Ik heb deze week verlof, heb al heel wat zaken op orde gesteld en gezien het niet ophoudt met regenen, zal ik de achterstallige nieuwtjes wat bijbenen. We hebben vorige maand, juni, weer een loopse roedel gehad, eigenlijk vrij vlug na de vorige eind januari, begin februari. Onze overtuiging, dat je dan beter de honden niet inspant, hebben we herzien, uitgeprobeerd en blijkt dat dit eigenlijk weinig problemen oplevert tijdens de tocht. Wel des te meer als de roedel zich weer herenigt want dan gaan Yanah en Shakira ongelooflijk te keer. Gevolg: Alegria gaat te keer tegen Venus of Akita en Allegro daagt Thorgal uit wat resulteert in een vechtpartij. Dit keer zijn Shakira en Allegro blijkbaar niet dominant genoeg geweest of hebben de anderen er hun poten aan geveegd maar Thorgal is er toch in geslaagd om Yanah en Akita te dekken. (op foto: het verliefde koppel Thorgal en Yanah) En wat hebben we ontdekt? Dat de gecastreerde Thorgal nog 1 teelbal heeft (of toch iets wat er op lijkt). En of die nu ook nog werkt, zullen we binnenkort weten! Dan zou dit meteen een uitbreiding betekenen zonder planning. Misschien moeten we toch meer mentaal programmeren zonder veel acties uit te voeren. Want onze acties hebben ons uiteindelijk geen resultaat opgeleverd, wel wat meer wijsheid! We hadden nl. de laatste 3 maanden heel wat mogelijkheden overlopen en onderzocht om tot een uitbreiding te komen n.a.v. te weinig trekkracht in het span maar we vonden niet de juiste formule. Nadat de 2 teefjes van onze vriend Steven toch uiteindelijk verkocht werden in Estland, zijn we op zoek gegaan naar rescue Malamutten die echter niet voorhanden waren en eigenlijk, bij nader toezien, ook geen optie was. Een vreemde volwassen hond in een roedel brengen creëert nl. gegarandeerd problemen. Daarna hebben we de mogelijkheid overwogen om een puppy-teef met stamboom aan te kopen, om mee te gaan fokken. Maar alle administratie, controle en gestreef naar perfectie heeft ons laten inzien dat we bij ons basisdoel willen blijven nl. de omgang met de honden in zijn zo natuurlijk mogelijke vorm. Dan kwam onze vriend Steven uit Estland weer opduiken met de mogelijkheid om één van zijn zwart-witte reuen ( van onze eigen bloedlijn) even mee te brengen als hij op bezoek naar Nederland zou komen maar de timing viel slecht. Ondertussen waren we ook op zoek gegaan bij een aantal mushing-teams en zouden we beroep kunnen doen op een volledig bloedlijn-vreemde Malamute-reu uit een winnend mushing-team, ware het niet dat onze Shakira, die de trotse moeder zou mogen worden, zich niet liet dekken! Haar alfa-partner Allegro mocht haar wel het hof maken maar daar moest het bij blijven. Bang om haar leiderschap te verliezen? Speelden hier andere elementen een rol? Of zou ze het wel toegestaan hebben met een vreemde rue? We zullen het niet weten want we zijn niet richting Herentals gereden met een nukkige teef. Uiteindelijk hebben we beslist om te wachten tot Venus (dochter van Shakira) 2 jaar wordt en haar te laten dekken. Zij is immers aan het uitgroeien tot een mooie krachtige teef. De wijze Alegria zou ook in aanmerking komen, ware het niet dat ze de dochter is van Yanah die een onvoorspelbaar karakter heeft. En erfelijke factoren komen meestal terug in de 2de generatie!
