Welkom, welkom op het begin van de dag. De dag waarop je iemand verwennen mag. De dag waarop alle kinderen kunnen lachen en spelen. Deze dag word waarschijnlijk gevierd door heel erg velen. Welkom, welkom op deze dag. De dag waarop ik wat te vertellen heb,
Droom met me mee van een leven vol liefde Droom met me mee als een vlinder zo vrij Droom met me mee van een leven vol kansen Droom met me mee van een leven met mij
----------------- Mijn ventje! -----------------
Ik vind je lief
Is het teveel als ik vraag, heb mij lief? Heb mij lief om wie ik ben, Begeer mij in wat ik wil zijn. Heb mij lief in wie ik wil zijn. Lief, zacht, teder en oprecht. Maar met een eigen stem. Heb mij lief om wat ik zeg. Zeg met de stem vanuit mijn hart. die lief, zacht maar vooral oprecht fluistert: "Ik vind je lief".
Ik vroeg Hem om water Hij gaf me de zee Ik vroeg Hem een bloem Hij gaf me een tuin bezaaid met rozen Ik vroeg Hem een boom Hij gaf me een bos Ik vroeg om een vriend Hij gaf me jou Ik ben gezegend daarom ben ik dit leven zo trouw...
{TITEL_VRIJE_ZONE}
We hebben het goede voorbeeld gehad van onze ouders! Onze beide ouders hebben het geluk gehad om hun gouden huwelijksjubileum te mogen vieren. We hopen om dit te evenaren en zijn toch al over de helft geraakt!
ALS TWEE ECHTGENOTEN VAN ELKAAR HEBBEN GENOTEN, DAN HEBBEN ZE ALS ECHTGENOTEN ECHT GENOTEN !!!!
Ouders :
Ouders zijn er om je te steunen.
Om tegen ze aan te leunen.
Ouders zijn een rots om op te bouwen.
Ze zijn er,daar kan je altijd op vertrouwen.
Al geven ze je soms een preek,
Ze laten je nooit in de steek!
Zonder hun liefde kan je niet leven.
Want waar ze ook zijn,
Al gaan ze ooit weg,
Die eeuwige liefde
Zal ik altijd bij mij dragen !!!
Driehonderd vijfenzestig dagen zijn er in een jaar, Een eindeloze reeks van dagen allemaal achter elkaar
Toen ik daar eens over nadacht zag ik plotseling in dat voor een moeder van een gezin de kinderen zijn vrij. Maar een achturige werkdag dat is er voor een moeder niet bij .
Elke dag dezelfde klusjes elke dag hetzelfde lied en een werkweek van vijf dagen die bestaat voor moeders niet .
Mensen die een baantje hebben krijgen een vast loon . Moeders werken voor noppes want moeder,....dat ben je gewoon !
Moeders worden nooit ontslagen raken nooit hun baantje kwijt . Want ze worden zomaar moeder en dat blijven ze ook altijd .
En daarom, mijn lieve moeder denk ik nog steeds aan jou omdat u al die jaren mijn eigen lieve moeder was!
Dropbox
Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.
----------------- MIJN ...... KINDEREN.... MIJN ALLES ...!!!!!! -----------------
10 dat zijn je kinderjaren
20 ga je aan het sparen 30 moet je zijn getrouwd 40 ben je nog niet oud 50 is de helft van je leven 60 kun je nog wat beleven 70 mag je niet meer roken 80 moet je met een stokje lopen 90 krijg je een rimpelhuid 100 doof je het lichtje uit
Mijn lieve kinderen:
Eens waren jullie baby’s, en nog klein . Ik leerde jullie lopen, jullie zaten op mijn schoot. En nu zijn jullie al zo groot…. Wees vriendelijk en vrolijk in heel jullie leven, dan zullen jullie anderen ook steun kunnen geven. Help iedereen die jullie ontmoeten op jullie pad, dan zullen jullie zelf ook gelukkig zijn !
Onvoorwaardelijk liefde: Mijn lieve kind Mijn mooie kind Mijn allerliefste schat Mijn kleine kind Mijn grote kind Wat groei je ontzettend hard. Mijn verloofde kind Mijn getrouwde kind Het wordt tijd dat 'k je loslaat
Maar mijn lieve schat,
Ik vrees dat ik dat moeilijk kan
Wees als een pas geboren kind, dat net het levenslicht ontdekt. Stralend in het midden, zonder zorgen en vol overgave. Als een vis in het water, in de kern van jezelf met God als je vader.
IK BEN WIE IK BEN ik ben ik ik ben mezelf, maar zo ben ik, ik ben wel eens stil ben wel eens blij maar zo ben ik. om dit te kunnen accepteren moet je dit leren! al ben je dun of dik maar zo is iedereen en ook ik !
Ik kom er wel Op de bank weggekropen Een deken om me heen De verwarming hoog Maar ik heb het zo koud Gebeurtenissen zie ik terug komen Bepaalde beelden maken me bang Ik huil Ik vecht er tegen Dat doe ik al zo lang Ik mag het niet opgeven Ik vecht door! Echt, ik doe mijn best En kom er wel Daar ga ik voor!
Uniek Iedereen moet mooi zijn, Dat maakt me ziek, Van ieder mens is er maar één, Dus ik ben uniek, Ik ben gewoon wie ik ben, Het valt niet altijd mee, Maar als ik sterf kan ik zeggen: "I did it my own way!" Ik heb een grote mond.
mijn hart is klein, Ik voel jouw woorden prikken, Ze doen me pijn. Maar ik geef niet op, Ik vecht mijn eigen weg, Schoonheid, schoonheid,
wat stelt dat nou voor, Als je van binnen je lelijk en verrot voelt.
Zo ben ik geboren en zo zal ik zijn, Ik ben wie ik ben, Daar kom ik eerlijk voor uit, Ik ben een mens, Ik ben geen freak,
Ik leef want ik adem :
dus ik ben uniek!
Bah, wat afgezaagd is dat.
Vergeet nooit lieve dochter: de deur blijft openstaan, ook als je groot geworden het huis bent uitgegaan. Wees daarom als een duifje, onthoud de weg naar huis, voor jou kind dat beloof ik, vind je ons altijd thuis.
Ga op zoek naar de rust en de stilte in jezelf en weet dat alles een doel heeft er bestaan geen fouten,geen toevalligheden alle gebeurtenissen zijn er omdat we er iets van kunnen leren denk niet steeds wat komt er morgen het leven gaat zo snel voorbij denk niet steeds aan al die zorgen geniet en wees een beetje blij
----------------- she's our little ray of sunschine ! -----------------
One day I looked over the sea. Then I saw the sun, she was smiling at me. When the sun gave my that smile, I felt a lot of love and frienship for you, I FELT FREE ! So if you're sad and you want to feel free, just look at the sun that smiles FOR YOU AND ME !
Believe in yourself. Even when you think you can't. Believe in yourself. Even when you think nobody does. Believe in yourself. 'cause when you don't, everything looks so much harder. Believe in yourself. 'cause you just can't live without it.
Als je in de harten van zo velen een plekje hebt gekregen, dan is het leven rijk geweest
We zijn de 19de week van 2025
----------------- Onze zoo... -----------------
Mijn dierentuin,
een traan valt naar beneden en jij vangt hem op je geeft mij een lik en ik aai je over je kop niemand kan mij begrijpen zoals jij dat doet door naar me te kijken lijkt alles alweer goed Jij luister naar mijn verhaal tegenspreken doe je niet je blijft rustig zitten en luistert naar mijn verdriet soms ben je wellis stout en verlies je heel veel haar maar het maakt niks uit want jou liefde is onbetaalbaar Ook al ben je dan een dier je geeft me veel geluk veel meer . . . dan sommige mensen !
VOOR EEUWIG voor altijd is voor eeuwig, voor eeuwig is altijd. voor altijd is de tijd, dat jij in men hart blijft !
Je kijkt mee aan met je trouwe ogen gaan we nog naar buiten het is mooi weer dus schiet eens op dit keer loop niet te kniezen kom de zon schijnt je ogen kijken me aan met een blik die zegt zullen we nu gaan ik wil spelen met de bal rennen lekker buitten het is toch mooi weer je trouwen ogen kijken me aan lijken te zeggen ik weet wie je pijn heeft gedaan je kijkt me aan met een blik waardoor ik smelt en opsta de bal pak en me jas aantrek ja om te kniezen met dit weer ik lijk wel gek trouwe honden ogen die veel lijken te begrijpen waardoor ik smelt zij red me weer ze is een held
De vriendschap van een hond is een vriendschap voor het leven voor een ander onbekend, hoeveel een hond kan geven. Want ben je eens verdrietig, hij kijkt je dan zo aan alsof hij zeggen wil "ik zal altijd naast je staan". En als je dan weer vrolijk bent dan slaat hij met zijn staart en blaft alsof hij tegen je zegt "dat hebben we weer geklaard".
De vriendschap van een hond is een vriendschap voor het leven voor een ander onbekend hoeveel een hond kan geven Want ben je eens verdrietig hij kijkt je dan zo aan alsof hij zeggen wil ik zal altijd naast je staan En als je dan weer vrolijk bent dan slaat hij met zijn staart en blaft alsof hij tegen je zegt dat hebben wij weer geklaard Zo'n vriendschap is een wonder een wonder om te beleven zo'n vriendschap is een wonder geen mens kan zo iets geven...
bruine ogen, mooie kop, met 2 puntoren erop, jij bent zo trouw, met je trouwe bruine ogen, kijk je me aan, zullen we naar buiten gaan? Ik pak de riem, ik doe hem om, daar gaan we dan....
Hond
Snuffelend gaat hij op weg,
Staart kwispelend rond.
En dan bij dat ene heg.
Ja, het is onze hond,
Gaat plots een pootje omhoog.
En met een heuse boog,
Volgt wat eau de toilet,
Over wat een ander had gezet,
Dan is hij weer de baas.
Tot weer een andere dwaas,
Het eender doet,
Met hetzelfde goed!
Hondenliefde
Honden, een wonder der natuur, Ik zou niet zonder willen zijn, Ze zijn zo lief ,trouw en puur. Honden, die doen je nooit geen pijn. Altijd staan ze aan je zijde, ,Ze waken altijd over jou, Tijdens alle jaargetijden, Ze trotseren elke kou. Of je blij bent of verdrietig, Altijd zijn ze blij met jou, Ook al voel je je zo nietig, Toch blijven zij je altijd trouw. Troosten ze je in bange dagen, Met een lik over je toet, Nooit hoef je hen iets te vragen, Alles mag en niets dat moet. Met je trouwe metgezel, In deze wat mindere tijd, Red je het allemaal heus wel, En voel je je weer snel bevrijdt. Samen ga je door het leven, Zij aan zij altijd maar weer. Hij zal je al zijn liefde geven, Altijd, keer op keer op keer…..
Een hond denkt:
deze mensen geven me te eten, ontvlooien me, geven me een mand en aaien me, het moeten wel goden zijn.
Een kat denkt: deze mensen geven me te eten, ontvlooien me, geven me een mand en aaien me. Ik moet wel een god zijn
Hier in deze harde wereld, vol ellende en verdriet, ben je vaak onzeker, en vertrouw je uw vrienden niet. Wat is er dan mooier in je korte bestaan, om met dieren als vrienden door het leven te gaan. Je kunt ze voor eeuwig vertrouwen, ze geven vreugde en plezier, en hun liefde zal je nooit berouwen, daarom hou ik van het dier!
POEZENGEBED
Geef mij te eten en te drinken en zorg goed voor mij. Als ik niet eet ga dan met mij naar een poezendokter en laat mij onderzoeken. Geef mij op tijd een zuivere bak. Sluit mij niet op in een kooi of schuur. Sluit mij niet aan een riempje, maar geef me de vrijheid. Laat mij in de vakantie niet in de steek. En tenslotte lieve baas, als ik oud word verzorg mij dan goed en als het moet, verlos mij uit het lijden, en als dank zal ik heel lief voor u spinnen.
EN DOE DIT OOK ECHT !
Daar zit ze Met haar natte neus Haar mooie vacht Zo serieus Ze kent je als geen ander Ze kent je door en door Ze kent al je stemmingen Daar heb je een vriend voor Bij verdriet met tranen Likt ze die af De enige echte vriend Die moedig is, niet laf Die voor je wil vechten Waar je maar gaat Die je trouw is En bent waar jij staat Kijk in d'r ogen Dan weet je wat ik bedoel Dan weet je heel zeker Een vriend met gevoel Zij is mijn alles Ik wil haar nooit kwijt Maar je moet eraan geloven Eens komt die tijd Dan in mijn gedachten En in mijn hart Zal ze altijd leven En tot die tijd Zal ik haar alle liefde geven
Geluk is een groot woord, waar vast iedereen wel is van heeft gehoord. Het is een woord dat mensen bij elkaar brengt, en arme mensen wonderen schenkt. Ik had nooit echt geluk in mijn leven, tenminste niet iets waarvan ik kon dromen en wegzweven. Maar op een dag zag ik jou, waarvan ik nu nog zielsveel van hou. Jij bent mijn prins op het witte paard, die mij in onrustige tijden altijd weer bedaart. En wanneer je me kust me hart zo erg klopt, dat alles om me heen gewoon vervaagd en stopt.
Dat moment noem ik geluk Dat moment ben jij lieve schat, mijn geluk...
Het kleine woordje Geluk..
Geluk ligt niet voor het oprapen. Geluk kun je niet kopen. Geluk kun je nergens vanaf schrapen. Maar geluk kun je wel hopen. Geluk kun je ook niet lenen, Van iemand die wel gelukkig is. Maar geluk kun je wel delen, Met iemand die het geluk niet zomaar opvist. Geluk kun je krijgen, Met dingen waar je trots op bent. Geluk kun je maken, Met een of andere leuke vent. Geluk kun je winnen, Met een Jackpot of zo.. Maar geluk kun je niet geven, Voor een verjaardag, als cadeau. Geluk kun je niet verbergen, Achter een deur of in een kluis. Geluk kan niet bederven, Of opgegeten worden door een muis. Geluk kun je niet bewaren in een kist. Geluk komt ook niet uit je jas, Als je ‘m open ritst. Geluk komt ook niet uit je portemonnee.. “Geluk” is iets bijzonders, Dus wees er zuinig mee! “Gelukkig zijn” is niet zomaar iets. Wees er trots op, wees er blij mee, Nee, nee.. Het woordje ‘Geluk’ is niet niets!
Liefde is....
Liefde is rood, liefde is zwart. Liefde is aangenaam, liefde is hard. Liefde kan je binden, liefde kan je scheiden. Liefde is iets moois, voor jongens en meiden. Liefde kan je breken, liefde kan je maken. Als het even niet meer lukt, kan je er over praten. Liefde is niet te koop, liefde is een gevoel. Liefde kun je krijgen, als je begrijpt wat ik bedoel...
Liefde is....
Liefde is lief, Liefde is knuffelbaar, Liefde is leuk, Liefde is gezellig, Liefde is iets, Liefde is groot, Liefde is een drug, Liefde is logisch, Maar als het niet meezit, Is liefde liefdesverdriet
Een zachte blik
een blij gelaat
een vriendelijk woord
een goede daad
al lijkt het weinig wat je schenkt
je geeft meer dan je denkt
Er is een tijd voor vreugde een tijd voor verdriet een tijd dat je alles door grijze nevels ziet Een tijd van hoop van liefde en geloof een tijd waarop het licht even is uitgedoofd Alles in het leven heeft zo zijn tijd genot of verveling opluchting of spijt Maar wanneer een tijd komt van troost en een warme hand geef het ook door aan die ander die er ook zo naar verlangt....
Leven zoals je wilt leven zoals je kunt leef zoals het leven je is gegund
doe waar je goed in bent doe het op de manier die je kent geniet van iedere dag geniet van ieder minuut geniet van ieder moment draag de mooie dingen met je mee laat het minder mooie achter, sleur het niet met je mee kijk vooruit,kijk niet terug al die nare dingen zijn achter de rug kijk naar nu naar het moment waarin je leeft en de mensen waar je om geeft ieder moment heeft zijn tijd maar leef nu zonder spijt leef op het belangrijkste moment en niet in de tijd die is geweest of nog niet kent...
Klein is onze zekerheid klein is ons weten groot de onzekerheden in ons korte leven laat ons daarom genieten van elke minuut en ieder moment van die vogel die kwettert in mijn tuin van die zachte zonneschijn teder en fijn van het sneeuwklokje
in de knop van roze rood van alles wat dit leven ons bied neem even de tijd.. en geniet...
Leven kan zo mooi zijn Leven kan zo mooi zijn Je moet het gewoon durven Vermoeiende bergen Raak je over Diepe dalen Liggen achter je Zolang je blijft kijken Naar de zon en de maan Naar de dag en de nacht Naar jezelf en je kracht Donker wordt licht Maar je moet blijven geloven Dat vermoeiende bergen En diepe dalen Overwinbaar zijn Leven kan zo mooi zijn . . .
Als het leven soms niet meer gaat Sta ik altijd voor je paraat.. Een traan over je wang.. Maak jezelf niet bang! Ik zal er voor je zijn! In moeite,verdriet en pijn Een schouder om op te huilen.. Je mag altijd bij me schuilen.. Als er iets is; je mag me bellen En alles vertellen..
Mensen denken veel Mensen praten veel Mensen voelen weinig Denk na voordat je iets zegt Kijk eerst in je eigen hart Voor je anderen beklad Woorden doen soms vreselijk pijn Laat ons lief voor elkander zijn Vrienden hebben we broodnodig Al vinden we ze soms overbodig Maar hoe fijn is het Als je op een slechte dag Een ruggensteun van een vriend Verwachten mag Zet je hart open en Laat de zon erin Zij brengt warmte en... Een grote vriendenkring.
Het kleine woordje Geluk..
Geluk ligt niet voor het oprapen. Geluk kun je niet kopen. Geluk kun je nergens vanaf schrapen. Maar geluk kun je wel hopen. Geluk kun je ook niet lenen, Van iemand die wel gelukkig is. Maar geluk kun je wel delen, Met iemand die het geluk niet zomaar opvist. Geluk kun je krijgen, Met dingen waar je trots op bent. Geluk kun je maken, Met een of andere leuke vent. Geluk kun je winnen, Met een Jackpot of zo.. Maar geluk kun je niet geven, Voor een verjaardag, als cadeau. Geluk kun je niet verbergen, Achter een deur of in een kluis. Geluk kan niet bederven, Of opgegeten worden door een muis. Geluk kun je niet bewaren in een kist. Geluk komt ook niet uit je jas, Als je ‘m open ritst. Geluk komt ook niet uit je portemonnee.. “Geluk” is iets bijzonders, Dus wees er zuinig mee! “Gelukkig zijn” is niet zomaar iets. Wees er trots op, wees er blij mee, Nee, nee.. Het woordje ‘Geluk’ is niet niets!
Geluk
Geluk is geen kathedraal, misschien een klein kapelletje. Geen kermis luid en kolossaal, misschien een carrouselletje.
Geluk is geen zomer van smetteloos blauw, maar nu en dan een zonnetje. Geluk dat is geen zeppelin, 't is hooguit 'n ballonnetje.
Het gene dat ik voor jou voel
Is precies wat ik met echte liefde bedoel Bij jou zijn voelt alsof ik de jackpot win Alsof ik de Mount Everest tot aan de hoogste top beklim Voor jou heb ik echt, écht alles over Klim ik op die berg nog een stukje hoger Zonder jou valt niet te leven Wil nooit meer mijn liefde aan een ander geven Het liefst wil ik altijd bij je zijn Vindt het heerlijk om te zeggen; 'hij is mijn!' De lieve woordjes die je fluisterend in mijn oren Kan ik nu dromen van achteren naar voren. Je maakt me compleet in alle opzichten en ik hoop dat cupido zijn pijlen voor altijd op ons zal blijven richten
Liefde Liefde is mooi. Liefde is fijn. Liefde maakt gelukkig. Liefde doet pijn. Liefde is op de grond. Liefde is in de lucht Liefde is overal. Liefde is ... Ik zucht Liefde is raar. Liefde is gek Liefde is prachtig. Liefde is O daar zit een vlek
Liefde is
Mijn liefde is een liefde die je nog nooit hebt gekend. Mijn liefde is een liefde die waardevol is. Mijn liefde is een liefde die je hart sneller doet kloppen, en die je ogen doen stralen. Mijn liefde voor jou, is een liefde waarbij je kan zeggen dat het echte liefde is.
Verbonden Liefde
Liefde bindt en overwint Liefde is geven en nemen Liefde besluit gedachteloos al bij de allereerste liefkoos Liefde is trouw zonder enig berouw Liefde is samen delen als twee onder velen Liefde is samen lijden samen verblijden Liefde is elkaar raken om Liefde te maken Liefde is het ene hart in het andere!
Mensen die niets weten en weten dat ze niets weten, weten meer dan mensen die niets weten en niet weten dat ze niets weten.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Een interessant adres?
MIJN ERVARING MET CHRONISCHE PIJNEN!
WAT IS CPS ???
01-03-2010
Mijn ervaring : voorgeschiedenis
Mijn eigen ervaring met Chronische pijn:
. . . CPS = Chronisch pijn syndroom . . .
VOORGESCHIEDENIS:
Als verpleegkundige heb ik op het laatste van mijn loopbaan16j. nachtdienst gedaan in een bejaardentehuis.
Door het zware nachtwerk kreeg ik, naar gelang ik ouder, werd regelmatig rugpijn.
Wat mij redelijk normaal leek gezien mijn werk . Iedereen heeft al eens rugpijn bij regelmatige zware inspanningen, die dan na een recuperatie ook wel weer verdwijnt.
Het rusthuis waar ik werkte was toen nog niet helemaal uitgerust met "hoog-laag-bedden en met "stalen verpleegsters". met gevolg dat we veel moest heffen, draaien, enz in allerlei onmogelijke houdingen. We hadden met 2 personen de verantwoordelijkheid voor ong. 140 bejaarde mensen, waarvan 1/3 van de bejaarde dement zijn . Die mensen kunnen er natuurlijk niets aan doen , maar hebben meestal meer zorgen nodig en werken gemakkelijk tegen, wat het werk extra zwaar maakt.
We werkten 7nachten van 10u. en dan kregen we 7dagen vrij om te recupereren.
Toch heb ik dit werk 15 j. gedaan met heel veel liefde en toewijding. Toen ik op een nacht een redelijk zwaar persoon ging draaien om te verschonen (ik weet nog steeds precies bij wie het was), schoot er plots een helse pijn in mijn rug. Ik voelde onmiddellijk dat er iets niet juist was. Ik kreunde van de pijn en kon praktisch niet meer stappen, toch heb ik al huilend van de pijn mijn verschoonronde afgemaakt en ben dan al huilend van de pijn naar huis gereden. Daarna had ik een rustperiode van 7 dagen. Ik dacht dat het met de nodige rust wel weer beter zou gaan. . . Maar naargelang de week vorderde werd de pijn nog erger. Tegen het einde van de week ben ik dan naar de dokter gegaan en die merkte onmiddellijk dat het ernstig was en dat was de start van mijn lange lijdensweg . . . .
Waar de tijd zich traag voortzet, omhuld door ijzige stilte. Minuten lijken uren te duren. Lichaam en geest zich verzet, door vermoeidheid overmand. Gekromd door helse pijnen, krijgt de wanhoop de overhand!
Aangezien het nu al enkele jaren geleden is, weet ik in grote lijnen nog altijd wat ik heb doorstaan de eerste periode van mijn lijdensweg.
Voor mij was het, vooral de eerste, jaren een echte hel !!! Nadat ik voor de eerste maal bij de dokter was geweest, schreef hij pijnstillers voor en minstens een week volledige rust. Ik zou ook niet anders kunnen doen hebben, want ik kon mij praktisch niet bewegen van de pijn. Het werd steeds erger !!! Ik kon niet liggen , zitten, staan, lopen of gaan. Het deed allemaal pijn!
Mijn onderrug deed enorme pijn en na een tijdje begon de pijn uit te stralen naar mijn Li-been ! Het was een echte nachtmerrie. Heb toen alle mogelijke houdingen geprobeerd, maar niets hielp.
Ook kon ik van de pijn niet slapen . IK kreeg van de dokter allerlei medicatie en ik was zo opgeslorpt van de pijn dat ik alles zou geslikt hebben. Kreeg pijnstillers eerst Dafalgan, dan valtran, steeds hogere dosissen. Ook slaapmedicatie zodat ik toch een beetje kon slapen. Maar toch, de pijn kreeg meer en meer de overhand in mijn leven en doordat ik nergens nog naartoe kon,werd ik meer en meer afgesloten van de wereld.
De pijn beheerste mijn hele leven. Ik kon niets meer doen of presteren. Mijn gewone werkzaamheden en de TV, lezen, computer of andere middelen om te ontspannen, niets kon mij nog boeien. Ik kon mij op niets meer concentreren.
Steeds ging ik teug aankloppen bij onze huisarts . En steeds kreeg ik meer of andere medicatie . Toen dat allemaal niet hielp begon er een hele reeks met onderzoeken en mogelijke behandelingen. Er werden foto's gemaakt, allerlei scans genomen. Ze konden vaag een dubbele hernia zien, maar die kon dan niet geopereerd worden omdat deze op een delicate plaats lagen en een operatie te veel risico's zou leveren!. Toen werd ik naar het Ziekenhuis in Reet gestuurd !
Ik ben een flink en moedig mens niemand kan mij raken, ik ben geworden wat ik ben door wat ik mee moest maken. Niemand neemt mij af wat ik daardoor heb geleerd al zijn er van die dagen dan loopt alles verkeerd. Dan is er weer die onrust gaat alles veel te vlug, ik doe drie stappen voorwaarts en doe er vijf terug. Maar ik zal overleven mij krijgen ze niet klein. Al wat er nu met mij gebeurt heeft gewoon zo moeten zijn
Uitstralingspijn = pijn die vanuit de geprikkelde plaats doorgegeven word naar omringende plekken.
Doordat ik nu ook uitstralingspijn begon te krijgen in mijn li-been en de huisdokter alle trukken uit zijn toverhoed had gehaald om mijn pijn te kunnen bestrijden, werd ik doorverwezen naar het dichts bijzijnde ziekenhuis "De Heilige Familie" te Reet. Er werd mij verzekerd dat daar een dokter was die mij zeker kon helpen. Met veel moed ben ik dan naar die dokter gegaan. Het wachten in de wachtkamer alleen al was een hel. . . Het duurde lang en ik had heel veel pijn ! Na een uurtje afwisselend zitten, staan en wat rondlopen was het eindelijk aan mij. Wanneer ik mijn uitleg gedaan had bij die dokter, besloot hij om terug weer enkele testen te doen, zoals foto's , echo , scan en zenuwonderzoeken. Ondertussen kreeg ik meer en meer pijnstillers voorgeschreven. Daar ik al een redelijk hoge dosis nam. Besloten ze om over te gaan naar "morfine". De uitslag van die verschillende testen was dat van mijn hernia's praktisch niet meer te merken was. Wel hadden ze bij een zenuwonderzoek gemerkt dat er toch ergens een zenuw gekneld zou zijn. Ze dachten dat het kwam doordat er wervels in elkaar gezakt waren.
Ze besloten dan om mij een reeks cortsone- inspuitingen te geven.
Door dat het allemaal toch wat vast zat in mijn rug stuurden ze mij ook door naar een chiropractor. Een kraker zoals men zegt. Met sommige mensen heeft dat misschien resultaat, maar bij mij hielp het helemaal niet, integendeel.
Het resultaat was : nog meer pijn !
Ook de uitstralingspijn naar mijn Li-been werd steeds erger.
Wat het ook nog allemaal erger maakt is het ongeloof bij veel mensen! Je word dikwijls bekeken met een scheef oog (van zou die geen komedie spelen) MAAR DE PIJN IS ER WEL DEGELIJK !!! Het enige wat ze daar dan nog voor mij nog konden doen was de "morfine" steeds nog wat verhogen en omdat ik geen ander alternatief had op dat moment ging ik daar gretig op in. Ik was in een stadium dat ze me alles mochten geven of doen, als ik maar van die pijn af kon geraken.
Wat mij veelal ergerde bij de meeste dokters was dat bij de onderzoeken en de behandelingen die ik tot nu toe had gehad er geen enkele bij was die de moeite deed om mij eens grondig te onderzoeken. Yvon, mijn echtgenoot kon aan mijn rug precies de plek zien waar ik pijn had. Die plaats was rood en opgezwollen zei hij en als hij op die bepaalde plaats duwde sprong ik in de lucht van de pijn. Maar de meeste dokters blijven gewoon achter hun bureeltje zitten en gaan voort op wat er gezegd wordt en op de uitslagen van testen zoals foto's, scans enz. Natuurlijk is dit ook erg belangrijk!.
Niet dat ik zo graag heb dat ze aan mij zitten te prutsen, maar ik begrijp niet goed waarom het lichamelijk onderzoek niet veel meer gedaan word....?Dit kan toch bijdragen tot een diagnose?...
Ik was erg depressief. Mijn gevoel was dat ik niets meer waard was ! Ik kon en mocht mijn werk niet meer doen. Mijn werk waar ik voor gestudeerd had en dat ik heel graag deed.
Ook thuis kon ik niets meer doen. Voor ik ziek werd draaide alles wat het huishouden betrof rond mij en plots ging dat niet meer. Alles werd voor mij gedaan, daar had ik het echt moeilijk mee. Ik was zo opgeslorpt door mijn ziekte dat ik de kracht niet meer had om te protesteren .
Mijn dochter Joke kon niet meer aanzien hoe ik weggleed door de aanhoudende pijn en de morfine . Ze begon te zoeken op internet en kwam uit bij "de pijnkliniek" in het AZ te St-Niklaas. Na een consultatie daar, bij Dr. Van Buyten, die een heel goede reputatie heeft, werd ik opgenomen in de pijnkliniek.
De dokters in de pijnkliniek waren verbijsterd van de te hoge dosis morfine die ik kreeg. Het eerste wat ze daar dan ook deden was mij opnemen in de pijnklinieken laten te ontwennen van de morfine. Wat zeker geen lachertje was. Het waren hele zware weken ! Maar wel een keerpunt in mijn ziekteproces. . .
Mijn lichaam was helemaal gewend aan die morfine. De pijn was er even door beter, maar mijn lichaam vroeg steeds hogere dosissen. Als verpleegkundige wist ik maar al te goed dat dit verslavend is en dat het lichaam en de geest er onder lijdt. Maar ik was zo overweldigd door de pijn dat het mij allemaal niet kon schelen. Ik liet mij alles gebeuren, als ik maar van die verschrikkelijke pijn af was.
Maar toen ik in de pijnkliniek aankwam, was het eerste wat ik moest doen, al mijn morfine- medicatie afgeven. De ontwenning ging beginnen .
Bij de ontwenning van de morfine, werd er tijdelijk een morfinepomp ingeplant. Zodat ze zelf de hoeveelheden konden bepalen en stilaan verminderen en zo werd er stilaan over gegaan naar gewone pijnstillende middelen .
Ook ben ik in behandeling moeten gaan met een psychologe, om te leren omgaan met de pijn, omdat ik nu chronische pijnpatiënt ben en ik dus niets meer kan doen zonder pijn te hebben. Het was en is nog steeds zeer moeilijk voor mij om dit te aanvaarden. Vooral omdat ik niet meer kan werken. Mijn werk als verpleegkundige kan en mag ik niet meer doen. Het huishouden gaat heel moeilijk. Wandelingen maken of gaan shoppen, wat mijn liefste bezigheid was, is een nachtmerrie geworden.
Maar ja, ze zeggen : "je moet er mee leren leven . . . !"
Mijn man en kinderen zijn vooral blij dat ik er nog ben en vooral dat ik terug helderder van geest ben. Ze zijn dan ook zeker dat als ik gewoon verder gegaan was met die hoeveelheden morfine, ik er nu niet meer zou zijn
De ontwenning duurde 2 à 3w.. Het was een zware periode met ziek voelen overgeven ziek voelen overgeven enz .
Maar het resultaat was er. Ik kon zonder de morfine! Ze waren vervangen door gewone pijnstillers. Ik had nog veel pijn, maar ik voelde weer dat ik leefde!
Om van heel die rommel te bekomen mocht ik even naar huis om wat te bekomen. Wel werd er een afspraak gemaakt om een proef "neuro-stimulator" te plaatsen. Een neuro-stimulator is een toestelletje dat onderhuids word ingeplant met elektroden die in verbinding staan met de pijnlijke zenuwen. Deze geven een zekere trilling af die voelen voor mij aan als tintelingen, die aan de hand van een afstandbediening en naar gelang de pijn, harder of stiller kan worden gezet. Dit is heel doeltreffend voor de uitstralende pijnen. Maar spijtig niet voor de rugpijn.
Wel maakt het een groot verschil uit in mijn pijnbeleving. Het maakt de pijn draaglijker.
Eerst word er een proef stimulator geplaatst en wanneer die afdoende is, word hij vervangen in een definitieve stimulator.
Nadat ik bij de behandeling in Reet geen resultaten had, werd ik doorverwezen naar de pijnkliniek in Middelheim. Het is nu ong. 4j. geleden en blijkbaar stond de pijnkliniek daar nog in haar kinderschoenen.
Het onderzoek in deze pijkliniek bestond juist uit een gesprek met een neuroloog en die besloot om terug allerlei testen te doen ook de testen die al eens gedaan waren . . .en we waren weer vertrokken. . . foto's scans . echo's en zenuw onderzoeken. Om te beginnen kreeg ik terug een reeks inspuitingen met cortisone.
Deze dokter kwam na de testen ook tot de vaststelling dat er wervels ineen gezakt waren en zenuwen gekneld zaten. Ik kreeg toen kiné voorgeschreven en moest ook naar een speciale kinesist die zowat gespecialiseerd is in het uitrekken van de ruggengraat. Hier werd ik dan telkens in een harnas vastgemaakt dat het lichaam om de 5 min. uitrekt en terug ontspant. Na een sessie van ong. 10 beurten was er nog steeds geen beterschap.
Dan werd er voorgesteld om een hydrotherapie te doen. Dit is eigenlijk een mooi woord voor een beetje geploeter in een verwarmd zwembad. Op het moment van die sessie deed het wel goed en het is best mogelijk dat het voor sommige mensen wel nut heeft, maar zo gauw als ik terug uit het zwembad kwam voelde ik er niets meer van. Toch heb ik het enkele maanden vol gehouden om het een kans te geven, maar zonder resultaat.
Ondertussen werd de"morfine" naargelang mijn pijn, steeds met kleine hoeveelheden verhoogd. Tot dat ik aan industrie-hoge dosis zat. Het was door de morfine zo erg met mij gesteld dat ik leefde als een zombie en daardoor enkele jaren niet geleefd heb.
De pijn overheerste mijn hele leven! Door de "morfine" had ik geheugenverlies kon niets onthouden was steeds moe kon mij niet meer concentreren ik kon helemaal niets meer. Kortom ik deed niets meer dan slapen en in de zetel liggen. Van die periode weet ik praktisch niets meer. Wat ik er nog van weet is meestal van wat ze me achteraf verteld hebben.
Als alles je heel erg tegenzit er geen lichtpuntje wil verschijnen moet je soms heel erg vechten om de wolken te laten verdwijnen maar als je in jezelf blijft geloven dan is de eerste stap al gezet en zal je straks kunnen zeggen dat je ook dit weer hebt gered...
Na een paar weken was ik wat bekomen van het afkikken van demorfine.
Ik werd dan terug opgenomen in de pijnkliniek voor het inbrengen van een proef neuto-stimulator. Dit gebeurde gedeeltelijk onder plaatselijke en gedeeltelijk onder algemene verdoving.
Er wordt dan zon toestelletje onderhuids ingeplant, maar zonder afstandsbediening. De bediening hierbij gebeurddan met een toestel dat rechtstreeks verbonden is aan de ingeplante neuro-stimulator d.m.v. een kabeltje.
Dit is wel even wennen, want door dit kabeltje hang je rechtstreeks vast aan dit toestelletje en moet je er steeds rekening mee houden dat het aan u vast hangt. Vooral s nachts kan het al eens hinderlijk zijn.
Maar ja, een troost is dat dit maar tijdelijk is .
Na een periode van ong. 2w. word dan geëvolueerd of het doeltreffend is en als alles goed is word het dan vervangen door een definitieve.
Toen ik nog in het ziekenhuis lag en ze de proef stimulator hadden ingeplant, voelde ik mij steeds overdreven moe. Ik dacht dat het nog steeds te wijten was aan de ontwenning die ik had doorstaan. Maar wanneer ik het melde op de afdeling waar ik lag, werd ik niet geloofd. Alhoewel ik had steeds een te hoge hartslag. Maar daar werd op dat moment niet op in gegaan en ik had toen niet de moed of de kracht om mij te verdedigen en te protesteren.
Toch was ik blij dat ik na enkele weken even naar huis mocht. Dit was in afwachting dat ik mijn vaste stimulator zou krijgen.
Maar eenmaal thuis kon ik helemaal niets meer. Zelfs opstaan om naar het toilet te gaan was een te grote inspanning.
Lang heeft het niet geduurd. Na 2 dagen werd het zo erg dat ik 2X bewusteloos ben gevallen.
t Was nu wel zeker dat er iets niet juist was. Nog nooit was ik het bewustzijn verloren.
Daar ik niet meer uit mijn bed kon, hebben Yvon en onze Nico mij uit bed gedragen tot in de auto. Zo zijn we terug naar het ziekenhuis te St-Niklaas gereden. We waren er immers van overtuigd dat de laatste ingreep de oorzaak was.
De mensen van de pijnkliniek hadden eerst hun twijfels, maar toen ik aan de monitor werd gelegd ging plots alles in een stroomversnelling. Ik had een polsslag van 280/min en een bloeddruk van 70/40. Ze dachten eerst dat de monitor stuk was! Nadat ze het een paar keer hadden gecontroleerd, stonden er op een minimum van tijd plots 4 cardiologen aan mijn bed. Ondertussen was ik nog maar half bij bewustzijn. Hetgeen wat er daarna gebeurd is weet ik vooral omdat ze het mij nadien verteld hebben.
Gezien mijn hartritme veel te hoog was hadden de cardiologen besloten om mijn hart even stil te zetten en het dan direct terug op te wekken. Dit gaf het resultaat dat mijn polsslag tot de helft gezakt was.
Dus van 280 . . tot . . .140!
Dit was nog redelijk hoog maar toch al aanvaardbaar. Ook mijn bloeddruk normaliseerde zich stilaan. Daarna ben ik nog 2 dagen op intensieve zorg moeten verblijven, omdat ze mij op de voet konden volgen.
De daarop volgende dagen werden er allerlei onderzoeken gedaan en vermitst sommige scans niet mogen genomen worden met een neurostimulator, werd mijn proefstimulator terug verwijderd....
Ik blijf genieten van elk klein moment dat iemand me aanbied en me even verwend soms is er die arm of die schouder dat mijn leven even verlicht en waar ik tegenaan mag leunen met mijn volle gewicht maar ik blijf knokken en vechten en zijn mijn wonden geheeld kijk ik trots achterom ik heb het overleefd....
Toen ik nog in het ziekenhuis lag, om mijn proef stimulator te laten inplanten, voelde ik mij steeds overdreven moe. Ik dacht dat het nog steeds te wijten was aan de ontwenning die ik had doorstaan. Maar wanneer ik het melde op de afdeling waar ik lag, werd ik niet geloofd. Alhoewel ik had steeds een te hoge hartslag. Maar daar werd op dat moment niet op in gegaan en ik had toen niet de moed of de kracht om mij te verdedigen en te protesteren.
Toch was ik blij dat ik na enkele weken weer naar huis mocht. Maar eenmaal thuis kon ik helemaal niets meer. Zelfs opstaan om naar het toilet te gaan was een te grote inspanning.
De eerste dag dachten we dat het wel zou over gaan, maar dat was zeker niet het geval, integendeel .het werd steeds erger.
Lang ben ik niet thuis geweest. Na amper 2 dagen werd het zo erg dat ik regelmatig het bewustzijn verloor.
t Was nu wel zeker dat er iets niet juist was. Nooit had ik dat meegemaakt.
Daar ik niet meer de kracht had om uit bed te komen, hebben Yvon en onze Nico mij tot in de auto gedragen. Zo zijn we terug naar het ziekenhuis te St-Niklaas gereden,omdat we er van overtuigd waren dat die laatste ingreep de oorzaak was.
De mensen van de pijnkliniek hadden eerst hun twijfels, maar toen ik aan de monitor werd gelegd ging plots alles in een stroomversnelling. Ik had een polsslag van 280/min en een bloeddruk van amper 70/40. Ze dachten eerst dat de monitor stuk was! Nadat ze het een paar keer hadden gecontroleerd, stonden er op een minimum van tijd plots 4 cardiologen aan mijn bed. Ondertussen was ik nog maar half bij bewustzijn. Hetgeen wat er daarna gebeurd daar weet ik alleen omdat ze het mij nadien verteld hebben.
Daar mijn hartritme veel te hoog was besloten de cardiologen om mijn hart even stil te zetten en het dan direct terug op te wekken. Dit gaf als resultaat dat mijn polsslag tot de helft gezakt was.
Dus van 280 . . tot . . .140!
Dit was nog redelijk hoog maar toch al aanvaardbaar. Ook mijn bloeddruk normaliseerde zich stilaan. Daarna ben ik nog 2 dagen op intensieve zorg moeten verblijven, zodat ze mij op de voet konden volgen.
De daarop volgende dagen werden er allerlei onderzoeken gedaan en besloten ze om mij door te verwijzen naar het A.Z. Gasthuisberg te Leuven.
Naar aanleiding van die problemen , werd ik grondig onderzocht.
De uitslag van dit onderzoek wees uit dat er zich een vertakking gevormd had tussen een hoofdslagader en mijn hart en dit gaf dus een tussenslag in mijn hartritme. (aangeboren of niet?)
Daardoor had ik soms een hartritme tss. 200 en 300/ uur en een veel te lage bloeddruk.
Na 6w. had ik een afspraak in Gasthuisberg teLeuven voor een hartoperatie. . .
Toen ik opgenomen was in het UZ Gasthuisberg te Leuven, besloten de cardiologen daar om,
na enkele onderzoeken gedaan te hebben een ablatie te doen.
Een ablatie is een medische term voor wegsnijden of verwijderen van weefsel. Dit kan op verschillende manieren gebeuren, bijvoorbeeld met een scalpelof een laser. Elektro-ablatie gebeurt door middel van hoogfrequente energie. De bedoeling is om het weefsel op te warmen tot temperaturen die liggen tussen 50°C en 100°C. Hierbij wordt het weefsel permanent beschadigd en omgevormd tot littekenweefsel
Langs de lies hebben ze dan de overbodige vertakking tss. mijn ader en hart verwijderd, onder algemene verdoving.
Nadat ze me nog enkele dagen gevolgd hadden op de dienst cardiologie mocht ik naar huis.
Mijn hartslag was nog redelijk hoog en onregelmatig en af en toe voelde ik het ook. Maar met de nodige medicatie garandeerde de dokters dat het verholpen was en dat ik er geen last meer zou van hebben.
Het is nu ongeveer 2j.geleden en met de medicatie die ik nu neem heb ik er inderdaad praktisch geen last meer van.
Maar als je zo iets hebt meegemaakt, blijf je toch altijd alert .
huil maar even uit want je hebt pijn en verdriet huil maar even uit want men ziet jou lijden niet huil maar even uit dan gaat het straks weer beter huil maar even uit hetverlicht jouw pijn huil maar even uit dan kan je straks weer even gelukkig zijn...
Na ongeveer 2 weken werd er een nieuwe proefstimulator aangebracht, door Dr. Van Buyten zelf en het ging veel vlotter dan de eerste keer. Na een week kon de proefstimulator al vervangen worden door de definitieve.
Wanneer je eenmaal aan de stimulator gewoon bent, is het vrij eenvoudig om er mee te leven. Aan de hand van een soort van afstandsbediening kan je de frequentie regelen naargelang de intentie van de pijn die je voelt.
Neurostimulatie maakt gebruik van een klein apparaat dat operatief onder de huid wordt ingebracht en dat nauwkeurig gecontroleerde lichte elektrische pulsen stuurt (die geven een tintelend gevoel) naar bepaalde gebieden van het zenuwstelsel. Deze elektrische pulsen worden afgegeven via een geleidingsdraad (een speciale medische draad) die ook operatief wordt geïmplanteerd.
De elektrische pulsen verhinderen dat pijnsignalen de hersenen bereiken, waardoor het gevoel van pijn wordt verlicht. Aangezien neurostimulatie werkt in het gebied waar de pijnsignalen zich verplaatsen, kunnen elektrische pulsen worden gericht op de specifieke gebieden waar de pijn zit.
Een nadeel is wel dat wanneer de batterij van de neurpstimulator leeg is, moeten ze terug opereren om een nieuwe aan te brengen. De tijd die duurt eer de batterij op is, is naargelang de intensiteit van het gebruik ervan.
Ondertussen heb ik al mijn 2de en moest ik de prikkelingen niet voelen van de stimulator, zou ik vergeten dat ik er een heb.
Het helpt zeer goed voor de uitstralende pijn en is absoluut niet hinderlijk!
Neurostimulatie is een beproefd, effectief alternatief voor herhaalde rugoperaties, medicatie of andere pijnbehandelingen. Patiënten bij wie neurostimulatie succesvol is, ervaren doorgaans een afname van hun pijn met 50-88% en soms een verbetering in het vermogen om deel te nemen aan dagelijkse bezigheden. Neurostimulatie kan ook de behoefte aan extra pijnmedicatie en nog meer operatieve ingrepen verminderen of wegnemen.
Er zijn ook neurostimulators die kunnen opgeladen worden zonder operatie. Deze zijn zeer duur en werden tot sinds enkele maanden geleden niet terug betaald bij de ziekenkas.
Gelukkig worden ze nu wel terug betaald en mijn volgende apparaat zal dus zo een zijn.
en ze met een bloempje in een vaasje voor het raam geplaatst Zilte tranen,groot verdriet parels in een vaasje elke traan die van mijn wangen liep Onbegrip en valse schijn laat dit vaasje niet het begin van een bodemloos riviertje zijn
