20 C+M+B 08

Deze afkorting betekent het huidige jaartal dat in twee delen in gesplitst is nl. 2008 wordt 20 en 08. Het spreekt vanzelf dat je jaarlijks de laatste cijfers moet aanpassen. De hoofdletters betekenen de voorletters van de namen van de Drie Koningen die Jezus kwamen bezoeken in de stal. Dit zijn hun namen : Caspar, Melchior, Baltazar. Het spreekt vanzelf dat dit niet hun echte namen zijn, maar verkortingen om hun namen te kunnen uitspreken.

Dit zijn hun echte namen :

De eerste koning was Mensor (= arabisch voor Verhevene of helper). Hij had een bruinachtige kleur en kwam uit Chaldea. De tweede koning was Saïr (= bloedwreker). Hij had een zwartbruine kleur en kwam uit Perzië. De laatste koning was Teokeno (= uit God geboren). Hij had een witgeelachtige glimmende kleur en kwam uit Medië.

De namen die ons bekend in de oren klinken werden gegeven aan hun inborst en hun karaktertrekken :

Caspar luidt in het Indisch Gaspara; in het Perzisch Chahisbera en betekent : ‘vrolijk (graag) op reis’. Het Arabisch Ka’safar betekent : hij verlangt naar de reis. In dit verband : hij gaat of reist met liefde, hij legt zijn levensreis blijgezind af.

Melchior is hebreeuws en betekent Goudkoning. In dit verband : hij draait er omheen, hij komt vleiend, zachtjes genaderd. Het perzisch Melech betekent vleien en de uitgang ar = heen en weer dwalen. Vandaar hun werkwoord melchajjar, waarmee het rondzwerven van bedoeïnen in de woestijn aangeduid wordt.

Baltasar betekent in het chaldeo-arabisch : met kracht schiet hij toe, aangrijpend : Bel tas sazar. In dit verband : hij grijpt toe, pakt aan met zijn wil, omhelst gretig de wil van God.

 Dit is een uittreksel uit de boeken van Anna Katarina Emmerich – zienster :

… Ik zag nu hoe Mensor uit een buidel die aan zijn gordel hing, een handvol dikke, zware, blinkende staafjes van een vinger lang te voorschijn trok. Ze waren van boven spits en in het midden goudkleurig gekarteld. Ze vertoonden ruitvlakjes zoals edelstenen. Hij legde deze naast het Jezuskind op de schoot van de heilige Maagd, die het goud dankbaar en liefdevol aannam en het met een hoek van haar mantel bedekte. Mensor schonk deze bundel goudstaafjes, omdat hij vol trouw en liefde was en met een onwankelbare vroomheid en volgehouden inspanning de waarheid zocht.

Nu trok Mensor zich met zijn vier begeleiders terug en Saïr trad met zijn begeleiders vooruit. Naderbij gekomen zonk hij met gevoelens van de diepste ootmoed op zijn beide knieën neer en bood met zielroerende woorden zijn geschenk aan, terwijl hij een gouden wierookscheepje, vol kleine, groenachtige harskorrels op het tafeltje voor Jezus neerzette. Zijn persoonlijk geschenk bestond in wierook, want hij was degene die zich bereidvaardig en vol liefde voegde naar Gods Wil, die hij met de meeste ijver probeerde te volbrengen. Hij bleef lang neergeknield, vervuld met gevoelens van godsvrucht, waarna hij zich terugtrok.

Het was nu de beurt aan Teokeno, de blanke en de hoogste in leeftijd. Hij was reeds hoogbejaard en kon niet meer neerknielen. Hij bleef diepgebogen staan en plaatste een gouden vaas met een fijne groene plant op de presenteertafel. Ze scheen mij nog levend, met wortel en al. Het was een edelgewas, een zeer fijn, groen, rechtstammig boompje met kroezige kruin, waaraan fijne witte bloempjes bloeiden. Het was mirre. Teokeno offerde mirre, omdat deze op verstorvenheid en overwonnen hartstochten wijst, want deze man van beproefde deugd had geweldige bekoringen tot afgodendienst, tot veelwijverij en opvliegendheid te bekampen gehad. Zijn godvruchtige ontroering hield hem, zoals ook zijn gezellen, lang aan het Jezuskind geboeid…

De offergaven van de drie koningen zijn rijk aan symbolisme : het goud verbeeldt het koningschap, de wierook de godheid die erdoor aanbeden wordt, mirre de sterfelijkheid, het zoenlijden, de dood. Als balsemmaterie wijst de mirre ook op het bewaard blijven na de dood, op de onsterfelijkheid. De liturgie kent er dezelfde betekenissen aan toe : zij offerden goud aan de machtige Koning, wierook aan de ware God en mirre voor zijn begrafenis.

De uitnodiging van de Koningen naar de kribbe zinnebeeldt de roeping van de heidenen tot het geloof. Daarom moeten wij de koningen als onze stamvaders in het geloof liefhebben en vereren. Dit moeten wij doen vooral ieder jaar op hun feest, maar dan ook God bedanken voor onze eigen uitverkiezing en roeping tot het kindschap van God.

Met hen moeten wij aan Christus goud, wierook en mirre aanbieden :

·       Goud : door het leiden van een leven van liefde, onderdanigheid en gehoorzaamheid aan Gods Wil en Christus’ Evangelie. Hierdoor erkennen wij Hem als de koning van onze harten.

·       Wierook : door vast te geloven in Jezus’ Godheid en door dit geloof om te zetten in aanbidding, dankzegging, verzoening en vragen om hulp.

·       Mirre : door ons verdriet, pijn, zorgen, vernedering enz. te verenigen met die van Christus.