Die Malamutten zijn toch echt geen doetjes. Degenen die denken aanspraak te kunnen maken op een hogere plaats in de rangorde, zullen het zeker niet nalaten ervoor te vechten, zowel letterlijk als figuurlijk. En dit keer heeft zo'n gevecht blijvende sporen nagelaten. Wie de uitdager en wie de aanvaller was, hebben we opnieuw niet kunnen achterhalen maar het resultaat is wel dat Venus een stukje van haar rechteroor kwijt is. Het is gelukkig mooi genezen en niettegenstaande ze geen perfecte Malamuttenkop meer heeft, blijft ze nog altijd dezelfde Venus die haar neus (in dit geval 'oor') graag ergens tussen steekt. We merken dus steeds meer dat we héél streng en héél consequent moeten optreden bij rangorde betwistingen en vooral bij dergelijke gevechten. In de roedel is er zowiezo een hiërarchie die wij ook tolereren maar agressief dominant gedrag accepteren we niet! De (dreigende) aanvaller wordt daarbij kordaat op zijn plaats gezet met een korte tot langere verwijdering of beperking van vrij rondlopen als gevolg. Vroeger vroegen we ons af of we met dergelijk ingrijpen geen onduidelijkheid veroorzaakten bij het alfakoppel van de roedel. In de vrije natuur kunnen, bij een rangordbetwisting, altijd één of meerdere roedelleden de vlucht nemen. Onze roedel honden leeft echter binnen een omheining en is er van vluchten geen sprake. Een andere optie is... vechten. En gezien wij als alfa's boven de hondenalfa's staan, is het onze taak de orde te bewaren en harmonie te creëren in de roedel.
