elk dag stap ik vol goede moed het ziekenhuis binnen. In de lift maakt ik me nog niet echt nerveus. Maar eenmaal die deur binnengaan is wat anders.
Dan begint elke dag opnieuw die twijfel, van hoe gaat het met hem, is er iets veranderd met hem sinds ik de laatste keer met hem belde?
Na een diep hap lucht komt ik de sluis binnen. Gewoon me even laten zien zonder masker, schort en handschoenen is al een gewoonte aan het worden.
Maar waar ik me nooit kan op voorbereiden is hoe je bent. Je mag dan vol goede moed praten aan de telefoon, je zo zien doet elke keer weer pijn.
Je maakt nog niet genoeg mee de laatste weken. Maar je hebt vandaag een bronctoscopië gehad. Ze weten eindelijk van waar die zware en aanhoudende koorts komt. Je hebt een infectie op je longen. En om vanalles uit te sluiten en vast te stellen hebben ze een stukje longslijm via je neus weggenomen.
God, ik moest het niet doorstaan maar gewoon je zo te zien liggen 2 uur lang met een slangetje in je neus en terug een machine die je ademhaling controleert..... Pffff ik moet het je niet zeggen maar ik heb al zowat afgeweend de laatste weken.
Ik ben wel van het gevoeligere type, maar toch dat mijn verdriet zo intens kon zijn dat wist ik niet.
Maar naast verdriet heb ik ook enorme woede in mijn lijf en als er dan iemand op mijn systeem werkt... Amaai die zal het geweten hebben. Gelukkig weten de mensen dat ik moeilijk met mijn gevoelens kan omgaan en dit voor mij een uitlaatklep is maar ik kan me goed voorstellen dat het niet gemakkelijk is voor hen om de hele rimram over hun te krijgen.
Zo heb ik beslist om niet meer naar een psychologe te gaan. Ik doe me sterker voor dan dat ik ben tegen haar en zo kan je bezig blijven.
Ik weet dat ik mezelf aan het voorliegen ben, maar ik kan me er niet bij neerleggen. En zolang ik dat niet kan, als ik mezelf niet toelaat om met dit om te gaan, tja dan kan niemand me eigenlijk helpen.
Ik ben sterk tegenover jou en de andere mensen rondom ons maar diep vanbinnen ben ik een vogel voor de kat.
Erg hé.
Ik was voor ik je kende al een tijdje single en dacht dat ik sterk was. Maar jij hebt mij helemaal verandert. Je hebt me doen inzien dat mannen ook schatjes kunnen zijn en dat niet alles aan mannen verkeert is. Na een huwelijk vol bedrog en tja heel wat blauwe plekken heb ik de man van mijn leven leren kennen. Als was het op een rare manier, maar toch ben je er hé.
Maar nu kan ik niet meer zonder jouw, mijn schatje.
Ik weet dat je een vechter bent en dat je voor ons de wereld kan verzetten; maar 1 ding wil ik nog vertellen.
Een raad die ik kreeg,....
Als je voor de afgrond staat, draai je om, stap moedig verder en wanneer je moe bent van stappen kijk om en zie welke berg je al beklommen hebt de top is dan dichterbij dan je denkt.
Het gaat nog steeds moeilijk hé. Nog steeds koorts en koortsblaasjes in je mond en keel. Je hebt nog steeds moeite met slikken. Je kan niet meer eten en krijgt eten via je katheter.
God, het is moeilijk om je zo te zien. Ik moet steeds terug denken aan hoe je voordien was. Je kan je niet voorstellen hoeveel je verandert bent in korte tijd.
Je bent niet alleen qua uiterlijk veranderd, maar ook qua levensvisie
Je leefde tot voor kort enkel voor je werk. Tot grote ergernis zei het je niets om een hele week weg te zijn van huis. Maar nu sta je veel stil bij je leven. Over hoe het was en hoe het verder nadien moet gaan.
We maken enorm veel plannen. Dingen die we al lang willen doen maar telkens voor een stomme reden hebben uitgesteld.
Maar ondanks de plannen leven we dag per dag. Als het vandaag goed is, morgen beter. Als het slecht met je gaat, ach morgen gaat het wel een stuk beter.
Maar de plannen houden ons recht en eigenlijk is het goed om iets te hebben om naar uit te kijken.
Zo verlang je om naar huis te komen. Dat is onze eerste hindernis van vele. Ik kijk er echt naar uit om eens een paar dagen met je alleen te zijn. Zonder een verpleegster die elk uur langs komt. Een paar dagen om samen te genieten van de kindjes, gewoon mogen bij je slapen zonder dat we ons er moeten over schamen wat ze er van denken.
Gewoon eens te leven eigenlijk.
Want 1 ding ben ik wel te weten gekomen. Jij bent mijn leven.
Ik heb het al gezegd, elke seconde van elke minuut van elk uur van elke dag ben je in mijn gedachten.
Eindelijk een keer goed nieuws. Je hebt vandaag een goede dag. Die kunnen we ook n keer gebruiken na de afgelopen rotdagen.
