Dit jaar koos ik en mijn broer Wout voor de Franse Alpen. Meer specifiek werd het Le Bourg d'Oisans. Een dorp gelegen aan de voet van de bekende alp.
Toen we hier toe kwamen hoorden we zeggen dat de alp op dinsdagochtend autovrij zou zijn. Tja, het kan niet beter natuurlijk.
Het weer was niet schitterend, koude regen viel als een waterval naar beneden maar toch vertrokken we voor 14km klimplezier.
Oisans Col Series wenste ons succes en veel fietsplezier toe.
De eerste kilometer was meteen een zware. Klimmen rond de 10% wanneer je eigenlijk nog koud bent is niet zo aangenaam. Helaas draag ik ook de gevolgen van een val eerder deze week. Ik heb het al snel lastig. Pijn verbijten. Ik probeer te genieten en kijk wat rond. Autovrij klimmen op een route die anders te druk is geeft automatisch vleugeltjes. Op één of andere manier is het een externe motivator. Meter bij meter gaat het beter. Mijn broer zie ik ondertussen voor de laatste keer opdraaien, één bochtje hoger. Hij 7 ik 8 denk ik. Ik probeer wat snelheid te maken door op de pedalen te staan en het helpt. Col series zorgt onderweg voor enkele leuke foto's en ik heb ondertussen gezelschap gevonden. Ik probeer mijn tempo op 10km/u te houden. Bij het binnenrijden van Huez kan ik even genieten van het uitzicht. Het mag er zijn hoor. Nog even en we zijn boven.
Ik zie de aankomstboog al staan. Ondertussen staan de hemelsluizen open, tijd voor een finaal sprintje. En nu even bijtanken met goudbeertjes.
Wat volgt is een snelle afdaling in de regen. Met een mountainbike kan je eens gek doen. Berg af merken we ook op hoe druk het ondertussen geworden is. De weg is niet meer autovrij en we beseffen hoe uniek dit evenement toch is. Wel triest zo veel auto's. Gelukkig heeft deze vallei nog wel wat meer te bieden dan deze alp. Veel meer...
Waag u eens aan een rondje Marmotte. Dit rondje staat op mijn bucketlist. Al dan niet binnen een evenement. Komt er ooit wel eens van.
Ook voor de mountainbike is het hier een paradijs. Vanuit Les deux Alpes kan je onverhard en vooral steil klimmen naar 3000 meter hoog. Col de Jandri.
Ook in Auris vertrekt een mooie mountainbike route via de Col de Cluy, top Sarenne en "Chemin du facteur". Les Balcons d'Auris bieden u adembenemende uitzichten. Een trail om nooit te vergeten. Ik had de pech dat het heel onze vakantie hier slecht weer was maar wanneer het mooi helder weer is krijg je prachtig zicht op Lac du Chambon. Ps: verschiet onderweg niet van "Bella".
Verder hebben we hier nog wel wat klimwerk.
- Col de Sarenne (andere kant Alpe d'Huez)
- Col de Sabot (Via Vaujany, haast autovrij)
- Col de Solude (Villard-Reymond, rondje met Ornon als afdaling, gravel)
- Col de Ornon
- Les Deux Alpes (Broertje van de grote Alp)
- Auris (Prachtige Balcony ernaartoe, Route de La Roche de Auris)
- Col de Croix de Fer (vergeet het uitzicht aan Lac de Grand Maison niet)
Arcalis doet vast een belletje rinkelen
bij wielerfans. Het skistation Arcalis was reeds drie maal aankomstplaats in
de Tour en vier maal in de Vuelta. Deze legende is een klim van buiten
categorie. Zo dus de uitdaging van onze eerste fietsreis. (Andorra Augustus 2016)
Vanuit Andorra La Vella moet je 30 kilometer
fietsen tot de top van Arcalis. Mogelijk om onderweg nog wat meer klimwerk mee te nemen via Col d'Ordino of Col de Beixalis.
Onze route vertrekt richting La Massana waarbij we
eerst via een wat drukkere weg door twee tunnels rijden. Druk verkeer in
Andorra is relatief. Wij zijn als Belg veel drukkere wegen gewoon dus stoorde
dit zeker niet. Denk wel aan uw verlichting! Eens in La Massana volg je de
pijlen "Ordino". Vanaf Ordino begint het echte klimwerk ook al ben je
eigenlijk altijd al aan het klimmen geweest. La Vella ligt op ong. 800 meter en
de top van Arcalis is 2225 meter hoog. Een behoorlijk hoogteverschil dus.
Eens in Ordino ben je op 20 kilometer van de top. De volgende acht tot in El Serrat lopen behoorlijk goed. Ze zijn niet
bijzonder stijl en je krijgt geen haarspeldbochten voorgeschoteld. Genieten van
de natuur kan je hier uiteraard wel. Ook
vind je hier voldoende gelegenheden om bij te tanken.. Wanneer je
het op dit stuk even moeilijk krijgt kan je misschien met een toevallige
passant mee fietsen want op deze klim ben je nooit alleen. De populariteit is
groot.
Eens we in El Serrat zijn beginnen we aan de echte
klim. Haarspeldbochten! Hier moet ik mijn broer al snel laten rijden. Eens het wat steiler wordt merk ik dat ik geen klimmer ben.
De eerste kilometers na het dorp halen gemiddelde boven de 7%. De steilste
kilometer is 8,4%. Het zwaartepunt van de klim. Eens dit verteerd is zal het steeds
beter gaan. Dit is mede te danken aan de prachtige natuur en zijn knappe
uitzichten. Na vier steile kilometers is
het even tijd voor een klein stukje recuperatie. We rijden door enkele
tunneltjes en de snelheid kan even omhoog. Doet best goed. Althans
voor mij toch. Verderop beginnen we aan het gedeelte met vele bochten. Dit is
het mooiste gedeelte van de klim. Het uitzicht is prachtig en geeft je energie.
De hellingsgraad schommelt hier ook steeds rond de 7% maar je voelt het minder.
Enkel de warmte kan hier spelbreker zijn. De zon zit hier na de middag in je nek te branden. Door de warmte had ik al veel gedronken. Bijtanken was
nodig. Onderweg kom je af en toe eens een mini watervalletje tegen. Ideaal om
bij te tanken met bergwater. Heerlijk fris water dat meteen wat extra energie
geeft. De top is overigens niet ver
meer. Je kan de eerste glimpen van de grote "O al zien. De "O" dat is het doel. Daar moet je naartoe.
Je ziet deze enkele keren staan tot ze weer voor een kilometer verdwijnt . En plots staat hij daar de grote "O".
uiteindelijk niet meer dan een metalen letter O. voor mij de O van overwinning.
(O = Ordino) Nog één kilometer klimmen en je bent boven. Dit loopt niet meer
mis. Schrik wel niet van de wind die hier staat. De echte top ligt aan de ski lift waar ook de gelegenheid
is om even te stoppen en te genieten van een koffie en kleine snack. Hier ligt
trouwens altijd vlees op de barbecue Ruikt heerlijk.
Iets verder doorrijden is zeker mogelijk met een mountainbike. De weg zelf loopt nog een goeie kilometer onverhard door. Te voet kan je via een bergpad naar Lacs de Tristaina. Prachtige bergmeren verstopt in een heerlijk landschap. Ontdekt van hieruit het mooiste uitzicht op de vallei en de O.
Neem in het terug rijden
ook de tijd om te stoppen aan de O. Het uitzicht is daar prachtig en levert geweldige fotos op. Wanneer je op de juiste wijze door de O kijkt zie je
trouwens de echte top van Arcalis. Vervolgens is de afdaling leuk en behoorlijk
snel.
Ordino Arcalis stelt nooit teleur. Persoonlijk is
dit mijn nummer twee in Andorra maar voor de meeste is dit de absolute nummer
één. Zeker niet onterecht. Voor de echte prof renners is dit ook één
van de meest gekozen trainingswegen. Een must-do in de Pyreneeën!
Onze eerste fietstocht in Andorra was er ééntje richting Sant
Julià De Lòria. (augustus 2016)
We waagden ons aan de 13,7 kilometer lange Col de
La Peguera. Minder bekende naam wegens afdaling van La Rabassa. De Rabassaberg is al meerdere malen
een aankomstplaats geweest in de Vuelta. Ondanks dit was het de goede keuze om hier naar boven te rijden.
De klim begint met een steil oplopend gedeelte in
het centrum om dan vervolgens een echte bergweg te worden. Makkelijker wordt
het echter niet. Deze pittige klim heeft uitschieters tot 14%. Het eerste deel
van deze klim is het zwaarst. via 15 haarspelden klim je
gemiddeld aan 8%. Na de laatste haarspeldbocht begint deel twee. Vanaf hier
wordt het iets minder steil. Net goed want hier begint de natuur je echt te
verwennen. Deze klim biedt adembenemende uitzichten en heerlijk fris water van
de rivier Riu Peguera. Het allermooiste uitzicht blijft wel geheim tot op de
top.
De top van deze klim stelt u voor de keuze. U kan
links opdraaien en nog twee kilometer verder klimmen naar de iets hogere La
Rabassa ofwel gaat u gewoon rechtsaf en daalt u af naar Sant Julia. Opgelet deze
afdaling is gevaarlijk door het drukke verkeer en enkele riooldeksels in de
weg! U kan natuurlijk ook de La Paguera zelf afdalen. Deze komen beide op
hetzelfde punt uit.
Voor mij is dit echt een topper. Ik verkies deze klim
boven Arcalis. Vooral omdat hier nauwelijks verkeer is en de natuur gewoon
geweldig is. Topklim!
Voor we aan La Peguera begonnen hadden we in het
centrum van La Vella een kleinere klim uitgetest. Ideaal als opwarming. De Col
de La Comella. Deze klim is 4.3 kilometer lang en heeft een gemiddelde hellingsgraad
van 7%. Ideaal als voorbereiding op een echte Pyreneënklim. Deze afdaling
eindigt vervolgens in het centrum van La Vella. Ideaal om zo verder te rijden
naar Sant Julia.
Ook zeer fijn aan alle beklimmingen in Andorra, om
de kilometer geeft een bordje jou alle kliminformatie. Gebruik
deze bordjes als hulpmiddel om de klim in te delen.
Beste bezoeker,
L'Alpe d'Huez - fietsreis Augustus 2017
