Ik zit nog altijd in het Ministerie van Liefde en ik wacht nog met veel ongeduld, wanneer de partij eindelijk zal beslissen een kogel door mijn hoofd zal schieten. Ik weet niet hoe lang het nog zal duren. O'Brien heeft me gezegd dat het aan mij lag en dat ik er kon voorzorgen dat het allemaal sneller ging door gewoon mee te werken. Maar aangezien ik dat niet deed brachten ze me naar kamer 101. Ik had er al veel over gehoord, het was blijkbaar de meest gevreesde kamer van heel het gebouw. Iedereen die daar naar toe werd gestuurd werd al gek voor hij de kamer zelf binnen is gegaan. Ik besloot om te vragen wat er zich daar bevond, blijkbaar zit er daar ieders grootste angst. Toen ik er binnenkwam zag ik al snel wat mijn grootste angst was, namelijk ratten. O'Brien bracht de kooi ratten als maar dichter bij mijn gezicht, het zweet drupte van mijn gezicht. Ik kon niet meer ik moest Julia verraden, het werd me te veel. Ratten zijn verschrikkelijke beesten, als een moeder haar baby even achterlaat dan zitten de ratten er al aan te knagen en binnen een paar minuten schiet er niets meer over van de baby. Het was zover, ik heb Julia verraden en ik heb Grote Broer lief. Nog even en ik zal een kogel door mijn hoofd krijgen. Dit wordt het einde van mijn leven, eindelijk!