IK ben er geraakt! Wat een ondernemimg, met een heleboel hindernissen. Mijn vertrek uit Zaventem begon al met 2uur vertraging, wat niet zo welkom was want ik had maar 1u 40 min voor mijn aansluitende vlucht in Cairo....reken zelf maar uit....die heb ik dus gemist. wachten in transit in Cairo is echt geen lachertje, gelukkig zat ik niet alleen, heb kennis gemaakt met andere gestrande Belgen en al pratend en lachend zijn we de uren doorgekomen. Volgende stop ging naar Ethiopie, ja je leest dat goed! Ook daar vertraging, na 3uur wachten in Ethiopie, waar de mensen ongelooflijk vriendelijk en behulpzaam waren, eindelijk geland in Nairobi. Na weer wachten (we werden het gewoon ;-), tot ontdekking komen dat er 1 koffer niet bij is, vandaag nog steeds niet trouwens. Laat dat net de koffer zijn met het meeste schoolmateriaal. We blijven hopen!! De welkomst was echter hartverwarmend, Naftali, de kindjes, Jocelyn, iedereen was blij dat ik gearriveerd was. De dagen beginnen hier vroeg dus gaan we ook vroeg slapen, opstaan om 5uur om een uurtje later al te voet naar school te vertrekken, het geeft een bijzonder gevoel. De zon zien opkomen terwijl je door de stilte stapt met het gezang van de kinderen naast je, zo mooi.
Het is niet evident om naar internetcafe te gaan, ik ga wel proberen om zo snel mogelijk weer ietes te laten horen.
