Egypte: Dag 5
Dus we werden wakker op de slaaptrein na niet al te veel geslapen te hebben. We zagen dus een hele mooie zonsopgang. Na een ontbijt, dat eigenlijk beter was als op het hotel in Luxor, kwamen we ongeveer aan te Gizeh. De meneer die onze ontbijtjes kwam brengen en ophalen, was blijkbaar nog maar net uit zijn bed gekropen (dat zag je aan het feit dat hij niet juist aangekleed was. Zijn vestje was niet deftig toe en zijn broeksrits stond volledig open -muhahaha!). Hij had ook nog de nerve om te vragen naar zijn eigen fooi. Hallo seg, we gingen wel iets geven hoor - tsssssssssss!
Olivier ging nog naar de wc, maar die was ook niet zo superproper. Ik (Lina) had echter wel het geluk dat ze net voor ik nog eens de wc bezocht, deze net hadden gekuist! Yeuh!!! Deze keer werd ik ook niet aangevallen door het deksel. En het toiletpapier was goed! Fjew!
Bij aankomst in het station stond er deze keer wél iemand echt op ons te wachten. Die bracht ons naar het busje, dat alleen voor ons zou dienen. Vreemd, vooral omdat er daar wel 12 man in kan. Wij dachten dat we een vrije dag hadden vandaag, maar niets was minder waar. We moesten dus rechtstreeks vanuit de trein, waarop we amper hadden geslapen rechtstreeks naar de eerste uitstap hier in Caïro. Het programma was hier dus ook weer aangepast in ons nadeel. Het was eigenlijk echt heel warm daar in Gizeh bij de piramides en in Sakkara en in Memphis... En wij hadden uiteraard van in de trein nog onze lange broeken aan... Niet zo heel erg aangenaam dus...
We pikten de gids op ergens in Caîro en reden eerst naar de piramides van Gizeh. Daar startten we met wat uitleg en een panorama-zicht op de piramiden. Het bleek al snel dat de gids bepaalde informatie heel vaak herhaalde. Soms wel ergerlijk als je de zaken die zij zo vaak herhaalde eigenlijk al wist... Ik wenste dus wat mooie panorama foto's te maken, maar er stond een stomme kip in de weg. Die ging dus maar niet weg en het is dan niet echt meer gelukt om dat goed te doen. Ween! De gids nam wel nog een paar foto's van ons met de piramides op de achtergrond. We gingen de piramides (de eerste 2 toch) van wat dichterbij bekijken, maar werden constant lastiggevallen door stommer kerels op stomme kamelen die gewoonweg voor jou komen lopen om dan waarschijnlijk geld te eisen omdat je hen fotografeert ... Argh! Ga toch weg, losers! Na een paar keer weglopen van al die mannen is het dan toch gelukt om de foto's die we wouden ongeveer te nemen. We hebben daar wat rondgelopen overal om alles eens goed te bekijken en dan vertrokken we naar de sfinx. Ondanks dat hij zijn neus kwijt was (hihi) was het toch wel een mooi beeld. We zijn dan nog naar de tempel ernaast eens gaan kijken en eens naast de sfinx gaan lopen en dergelijke en dan reden we door naar Memphis.
Memphis was eigenlijk heel erg klein. We hadden daar eigenlijk toch wel een ander gedacht van. Ochja, je kan niet alles hebben zeker. De beelden die er stonden hebben we dan gefotografeerd. Het hoogtepunt was uiteraard het gigantische beeld van Ramses II. He's so pretty (Lina).
Na Memphis, want dat duurde uiteraard niet lang, reden we verder naar Sakkara, alwaar wij de trappiramide van Djozer (Sozer zeggen ze hier - phihi) aantroffen (met stellingen langs alle kanten - helaas). Daar kregen we een korte rondleiding en mochten we nog vrij rondlopen voor foto's te nemen. Er waren daar veel mooie hondjes. Ene wouden we bijna meenemen naar huis - maarja, dat gaat dus niet hé. (We hebbe foto'tjes genome - he was so pretty too).
Na Sakkara zijn we naar de lunch gegaan, alwaar wij niet mochten kiezen wat we zouden eten. Helaas! Er werden vele sausjes (gevaarlijk!!) voor onze neus gezet en we hoopten dat er nog iets anders zou komen. Gelukkig kwamen ze dan nog aan met een bord met rijst en groenten en even later ook met een speciaal ding waar vlees op lag ... Gehakt (koetjes) en kip (met veel beentjes - meuh!). Het was eigenlijk nog wel lekker, maar we maakten ons toch wel lichtelijk zorgen over die sauzen, waarvan we beiden toch wel een paar scheppen hadden genomen. Ochja, we zouden wel zien.
Na de lunch reden we naar het hotel. Hebben we trouwens al vermeld dat het verkeer in Caïro volledig gek is? Als je er zelf nog niet bent geweest, kan je het je onmogelijk voorstellen. Waar wij theoretisch 3 rijvakken zouden hebben, hebben zij er in feite geen (geen witte lijnen of andere kleur - gewoon niets) en ze rijden er met 4 naast elkaar. Er zit soms maar een paar centimeters tussen de autospiegels in (getuige zijn de vele auto's met ontbrekende spiegels, krassen en gigantische deuken overal!). Uiteraard kon het dan ook niet anders dan dat er voor onze neus twee auto's op elkaar botsten. Uiteraard werd er gewoon verder gereden, want dat blijkt hier de normaalste zaak ter wereld. (Gelukkig was het niet zo'n erge botsing ... Het was eigenlijk maar elkaar een tik geven bij het passeren...). Ook de mensen die hier de straat oversteken worden naar ons gevoel bijna altijd praktisch overreden. Die zijn daar zelf eigenlijk totaal niet van onder de indruk... Het blijkt hier ook dat de mensen geen gebruik maken van het voetpad, maar gewoon op straat lopen. Vreemd aangezien de auto's hier maar 20cm van elkaar af rijden... Daar past toch nog gemakkelijk een persoon of een paar brommers tussen? Hmmm?!
Bijna bij het hotel aangekomen was het duidelijk geworden dat Egypte eigenlijk gewoon 1 grote vuilnisbelt is. Waar wij het schandalig vinden dat er aan sluikstorten wordt gedaan op plaatsen waar niet veel mensen passeren, gooien ze hier gewoon voor de ogen van iedereen (inclusief politie) hun vuilnis op straat of in het kanaal of langs de snelweg, in grachten, op stoepen, naast vuilbakken (nooit IN de vuilbakken) en blijkt het ook gewoon te zijn om op de kanten van de snelwegen hoopjes vuilnis te verbranden. Ook onder bruggen en naast bruggen, op de straten, langs de stoepranden, ... OVERAL! Het is hier gewoon overal gigantisch smerig! Helemaal niet aangenaam rondwandelen, daarom dat we ook expliciet kozen dat niet te doen....
Na het inchecken en regelen van de fooien en nakijken van het verdere programma, zijn we half comateus op bed gaan liggen. We waren overigens euforisch over het feit dat de bedden hier lekker zacht waren (herinner u in Luxor waren ze steenhard). We zijn hier terechtgekomen in een soort bungalow-parkje, waar we een kamer hebben met een terrasje met tafel en stoelen en een leuke badkamer en een tv met veel Engelse zenders. Het bleek echter al snel dat het hier ook niet zo perfect was als onze eerste indruk deed blijken. Het zwembad hier is minuscuul, er blijkt hier strikt binnen het hotel niets te doen. Het dakterras vanwaar je de piramides kon bekijken blijkt eigenlijk in een gebouw hierachter te liggen. Waarschijnlijk kan je dat alleen bezoeken als je daar iets gaat drinken. Ohja, drinken kost hier bijna dubbel zo veel als in Luxor. Het internet op de kamer, via LAN-verbinding, waarvan wij dachten dat het gratis ging zijn, is dus ook tegen betaling. Het kost meer dan 7 euro voor een half uur surfen. Yeah right dus...
Het was inmiddels avond geworden, dus we hebben nog iets gegeten, ons gedouchet en gaan slapen. We waren immers nog steeds wel erg moe door de treinrit van 10u45minuten van Luxor naar Caïro.
UPDATE:
We waren uiteraard véél te vroeg in het station, dus zaten daar nog ruim een half uur te wachten op de trein. We hadden tegen dan ook eigenlijk al heel veel honger, maarja niet veel aan te doen. De trein was 5minuten te laat (maar dat zijn we gewoon van in België). We stapten erop om te ontdekken dat de slaapcabines superklein waren. En je kon eigenlijk ook zelf je bed niet uitplooien. Er was wel een lavabo'tje en een stekker voor een scheerapparaat. Haha en handdoekjes! En zeepjes!
Het eten kwam een 10tal minuten na vertrek. De plankjes waar we op moesten eten pasten eigenlijk niet in de daarvoor voorziene gaten, dus die moesten ze dan nog eerst veranderen en ik (Lina) moest zelf op een omgekeerd plankje eten... Ochja, het werkte ook... Het eten was toch wel redelijk oké. De randen waren wel zoals gewoonlijk wat verbrand en hard, maar dat is denk ik altijd zo in zo'n aluminium-bakjes. We kregen er ook nog een appelsien bij en die was wel ook lekker! Na het eten kwamen ze de bakjes terug ophalen en dan vroegen we om de bedden neer te klappen. Het was inmiddels reeds 23u, dus we wouden min of meer wel gaan slapen. Voor het slapengaan echter nog een plasje - UGH! Er lag verdacht "water" op de grond van de wc en het papier was helemaal nat en de bril vertoonde vreemde spatpatronen. Bovendien werkte het ook niet om door te spoelen ... Héél aangenaam dus! Ik werd ook nog eens aangevallen door het toiletdeksel. Yeuh (meeeuh!!). Het slapen ging voor mij (Lina) redelijk, voor Oli ook min of meer. Echt veel hebben we niet geslapen, want we kozen ervoor om zeker op tijd op te staan (m.a.w. 5u30). We hadden dan wel de mogelijkheid om vanuit de trein de zonsopgang te bekijken en fotograferen. Het was wel heel mooi. Het ontbijt was eigenlijk wel heel goed. (Eigenlijk was het zelfs beter dan op hotel - erg hé! - maar dan in kleinere portie). Na het ontbijt zaten we denk ik nog een 45minuten op de trein en dan waren we ongeveer op station Gizeh. Daar moesten we dan uitstappen. Maar meer hierover op dag 5.
Egypte: Dag 6
De travel agent had voor ons een wake-up call geregeld om 6u30. Uiteraard ging de telefoon om 6u25 al af en het geluid was het meest irritante geluid dat je je kan voorstellen! Aangezien wij nog lekker lagen te snoozen, bezorgde dat ons dus een lichte hartaanval. Het is dan ook daarom dat wij op dat moment onmiddellijk besloten van de wake-up call die voorzien is voor donderdag te annuleren... Mijn (Lina) alarmgeluid is namelijk toch veel aangenamer om bij wakker te worden (Sarah, als je dit leest: Daylight of Konoha! - Hihi).
Het ontbijt hier is eigenlijk wel heel goed. Er is genoeg keuze aan (dit keer niet droge) broodjes en koeken en je kan hier ook al klaargemaakte pannekoekjes gewoon zo nemen. Als je een eitje wil, kan je het altijd nog wel vragen, gewone hardgekookte liggen er ook zo voor het grijpen. Het vreemde hier is dat je ook pizza kan eten in de ochtend (wie doet dat nu???) en tomaten en sla en komkommer en alles... Hihi - raar eh!
Om 7u45 werden we opgehaald voor de uitstap naar het Egyptisch museum, dat gelukkiglijk wél open was! We waren eigenlijk veel te vroeg ter plekke (waarom moesten we dan in godsnaam zo vroeg opstaan??! - mogelijk om het giga drukke verkeer een beetje te vermijden ... Maar toch!) en moesten dus nog 20 minuten wachten in het busje voor we de voortuin van het museum binnen konden. Alvorens het museum open ging moesten we nog een half uur in de voortuin rondlopen. Daar stonden gelukkiglijk ook wat beelden al, die we konden bekijken en fotograferen. In het museum zelf mocht je niet fotograferen. Dus ik (Lina) moest mijn camera afgeven voor een safety-deposit-box (hier houdt dat volgend in: een houten gammele kast, zonder deurtjes, waar er een 5-10 camera's naast elkaar werden gelegd, maar je krijgt wel een nummertje, dat ze dan voor jouw toestel leggen ... - needless to say, ik was zwaar bezorgd om mijn toestel!!).
Het museum zelf was eigenlijk algemeen gezien een beetje teleurstellend. Dit zou het grootste en beste museum van heel Egypte moeten zijn, maar het is er toch echt niet aan te zien. Alles staat volledig op elkaar gepropt, er is niet echt een duidelijke verdeling en er is niet eens een museum-shop (what's that about, huh?!). De gids wandelde bovendien ook nog enkele belangrijke stukken (die wij in de lessen - long time ago - hadden gezien) volledig voorbij - Hallo tablet van Narmer en Amarna brieven...
We spendeerden eigenlijk het meeste tijd op de eerste verdieping (hier in Egypte = 2de verdieping), waar alle spullen van golden boy Tut bewaard worden. We wouden eigenlijk ook de mummies bekijken, maar blijkbaar moet je daar binnen het museum nog een extra ticket voor kopen van 100 Egyptische pond (= 15,38 euro) per persoon. Pfff! For real? Geen mummies dan maar... De mummies alleen zijn dus duurder dan de entree van het hele museum. We konden wel kijken naar de dierenmummies en er lagen er ook wel enkele van mensjes in een andere gang. Ma die waren waarschijnlijk minder cool dan die waarvoor je moest betalen.
Na het bezoek aan het museum kreeg ik dan toch de juiste camera terug (gelukkig, anders kon de oorlog beginnen!) en besloten we eerst te lunchen, alvorens naar de moskee en citadel te vertrekken. De lunch was in een restaurant waar er wifi beschikbaar was! YEEEY! Ik (Lina) heb dan nog snel een e-mail gestuurd naar de nodige instanties en op facebook verkondigd dat we niet meer op het internet konden en dat was het dan... De lunch was goed, er waren heel lekkere groenten trouwens (Lina - of course). De gids was uitermate verrast dat wij geen drinken wouden (hallo, véél te duuuur!) en leek bijna teleurgesteld daarover. We vertrokken dan maar naar de citadel en moskee.
Bij aankomst bij de citadel dachten we dat we dat hele ding zouden gaan bezoeken, maar niets is minder waar. Het bleef beperkt tot een relatief kort bezoek aan de moskee van Mohammed Ali (niet de bokser - ha ha ....) en een snelle blik op de uiterst interessante (eigenlijk!!!) verdedigingswerken uit de midden/late middeleeuwen. Hierna reden we terug naar Caïro stad, om de bazaar (soek) van Khan El Khalili te bezoeken. Op de weg daarnaartoe reden we nog bijna iemand zijn spiegel van zijn auto met ons busje, maar er werd hierover geen woord gewisseld... Omg! Ongelofelijk!
Daar aangekomen bleek al snel dat wij de enige toeristen in dat hele ding waren. Uiteraard werden we daardoor ook méga vaak lastiggevallen. Ik wou eigenlijk graag gewoon een beetje slenteren en alles eens bekijken, maar zodra je ook maar je ogen wendde moest je per se kijken en voelen en kopen dus... We waren het dus al razend snel beu. We hebben toch nog een souvenirtje kunnen kopen, maar vermoedelijk hebben we er eigenlijk iets te veel voor betaald... Het was in Belgische normen nog steeds een goede prijs eigenlijk...
We keerden hierna terug naar het hotel, waar we nog wat tv hebben gekeken, nog eens gedouchet (lekker warm water!). Het was eigenlijk maar fris vandaag en de zon scheen helemaal niet. Zwembad-bezoek was dus uitgesloten. We aten nog iets en we kropen op tijd in ons bedje, want het was toch alweer een vroege ochtend.
