Vandaag ga ik bloggen!
Ik voel me geïnspireerd en bloggen lijkt me de ideale manier
om dit te delen.
Een boek schrijven kwam ook in mij op, maar dat is zo snel
verouderd. Wat ik nu ervaar en denk dat ik ben, is niet wat ik morgen zal zijn.
Een blog is vluchtig, snel en vanuit het nu. Ik ben voortdurend in verandering,
aan het groeien. Het delen van mijn
ervaringen houdt me alert. Ga ik even stilstaan bij de vraag of dit klopt met
de essentie die ik écht ben. En dat is mijn zoektocht, wie ben ik? Wat
blokkeert me om écht te zijn? Nu zou ik als het ware naakt op straat gaan lopen
en roepen : This is me!!!! Maar dont worry, dat ga ik niet doen. 3:) Jammer
voor diegene die me al fotos zagen posten ;P
Dit weekend heb ik ook beslist om niet mee te werken aan een
pilootaflevering voor een nieuw tv programma. Ik moet nu zo lachen om mezelf
dat ik dat zo graag zou gedaan hebben.
Ondanks mijn eerste gevoel dat het niet voor mij was, ging ik toch mee
in hun verhaal. Ik zag dat het niet paste bij mij en toch was ik bereid om een
bepaalde rol te gaan spelen. Het was een nieuwe vorm van uit-lach-tv. Een
dergelijk programma kan perfect in beeld brengen wat ZIJ willen dat je ziet. En
dat is niet wat ik écht wil. Ik wil mezelf tonen, net voorbij die façade gaan.
Waarom zou ik het dan gedaan hebben, vroeg iemand me
Nu zie ik het. Ik wilde gewoon dat mensen van mij houden. Love
me! Zie mij!
Hoe kan iemand van mij houden als ik niet laat zien wie ik
écht ben
Dat zou mij niet gelukkig maken, ze zouden misschien
sympathie voelen voor de rol die ik speel of net niet
Maar dit is de realiteit. We spelen allemaal iemand uit
angst om afgewezen te worden, vanuit een verlangen om geliefd te zijn...
En wat is er nu dan veranderd
Wil ik geen liefde meer
Op dit moment, nu ik dit schrijf, ben ik liefde
ben ik
verbonden met jullie allemaal. Of jullie me nu toelaten en jullie openstellen voor
mij, of niet
Het verandert niets.
This is me! En ik zie jullie graag, misschien ook de
volgende keer
Lilly-Rose
|