Vandaag weer vroeg uit de veren want er staat weer een uitstap op het programma. Vlug ontbijten iets minder uitbundig dan de vorige dagen want een mens moet niet veel hebben als je altijd maar in een bus zit.

Weer aanschuiven in een rijtje, koppen tellen en vergelijken met de lijst en weg zijn we.

Deze keer is het David die ons wegwijs gaat maken. Hij is veel rustiger dan Simon maar kan er ook wat van.

In deze reis zitten 2 stops voor we aan Ek Balam komen. Natuurlijk de nodige sanitaire stop en dan ook bij het juiste stalleke of vlooienmarkt zoals Simon gisteren vertelde. Daar stoppen we bij een dorp van de H. Rita. De kinderen zitten daar in schooluniform: een rood geruite rok en een witte bloes. De jongens een donkere broek en een wit hemd.

Ze verkopen daar dezelfde dingen als de dag ervoor en waarschijnlijk “made in een fabriek” of zo.

Dan naar Ek-Balam. Het is niet zo groot en ze hebben het pas ontdekt. Er staan een paar grote gebouwen en een piramide maar dan afgeknot.  Daar mogen we op, het is behoorlijk hoog en indrukwekkend als je boven bent. Je ziet niks anders dan bomen en alle soorten groen. Dat naar boven gaan is niks maar het naar beneden komen, heb ik toch mensen op handen en voeten zien doen.

Ze hebben daar een paar beelden gevonden op die piramide. Er staat nog meer maar ze moeten nog wat geld hebben om dat allemaal uit te graven.

Daarna is er een middagmaal; ze ontvangen ons daar met een klein orkestje en met vrouwen en mannen in klederdracht. Tijdens de maaltijd wordt er gedanst

.Ook daar is er zo’n supermarkt in Mexicaanse authentieke kunst. (dat zijn leuke dingen voor de mensen.)

Van daaruit gaat het naar Valladolid want daar hopen we een cenote te bezoeken. Op de bus aan deu uurregeling hadden we al gehoord dat het moeilijk zou zijn. We krijgen daar maar een 30tal min. Een cenote is een grot met water, in sommigen zijn er menselijk resten gevonden maar ik geloof dat de wetenschappers nog niet echt doorhebben waarom die cenote zo belangrijk waren voor de Maya.

We krijgen de uitleg van hoe we er moeten geraken en dus gaan we, de Marc en ik op weg. De rest van het gezelschap, een groep gepensioneerde Amerikanen blijven in het dorp denk ik. We zijn dus in volle snelheid naar ginder gegaan, hebben de ingang gevonden, zijn naar beneden gegaan en hebben het heldere water gezien maar de mooie kleuren van een echte grot zoals die van Han of Hotton heb ik toch gemist.

We waren op tijd terug en hebben zelfs in het stadhuis de historie van Valladolid nog gezien. Die is daar met grote schilderijen afgebeeld.

Daarna terug naar huis. Een van die Amerikanen was aan’t vertellen dat die piramide 112 trappen hoog was + 4 houten trappen; aangezien ik ooit gelezen heb dat je bij het naar beneden komen niet hetzelfde aantal treden telt als bij het naar boven gaan; vroeg ik dus hoeveel het er dan waren, heel de bus lachen want ze vonden het een goede vraag .

In het restaurant was er een trouw; dat vind ik ook maar niks, zo gewoon tussen de anderen zitten.

De foto’s worden weer bekeken en dan is het geen tijd meer om te bloggen en morgen hebben we toch geen uitstap gepland.

20-11-2008 om 07:12 geschreven door Lieve

Onze eerste uitstap is voor vandaag. Dus vroeg uit de veren, vlug ontbijten, badpak, zonnecrème, iets tegen de beestjes en snorkel meenemen.

Aan de bus is een zeer enthousiaste gids aanwezig; in de loop van de dag denkt Marc dat hij ADHD heeft.

Met een tussenstop bij een vlooienmarkt van de Maya’s (zoals Simon, onze gids, zegt.)

waar we heel wat kleine en fel gekleurde dingen kunnen kopen, geraken we in Tulum.

De eerste maal dat we in’t echt archeologie van de Maya’s zien. Hij weet er veel over te vertellen en doet dit met veel overgave. We zien er ook van die grote leguanen. Ook hier is er veel veranderd sinds Marc hier is geweest. Misschien maar goed dat we nog eens terugkomen zo heeft hij de verslechteringen ook nog eens gezien.

Bij de ingang hebben we de maya’s onderste boven aan een paal zien rondraaien en ritueel dat dateert van hun grote feesten.

De ligging van hun site was goed gekozen, aan de kust op weg naar hun heilige plaats het eiland COZUMEL, plaats die de Maya’s ééns in hun leven dienen te bezoeken zowat te vergelijken met Mekka voor de Islamieten.

Na het bezoek aan Tulum reden we naar XPU-HA waar we gingen lunchen in een zusterhotel van het onze.  Duidelijk een sterretje of twee minder, hoewel ze veel tegenslag hebben gehad met hun buurvrouw maar dat vertel ik later wel.

Dit hotel was omgeven door een ecologisch park (m.a.w. een soort zoo, maar dat betekende voor ons ook al niet veel vergeleken met onze zoo).  We opteerden dan ook voor een kayaktochtje tussen de Mangroven.

Maar helaas omwille van de problematiek met de buurvrouw waren we op enkele minuten al terug aan ons vertrekpunt.  Ooh het snorkelen hebben we laten vallen wegens te koud om aangenaam te zijn.

Door de uitgebreide uitleg van Simon in Tulum verschoof het programma serieus naar achter in tijd met als eindresultaat dat we ongeveer twee uur later dan voorzien nl. om 19u aankwamen in ons hotel.  Dan zijn we eerst in de bar iets gaan drinken om daarna op de kamer te starten met bloggen en het opladen van de foto’s van de dag.

Rond 20u zijn we dan gaan eten in het Braziliaanse restaurant.  Een ware belevenis, alleen een beetje veeeeeeel vlees.  Voor de maaltijd echter zijn we eerst gestart met een Braziliaans aperitiefje, een Caipirinha om de rest door te spoelen met een wit wijntje uit Spanje.

Afronden deden we met een thee met twee zwaantjes zoals in de goede oude tijd in mijn jeugd. 

Morgen is het weer vroeg opstaan want we plannen een uitstap naar Ek-Balam en Valladolid.

18-11-2008 om 07:02 geschreven door Lieve

Een frisse dag.

Bij het opstaan en na de buitenwereld verkend te hebben; hebben we het gevoel dat het een frisse dag wordt. De lucht is bewolkt en er is veel wind, de zon is weg. Dus helemaal geen zwembaddag.

We proberen nog eens te bloggen en het lukt een beetje beter dan gisteren.

Maar eerst ontbijt. In de vorige blog heb ik een idee gegeven van wat er zoal te eten valt. Vandaag hebben we een paar foto’s genomen en dan kan je zo een beetje jaloers worden.

Daarna schrijven we verder aan het verslag; ( Marc geraakt een lichtelijk gefrustreerd.)

Om twaalf uur vertrekt een bus naar Cancun stad en die willen we hebben om daar wat rond te neuzen. We zijn niet de enigen met dat idee en aan de bushalte staat al een groepje te wachten op de hostess van de bus. Iedereen op een rij en dan kunnen we instappen; wie met de bus van 12.00u vertrekt, wordt verondersteld om 16.00u aan de halte te komen om terug te rijden. Normaal is de aankomst ook de vertrekplaats maar wij doen weer wat anders en gaan eerst wat wandelen in Kukulcan, een winkelcentrum, om daarna in het Cancunhotel te middagmalen.

In het midden van de winkels is er een grote koepel met felle tekeningen van Indianen.

Ze hebben er souvenirs, kleren, wat drank en ook juweliers. Ik heb er een mooie armband gezien met tijgeroog en lapis, hij kost alleen wat veel. Maar ik zal er nog eens over denken.

Het hotel waar we gaan eten is ook van dezelfde keten als waar we slapen, alleen zijn we heel blij dat we hier zitten want het strand is klein, de terrassen zijn ook niet groot, er is geen sfeer in het hotel en heel weinig groen.

Terug op de kamer staan de foto’s vlug op de comp., Marc begint aan zijn blog en ik schrijf een verslag.

Dan komt een ventje in de kamer met een ladder. Zijn job is heel het hotel nakijken of alle lampen op de terrassen van de verdiepingen wel branden en anders moet hij daar iets aan doen.

Eigenlijk moet ons gedeelte van het hotel volgend jaar 1500 kamers groter worden maar met de crisis liggen de werken stil.

Marc gaat de jacuzzi uit proberen maar dat lukt alleen nadat hij water tot onder mijn bed heeft gespoten.

Hij komt uit zijn bad en dan is het tijd om te slapen.

18-11-2008 om 06:52 geschreven door Lieve

16-11-2008 om 17:24 geschreven door Lieve

Vrijdag morgen in alle vroegte, 2.45u kwam de taxi (Pauleke) mij halen om daarna Marc in te laden en dan begint de reis.
In Zaventem gaat alles normaal en rond 6.15u. hangen we in de lucht.
De service is beter dan verwacht: oortjes voor de film en de muziek; drinken bijna à volonté en zelfs 2x eten.
We landen nog even in Varadero Cuba; een kleine luchthaven met weinig beweging en dan zijn we aan het laatste stuk van onze trip.
Cancun is niet meer wat het geweest is volgens de Marc. In '92 was het niet meer dan een barakje waar je eigenlijk niet door de douane moest.
Nu is het bijna Zaventem, veel volk, veel beweging lange rijen om aan te schuiven voor douane en binnenkomen in Mexico.
Hier voorbij; vinden we ons ventje van "elite" voor het transport naar het hotel

en dan kom ik in een wereldje dat behoorlijk nieuw is voor mij. Een ventje voor de valiezen, een ander ventje om ons naar de kamer te brengen. Ondertussen hebben we ook al een glas champagne binnen en krijg ik een anjer als begin van de reis.
De kamer is ook een verhaal apart. Alles is groot, dubbel bed in 2-voud

op het terras een dubbel bed om in de zon te zitten of uit te rusten in de schaduw.

Een inloop douche,

een dubbel bubbelbad, veel handdoeken en badjassen, zelfs sloffen.

We hebben geen kamer met zicht op zee; maar het is wel zeer rustig. Tussen de verschillende blokken van het hotel zijn behoorlijke partijen groen. Er moeten veel vogels zitten want we horen er veel fluiten.

Marc heeft ondertussen de kamer eens afgestapt en is tot de vaststelling gekomen dat mijn grondbezit ongeveer zo groot is als deze kamer. We frissen ons wat op en besluiten om eerst wat te eten. Hiervoor gaan we naar de lobby van het Nizuc gedeelte (ons stukje van het hotel). Daarna zoeken we “Martha” op, zij gaat ons vertellen wat “all-in” betekent. Hier gaat het al wat mis want zij denkt dat we hier zijn op basis van 4 dagen betalen en dan 3 dagen gratis. We leggen ook al 3 uitstappen vast; meer gaat niet want de rest valt in de volgende week.

Na de uitleg gaan we weer naar de kamer om verder uit te pakken en dan vertrekken we naar het zwembad.

We zijn daar helemaal alleen, Marc is ook diegene die gaat zwemmen, ik niet. Daar proef ik ook mijn eerste “margharita” maar “waw” is het toch niet.

Het wordt donker rond 6u. en we maken ons klaar om weer te eten; hiervoor gaan we naar “Sunrise” een ander gedeelte van het hotel. Het plafond daar is één groot glasraam.

Daar zien we een Japans restaurant, winkels, een fitness ruimte maar er is veeeel lawaai. We eten dan toch maar bij ons. Ik eet “whole fish” en daarvoor ??? (weet ik niet meer). Het is een hele vis: de kop de staart de vinnen en alles zit er nog aan. Bij het zicht van dat beest is mijn goesting over. Dit is ook de laatste keer dat ik mij daaraan laat vangen. Een dessert is niet meer aan mij besteed, ik val in slaap bij de vis.

We hebben nog wel “gesproken” over bloggen maar er niets meer aan gedaan. Er is ook nog een technisch probleem want de stekker gaat niet in een Mexicaans stopcontact. Marc heeft dat al ondervonden en heeft een hulpstukje; alleen ligt dat stukje nog in Deurne.

Rond 9.30u. liggen we in ons bed en ik slaap vlug, ook al staat de airco de hele nacht aan.

15-11-2008 om 00:00 geschreven door Lieve

15-11-2008 om 00:00 geschreven door Lieve

08-10-2008 om 00:50 geschreven door Lieve