We komen net van het restaurant en hebben er genoten van een echt uitgebreid ontbijt...(een omeletje, worstje, koffie, 3sneetjes brood en een appelsien!!) Heerlijk!! Deze morgen was er in Shade geen electriciteit, geen gas, dus geen warm water om koffie te maken of te douchen. Monicah was wel zo lief om voor te stellen water te koken op een houtvuurtje buiten. Maarten en ik hebben beslist om in Thikatown te gaan eten, wat een luxe :-). Het afscheid komt dichterbij en dat voel ik ook aan de kinderen. Vooral Linet, Dorcas en Joyce hangen heel veel rond mij nu, Linet had gisteren de hele avond mijn gsm vast, gewoon om iets van mij vast te hebben, het zijn stuk voor stuk schatjes! De voorbije dagen is er veel om en in huis gewerkt om alles proper en net te krijgen, iedereen kijkt uit naar de komst van Dina! Gisteren hebben we spelletjes gespeeld, binnen puzzels gemaakt (John en Diana vonden dat fantastisch), buiten op het gras Uno gespeeld, de kleintjes hebben dino's getekend en princessen uitgeprikt, kortom, iedereen was met iets bezig en het was fijn. Vandaag maak ik mijn afscheidskaartje voor de kinderen van Shade af, de kinderen zijn voor mij ook al volop bezig geweest om te tekenen en briefjes te schrijven en ik zal ze allemaal bijhouden! Ik vertrek in het holst van de nacht dus ik zal morgenavond mijn knuffels en kusjes geven voordat ze naar bed zijn. Gisterenavond nog even blijven zitten, Jane, Monicah en ik hebben nog plezier gehad met raadseltjes en elkaar nadoen! Gekke bekken trekken, met zoiets simpels kan je je hart ophalen. Ik zal hen dus missen! Soms maak je wel de bedenking hoe hun leven er in Europa zou uitgezien hebben, maar daar mag je niet te lang bij blijven stilstaan. Gisteren hebben we de sloppenwijken bezocht, daar waar de meeste van de kinderen vandaan komen. Als je dan ziet hoeveel 'geluk' zij hadden door tijdig uit de situatie gehaald te zijn... We hebben de oma van een van de keintjes gezien, die oude vrouw, in haar door rook gevuld hutje, was oprecht blij om ons te zien en te weten dat er voor haar kleinkind gezorgd wordt. Het moet nietemin een moeilijke keuze zijn om vreemden te vragen je (kein)kind 'alsjeblieft' mee te nemen... Wat het eten betreft, na de afgelopen weken heb ik begrepen dat het niet belangrijk is hoe je eten smaakt, een vol buikje, dat is wat telt! Kolen, mais, bonen en advocado's zijn goedkoop, dus dat wordt er gegeten, dag na dag, soms in een iets andere variatie maar met dezelfde basis. Heel soms, zoals gisteren, is er een beetje vlees bij, dan bedoel ik niet dat elk kind een stukje vlees krijgt, ze vinden gewoon een stukje bot met wat vezels in hun bordje kolen met bonen. Maar zij zijn er blij mee! Als ik dan een potje yoghurt heb eet ik het niet helemaal leeg. Ik weet dat de kinderen dat ook wel eens willen proeven. Dus koop ik 2potjes en de kinderen eten elk 1grote lepel yoghurt, en zij zijn dankbaar. Stel je voor, voor een LEPEL yoghurt! .....
