De vraag die ik het meest gesteld kreeg nadat ik bekend maakte te willen beginnen met kleurkanaries was: ga je dan stoppen met zebravinken? Wel het antwoord op die vraag is heel eenvoudig. Zebravinken hebben meer dan 35 jaar deel uitgemaakt van mijn leven. Ze gebruikten veel van mijn vrije tijd en hebben zonder het zelf te beseffen van mijn hobby een ware passie gemaakt. En eens een hobby een passie wordt gebeuren er rare dingen met je. Ooit schreef Alois Van Mingeroet: ik ben geen slaaf van mijn vogels maar slaaf van mijn passie en gelijk had hij.

Dus … nee…stoppen met zebravinken doe ik niet.

Zebravinken hebben mij leren creëren. De kennis der vererving van de verschillende mutaties heeft me geholpen kleurcombinaties te creëren die ik nergens kon kopen. Dit maakte de zebravink zo speciaal voor me. En daarom zullen ze zolang het voor me mogelijk is deel uitmaken van mijn vogelbestand.

Natuurlijk vragen kleurkanaries een andere verzorging dan zebravinken. Maar ook hier weer zijn zebravinken makkelijker dan kanaries. Zebravinken zijn de vogels van de barre omstandigheden. Zebravinken ruiken water in de dorre streken over een afstand van 3 km en de inlandse bevolking, de Aboriginals, beschouwden in het verleden de Zebravinken steeds als hun kompas naar water. Het respect voor de Zebravinken is enorm groot bij de Aboriginals en ook bij mij. Steeds schrijf ik Zebravinken met een hoofdletter want ze verdienen het.

Ik heb even zitten nadenken en ben tot de constatatie gekomen dat ik tijdens 35 jaar van intensief Zebravinken kweken alle mutaties gekweekt heb en vele combinaties. Tijdens mijn beginjaren als kweker en lid van de TC-BZC heb ik veel geëxperimenteerd met kleuren. Zebravinken hebben mij alles geleerd. Om een volwaardig lid van de TC te zijn eiste ik van mezelf dat ik ook de celbiologie en de vederstructuur onder de knie kreeg. Dat waren zaken die me in staat stelden om een compleet beeld te vormen van een mutatie. Hoe kan je anders standaardeisen opstellen als je bvb niet weet of een mutant zorgt voor een kwantitatieve of kwalitatieve reductie van de melanines.  

En wat kweek ik dan nu nog? Vooreerst heb ik een mooie stam ‘Eumo grijs’ weten op te bouwen waar ik enorm fier op ben en daar ga ik verder aan bouwen. Daarnaast kweek ik pastel grijs….geelsnavel grijs…zwartborst grijs. En dan combineer ik pastel – blackface – zwartborst in het grijs. Deze laatsten bezorgen me blackface zwartborst grijs - pastel zwartborst grijs - pastel blackface zwartborst grijs. En met deze kleuren doe ik verder.

Het doel van dit blog is om neer te pennen hoe ik mijn hobby beleef. Ik heb bijvoorbeeld een artikel klaar over Eumo grijs en hoe ik op een vijftal jaren tijd mijn stam opgebouwd heb. Maar ik wil ook leren van de lezers en vooral op kleurkanarievlak. Ik probeer foto's te plaatsen en iedereen mag daarop zijn mening geven.

Op dit ogenblik heb ik de zebravinken allemaal op rust gezet want de kanaries vragen nu om meer aandacht en vooral om meer plaats.