Thomas a Kempis, de schrijver van 'de Navolging van Christus' :

Thomas a Kempis, geboren in Kempen, nabij Keulen, heette eigenlijk Thomas Hamerken. Op zijn 13^de trok hij naar het Nederlandse Deventer om er net zoals zijn enige broer, de 12 jaar oudere Jan, te gaan studeren bij de Broeders van het Gemene Leven. Zes jaar later trad hij in in het klooster van Sint-Augustinus van de congregatie van Windesheim op de Agnietenberg in Zwolle, waar hij in 1413 tot priester werd gewijd. In dat klooster zou hij de rest van zijn lange leven – Thomas werd 91 – slijten.

Hij hield zich vooral bezig met kopiëren, iets waarin hij volgens de meeste bronnen als tiener al een zeer grote bekwaamheid had verworven, met bidden en schrijven. Van zijn hand zijn onder meer de levensbeschrijvingen van Sint-Lidwina van Schiedam en van Geert Groote, de grondlegger van Moderne Devotie. Hij stierf, nadat hij de laatste jaren van zijn leven aan waterzucht had geleden, in 1471.

Twee eeuwen later werden zijn stoffelijke resten op last van de keurvorst van Keulen opgegraven en overgebracht naar de Sint-Jozefskapel in Zwolle. Nog later , nl. in 1627, werd het graf in Zwolle geopend en verhuisden de stoffelijke resten naar de Sint-Michaëlskerk, waar ze nu nog rusten. Markant was hierbij de melding van de grafdelver : ‘Het hoofd lag op turven, zo goed en gaaf, of ze pas gegraven waren; ter rechterzijde lag het hoofd op de aarde, waardoor het aan dien kant een weinig geschonden was, de tanden, nog wit zijnde, waren allen aanwezig,  maar door het aanraken vielen er een of twee uit. De handen lagen nog kruisgewijs, namelijk de rechter over de linker en hadden nog alle vingers.‘ Maar wat het meest verbazingwekkend was : ‘In Thomas graf werden bloemen gevonden, zoo schoon bloeiende als in ’t midden van Mei. Deze bloemen, geworteld in den enkel van den linkervoet binnenbeens, waren omtrent een voet hoog, wit, rood en geel van kleur.’