Er zijn plaatsen waar je het gevoel hebt dat het leven zacht en betoverend is. Misschien zijn het voor u zeldzame plaatsen, buiten uw stad of buurt. Maar die in uw binnenste stromen als een lopende rivier. Deze emoties moet u ook kunnen beleven in uw buurt. Dat wil ik samen met jullie en met spirit verwezenlijken in onze stad. Ik wil de band laten zien tussen onze verschillende gemeenschappen. Door meer ontmoetingen met elkaar openen we nieuwe onbekende horizonten. Geef uzelf die kans. Om in verrukking te staan. En om samen met mij de betoverende ziel van onze stad te (her)ontdekken.
Lieve Pirquin - Malutshi
Hieronder vind je mijn links en foto's van mijn familie en vrienden.
Zoeken in blog
Lieve Pirquin - VLAANDEREN Anders
Hoe ik graag mijn wereld wil zien
10-06-2009
Beste vrienden, partijgenoten en sympathisanten
DANK JE WEL, MERCI BEAUCOUP, THANK YOU VERY MUCH!
Voor mij is je stem geen verloren stem! Ik ambieerde in eerste instantie geen job in het parlement anders had ik 6 maanden geleden een andere partij gekozen. Mijn betrachting is de Afrikaanse ziel in elk van ons te raken en te verenigen. Ik was de ENIGE en EERSTE kandidaat metafrikaanse roots die opkwam in deze provincie met een welbepaald en DUIDELIJK doel. Die sprong hebben wij nu gemaakt in Eenheid! Ik probeer bruggen te bouwen tussen alle sub-sahara afrikaanse gemeenschappen en die kracht te integreren in de Europese culturen. Die vuist blijf ik maken aan de linkse progressieve zijde. Je kunt maar krachtig worden als je iets onderneemt. En ik ben mijn partij SLP daar héél dankbaar voor.
MIGRATIEPOLITIEK JA, ik durf ja te zeggen tegen alle nieuwkomers! Kan iemand er echt mee leven dat er in dit land mensen zijn zoals jij en ik, die zich continu verplicht voelen om tot het uiterste te moeten gaan, om te kunnen/mogen bestaan? Zichzelf te mogen zijn? We moeten ons de vraag niet stellen waarom bepaalde burgers nu juist ons land kiezen om hun geluk te vinden? Het is door onszelf te zijn, m.a.w in de eerste plaats het besef dat we mensen zijn, we daardoor juist dat evenwicht in ons sociaal stelsel kunnen behouden omdat we realiseren dat we allemaal mensen zijn, met een hart, met gevoel, met een ziel, nieuwkomers of niet! Vanuit die gelijke benadering en vooral ieders absolute individuele inzet, weten we dat een gezonde samenleving wel degelijk mogelijk is.
WERKGELEGENHEID Het is en blijft een zoektocht, maar om onze arbeidsmarkt te versterken hebben we wél allochtonen nodig! Denk gewoon aan onze vergrijzing! Je loopbaan start en verloopt wel degelijk op de manier waarop je onthaalt wordt. Als we die ander als minder mens zien, ook al kunnen ze meer, slaan we de bal wel degelijk verkeerd en missen we meerwaarde in onze samenleving. Het leren respecteren van het anders zijn van de anderen, samen cultureel en geaardheid delen en daardoor in hart en ziel verrijken. Dat kan SAMEN! Nooit alleen. Daarom bestaan we als mens, om te leren van elkaar. ieder dient daarom zijn verantwoordelijkheid te nemen om een meerwaarde te willen zijn in de samenleving. Éen voor allen, allen voor één.
ONDERWIJS/JEUGDBELEID Dat ik dankzij mijn huidig bedrijf dagelijks geconfronteerd word met het belang van kwaliteit in het onderwijs vanaf het prilste bestaan, de kwaliteit die afhankelijk is waarin je terecht komt, omgeving in acht genomen, is een feit. Een mens ontplooit pas écht als de sfeer waarin hij terecht komt kwalitatief in orde is, zowel in de omgang met elkaar als in materiaal. Elk kind heeft het recht om zo op te groeien en daar willen we wat aan doen. Voor álle kinderen streven naar kwaliteit, zowel sociaal als economisch.
GEHANDICAPTENZORG Hier wil ik geen discussie over! Ik wil hier dringend werk van maken om dit te verbeteren. Dit vraagt allicht veel geld en vooral veel politieke moed om concrete middelen vrij te krijgen. Het is niet nu dat er besparingen mogen gebeuren voor het leefbaar maken van onze andersvaliden. Want dit thema zegt alles over ons, als maatschappij... als persoon. Het is gewoon onze plicht om alles in het werk te stellen en te zorgen dat deze mensen onze volledige steun ervaren. Gezondheid is vrijheid, geluk, is ons geboorterecht! En zij die door omstandigheden dat niet kunnen ervaren/beleven MOETEN GEHOLPEN WORDEN. Daar en daar alléén dient ons sociaal stelsel écht voor. Al het ander profetariaat dient dan ook terdege aangepakt te worden.
Schrik om onze cultuur te verliezen, wie vraagt dat en aan wie kan dat liggen? Door ONSZELF te blijven verrijken we niet enkel onszelf maar zullen dan pas echt kunnen genieten van de anderen. Het is echt een kwestie van te weten wie je bent!
Ik stel mij enorme vraagtekens waar onze gevoelens verborgen zitten om zulke situaties niet radicaal aan te pakken? Natuurlijk kennen we allemaal onze frustraties en uiten we ons ongenoegen betreffende bepaalde situaties, terecht. Maar besef ook dat er andere zijn, die voor vrede en respect staan.
Is het dan verwonderlijk dat ik, met mijn Congolese roots morgen een zwarte minister wil in onze regering? Vind je het niet meer dan normaal dat ik als moeder van een opgroeiende puber méér middelen wil vrijmaken voor het drugsbeleid in ons land. Want dat is uw veiligheid!
TEST JE DNA? Welke informatie je ook mag ontvangen, wij hebben allen een multiculturele achtergrond. Dat is de reden waarom we ook genieten van elk diversiteit op elke hoek van de straat! Ons gevoel buigt naar een interculturele samenleving en naar een actief en gedeelde happening. Wij weten dat niet enkel de nederlandse taal ons zal verenigen maar wel onze inzet tot het wegwerken van onze vooroordelen. Aanpassen is iets dat je héél je leven zal moeten doen en is de enige kans om te groeien. En dat betekent vrij en gelukkig zijn en elkaar daar in motiveren en stimuleren.
Wat wil ik eraan doen? Zeker niet blijven stakkeren en snotteren maar zoals ik ben, op een praktische manier en een gerichte aanpak eraan beginnen. Dat is wat er nu in Brussel niet gebeurt en waarvoor je wel betaalt!
STEM bewust met hart en ziel voor deze standpunten. Ik ben enorm geboeid door alles wat er in deze wereld omgaat en wil er rijkelijk aan deelnemen. Na het overschouwen en evalueren kon ik niet langer blijven stilzitten en ben van nature iemand die aan alles dan ook actief wil deelnemen. Ik denk dat het ook tijd wordt om bepaalde dingen hardop te zeggen. Het wordt tijd dat alle groepen, gemeenschappen, culturen elkaar leren kennen en de communicatie drastisch versterkt. Ik ben daar ook dagelijks rationeel mee bezig. Niet alleen als raadslid bij het OCMW van Antwerpen, maar ook bij de praktische zorgen/taken die in bepaalde Afrikaanse gemeenschappen leeft. Ik wil accent leggen op integratie, problemen van leefloners, alleenstaande vrouwen en kinderopvang en versterking van de economische groei bij de Afrikaanse burgers.
Aankomst via de luchthaven van Istanbul. Mocht je het centrum van Istanbul niet kennen zou je het als vanzelfsprekend ervaren dat dit land tot de Europese Unie behoort.Met enige vertraging komen we toe te Diyarbakir, een stad van 1,5 milj. inwoners met een voelbaar andere cultuur.
Zaterdagmorgen : ontvangst van alle waarnemers in een lokaal van DTP We krijgen een summiere uitleg over onze taak maar een des te uitgebreidere uiteenzetting over de huidige politieke toestand en vooral de belangrijkheid van onze aanwezigheid.Niet enkel bij de waarnemers maar tevens bij de kiezers zijn de vrouwen zeer talrijk.Tijdens de vorige verkiezingen was 40% van de stemmen afkomstig van vrouwen !Het belang om de eigenheid te behouden leeft hier zéér sterk.En al wist DTP op voorhand dat deze verkiezingen niet eerlijk zouden verlopen toch was de zekerheid om de democratie, vrede en vooral het werk van Ocalan verder te zetten voelbaar. Dit volk heeft te hard gestreden om hier vandaag te kunnen staan om dit dan met geschenken of loze beloftes van AKP te laten beïnvloeden.Deze verkiezingen moest en zou hun zelfvertrouwen vergroten en hun zelfbeeld verbeteren.Het voelt voor mij aan alsof dit volk, op psychisch vlak tot het uiterste is gegaan en nog wil gaan.
Zondagmorgen kende ik mijn bestemming.Doorheen een prachtiglandschap reden we naar het dorpje HAZRO op80 km van Diyarbakir. Ik ben de enige die opkijkt van de aanwezigheid van tanks en gewapende politieagenten met kalachnikovs onder de arm. Tijdens mijn 3 bezoeken in de plaatselijke stemlokalen werd ik telkens ondervraagd en gefouilleerd. Bij het betreden van de wachtzalen, de enige ruimten waar ik mij mocht begeven, werd ik, nadat mijn tolk de juiste toedracht van mijn aanwezigheid bekendmaakte, hartelijk begroet en door sommige vrouwen omhelsd. Dan besef je des te meer hoe diep de verwachtingen van dit volk verankerd zijn. Enige spanning was duidelijk voelbaar vanaf ik me te dicht bij de ingang van een stembureau begaf. Als ik toch de kans kreeg om een blik te werpen in een stemlokaal schrok ik wel van de archaïsche toestand. Enige discretie in de keuze van een kandidaat leek mij moeilijk realiseerbaar. Om 18 u hebben we de "herverkozen" DTP-burgemeester van dit dorpje bedankt voor zijn warm onthaal. Tijdens onze terugreis vernamen we via de radio dat er rellen waren ontstaan in één van de stembureaus te Diyarbakir. Ik hoop met mijn aanwezigheid aldaar dit volk te hebben mogen helpen bij het bepalen van hun pijngrens en het bevestigen van hun eergevoel !
Kinderen van een kolonisatie. We moeten afstappen van het idee van wit en zwart, kleur en niet kleur.
Voor mijn moeder is die blanke man de ridder van haar familie geweest.
Hij was 34 of zo iets, mijn moeder 16. Voor mijn moeder was die blanke man de ridder van haar familie. Het schijnt dat heel de familie op een vrij grote voet leefde, dank zij hem. Al mijn nonkels waren chauffeur bij hem want hij had een heel groot transport bedrijf. Voor haar zijn dat prachtige jaren geweest. Zij heeft ook geen enkel kwaad woord gezegd, ze denkt dat zelfs niet. Voor hen is het hij is moeten vluchten want anders gingen ze hem doden; hij heeft zijn dochter mee genomen omdat zijn dochter hier in België veel meer kon bereiken en een veel beter leven zou hebben met hem. Ik ben geadopteerd en heb mijn moeder teruggevonden toen ik 22 jaar was. De adoptie is voor mijn moeder niet hetzelfde zoals wij adoptie hier zien. Mijn moeder heeft ook kinderen opgevoed, van haar zussen en haar neven en van kinderen uit het dorp. Dat is niet het woord adoptie, maar eigenlijk is dat net hetzelfde. Er wordt daar helemaal niet zwaar aan getild. Omdat daar heel dat familiegebeuren veel uitgebreider en groter is als hier bij ons. En dat ik dan nog eens op mijn adoptiemoeder, tante Lisa, ben gevallen die eigenlijk een schitterend mens was, maakte volgens haar dat alles perfect verlopen is.
Ik ben een wereldburger, is dat niet schitterend?Wij zijn de toekomst.
Ik moet eerlijk zeggen: als ik geen metis was geweest , ik nooit die ervaring en die openheid naar alle gemeenschappen toe zou kunnen hebben. Ik voel mij burger van de wereld dank zij het feit dat ik op een gegeven moment al die vraagtekens heb moeten beantwoorden. Vragen van 'wie ben ik nu, ben ik Belg, ben ik Afrikaan, ben ik wit, ben ik zwart'. Want hier ben ik een zwarte maar in Kongo ben ik een witte. En dan kom je tot het besef 'je hoeft niet het één of het andere te zijn, je bent jezelf,dat volstaat. En maakt dat deel uit van alles, niet alleen van zwart of wit, het maakt deel uit van een geheel. We moeten afstappen van dat idee van wit en zwart, kleur en niet kleur, want we zijn allemaal hetzelfde. Mijn adoptiemoeder heeft mij dat geleerd: je bent een wereldburger; is dat niet schitterend? Wij zijn de toekomst!
Ik kom op voor alles wat er leeft. Ik voel mij even goed bij de blanken, even goed bij de zwarten. Maar ik voel mij ook even goed bij de mensen van Peru als bij een Aziaat. Wij hebben dan ook nog dat voordeel, zijnde een halfbloed, dat men dikwijls ook ons niet goed kan plaatsen. Ik kan even goed Turkse, als Spaanse, als Aziatische, of Jamaïcaanse zijn. Dat geeft zoveel mogelijkheden. Dat zijn dus ongelofelijke voordelen. En ik denk dat we daar gebruik moeten van maken zoals u gebruikt maakt van het feit dat u andere dingen meegekregen heeft. Ik denk in alles in wat we zijn en wat we meekrijgen we zoveel kunnen benutten in iets constructiefs.
Ik zou het helemaal niet willen aanzien als een nadeel!
Okay, accepteer dat ze u zeggen 'Oh, zeg negerinneke' en aanvaardt dat, of een andere groep zegt 'zeg mundele' en aanvaardt dat. Ik herinner als kind dat ik ooit eens een meisje op de speelplaats heb geduwd, ik was 8, 9 jaar, haar twee tanden vooraan waren gebroken. Op die moment zegde ze 'zie je wel, die is helemaal wild, dat zijn die zwarten'. Dat is me heel lang bijgebleven. Ik speelde met al die kindjes altijd op de speelplaats en ineens zeiden die van 'Oei die komt van de slechte mensen.' Je moet dat allemaal zien te verwerken en dat vraagt enorm veel tijd en oefening. Want het is niet van Nu neem ik afstand van die zwarten, want het zijn wilden, zoals ik sommige metissen zie doen. Of omgekeerd, ik moet niets van die blanken hebben want mijn echte roots zitten daar, in Afrika. Ik zou het helemaal niet willen aanzien als een nadeel .
Okay, aanvaard dat ze u zeggen 'Oh, zeg negerinneke' en aanvaardt dat een andere groep je zegt 'zeg mundele' en aanvaardt. Ik herinner als ik kind was dat ik ooit eens een meisje op de speelplaats heb geduwd, ik was 8 9 jaar, die is gevallen, haar twee tanden vooraan gebroken en dan hebben ze gezegd 'zie je wel, die is helemaal wild, dat zijn die zwarten' En dat is mij heel lang bijgebleven. Ik speelde met al die kindjes altijd op de speelplaats en ineens zeiden die van 'Oei die komt van de slechte mensen.' Je moet dat allemaal zien te verwerken en dat vraagt enorm veel oefening. Want het is niet van Nu neem ik afstand van die zwarten, want het zijn wilden, zoals ik sommige metissen zie doen. Of omgekeerd, ik moet niets van die blanken hebben want mijn echte roots zitten daar, in Afrika. Ik zou het helemaal niet willen aanzien als een nadeel
Plaatsing minderjarigen : meer opvangcentra en professionele begeleiding dringend nodig
Als OCMW-raadslid (SLP) wens ik de Vlaamse Regering overheid te wijzen op de dringende noodzaak voor meer opvangcentra en voor meer professionele begeleiding van probleemjongeren. Ik vraag dit niet zomaar. Ik ben verontwaardigd over een concreet geval, het zoveelste, waaruit blijkt dat de Vlaamse regering zich dringend moet beraden over de plaatsing van minderjarigen.
Vlak vóór kerstmis werd een 10-jarige jongen, die in een opvangtehuis was geplaatst, er weer uitgezet na opstandig gedrag. Door een gebrek aan opvangplaatsen werd hij tijdelijk ondergebracht in een ziekenhuis. Ik vond dit helemaal niet de gepaste locatie en heb daarom mijn beklag gedaan bij de Jeugdrechter. De jongen werd daarop tijdelijk doorverwezen naar het opvangcentrum Elegast. Na 3 weken werd hij dan opnieuw geplaatst, ditmaal in het CKG Lentekind te Beerse. Door zijn moeilijk gedrag was hij ook daar niet langer welkom.
Het dossier kwam terug voor de jeugdrechter, die hem eerst elders plaatste, om hem dan vanaf maandag 19 januari opnieuw voor 2 maanden in een pleeggezin onder te brengen. De bedoeling is om tijdens deze 2 maanden hopelijk een definitieve oplossing te vinden.
Dit dossier is geen alleenstaand geval. Recent werd ik met gelijkaardige problemen geconfronteerd. De Vlaamse regering zou dringend moet zorgen voor meer opvangmogelijkheden en vooral voor meer PROFESSIONELE begeleiding. Er kan slechts iets bereikt worden indien deze kinderen zich ergens welkom voelen en op die plaats ook aanvaard worden met hun problemen. Ik weet uit eigen ervaring hoe moeilijk het is om opgevoed te worden in een omgeving die niet uw echte familie is. Ikheb wel het geluk gehad om in één pleeggezin mijn jeugd te mogen doorbrengen. Vandaar deze dringende en welgemeende oproep!
Antwerpse delegatie naar Koerdistan voor lokale Turkse verkiezingen
Een Antwerpse delegatie zal van 27 tot 30 maart verblijven in Oost-Turkije om de lokale verkiezingen op 29 maart waar te nemen. Dit gebeurt op uitnodiging van de DTP (Democratic Society Party), één van de grootste Koerdische partijen in Turkije en de enigste Koerdische partij met vertegenwoordigers in het Parlement. Turkije weigerde immers om officiële waarnemers toe te laten tot de verkiezingen.De lokale verkiezingen van 29 maart beloven een machtsstrijd te worden tussen de heersende AKP-partij van premier Erdogan en de Koerdische partijen in Oost-Turkije, waaronder de DTP. Deze laatste maakte reeds melding van verschillende onregelmatigheden begaan door de nationalisten van AKP tijdens de verkiezingsrace, zoals fraude met de kieslijsten en het uitdelen van geschenken in de hoop op stemmenwinst.De delegatie zal tijdens het weekend van 27 maart bereikbaar zijn voor verslaggeving ter plaatse en achteraf een persmoment organiseren.
