terug thuis gekomen ‘home sweet home’ zijn we recht ons bed in gerold want we konden geen pap meer zeggen van de moeite…

Enkele dagen later begon onze stage in Lilla Sätra. Een kleine school niet zo ver van waar we wonen.  

Onze stage is gedurende 5 weken iedere donderdag en vrijdag.

In deze school zitten kinderen met wel 30 verschillende nationaliteiten. We hebben een mannelijke kleuterleider als mentor. Het eerste dat ons opviel als we in de klas kwamen was … 5 leerkrachten? Wat een luxe en dat voor 33 kinderen. Iedere donderdag gaat onze klas naar het bos daar krijgen ze soms een boodschap van een bosbewoner, houden ze een fika (uiteraard) en mogen ze wat vrij spelen. Na de lunch hebben ze ‘leisure time’ dit is eigenlijk een soort opvang, de kinderen spelen vrij onder toezicht van de begeleider. Sommige gaan al voor de lunch naar huis andere worden opgehaald tijdens de ‘leisure time’. De verschillen tegenover België stapelen zich elke dag op dat we daar aanwezig zijn.

Het vak ‘Swedish education system’ is ondertussen afgerond en we hebben al weer een nieuw vak: ‘Cultural Encounters’. Dit is samen met Zweedse studenten in opleiding voor kleuterleid(st)er. Hiervoor moeten we een groepswerk maken als examen. Samen met 4 Zweedse studenten verdiepen we ons in een thema dat actueel is voor leerkrachten.

Vorige week woensdag (17/03) hadden Lisa & ik mondeling examen Zweeds. We hadden samen een dialoog voorbereid over onze familie. Enkele waarheden werden verdraaid (aangezien we die woorden nog niet geleerd hadden). Zo was mijn broer muzikant en papa taxichauffeur en mama pianolerares… Met een gezonde stress vertrokken we richting mondeling examen na een kleine 10 minuten kregen we te horen dat we erdoor zijn! Jiha !!

Van vrijdag 19/03 – 21/03 was het mijn beurt om bezoek te krijgen. Yannick (vriendje), Jan(mijn broer) en Yorrick(een vriend) kwamen mij bezoeken. Bezoek krijgen is beter dan post krijgen haha. Ze hadden veel meegebracht van het thuisfront:  briefjes, kaartjes, boekjes, paaseitjes (mjam), chocolade, speculaas (danku oma Isabelle!), een sjaaltje (danku oma Francine!),jelly belly beans (danku mama & papa!),…  Op vrijdag liet ik hen enkele stukjes van Gävle zien. ’s Avonds werd er uiteraard Köttbullar (Zweedse balletjes) met potatis klaargemaakt. Zaterdag zijn we naar het gevangenismuseum geweest en hebben we nog wat rondgereden met de auto en ’s avonds zijn we gaan poolen. Zondag reden we in een sneeuwstorm richting Stockholm (we zijn er veilig toegekomen!). Ik moest nog langs het station om een treinticket te kopen en de eerste personen die ik daar tegenkwam waren Laurence & Katrijn. Hoe groot is de kans dat je in zo’n stad bekend volk tegenkomt!! Ze stapten mee in de auto, dit was wel even proppen. Met z’n allen reden we dan naar het VASA museum. Dit was zeker de moeite om te bezoeken. We keken hier onze ogen uit naar het prachtige schip dat hier tentoongesteld werd (gigantisch groot!). Daarna hebben we nog even rondgelopen in Stockholm en rond half6 was het tijd om afscheid te nemen. Daarna heb ik samen met Laurence & Katrijn de trein genomen richting Gävle.

Lisa heeft, toen mijn bezoek hier was, het kot van Veronica overgenomen. Veronica was toen op een rondreis naar Rusland. Lisa hield fika’s en heeft gekookt voor verschillende mensen van Sätra.

De week erna hadden we een gevulde week: Cultural encounters, Storytelling, Stage en schriftelijk examen Zweeds Storytelling is ook een vak dat nog maar onlangs gestart is. Eigenlijk moeten we dit niet opnemen maar we volgen het toch. Vooral voor kleuter en lager is dit interessant. Je leert nieuwe methodes om verhalen ‘uit je duim te zuigen’. In dit vak dansen en zingen we ook vaak. Een heel erg muzisch vak dus, zoals we het graag hebben!

Voor ons schriftelijk examen van Zweeds was het wel even stressen (hebben we wel voldoende geleerd?) maar ook hiervoor zijn we er alle twee door!! We weten nog geen concrete cijfers maar wel dat we erdoor zijn!

Zo, nu zijn jullie weer op de hoogte van onze belevingen van de maand maart! We leren hier nog steeds elke dag nieuwe mensen kennen en amuseren ons hier te pletter!! Het einde komt stilaan in zicht maar daar denken we bijlange nog niet aan!!

Tot de volgende,

Lisa & Helena

28-03-2010 om 17:18 geschreven door Helena en Lisa