Inleiding :

Het mooiste waartoe man en vrouw samen kunnen besluiten is gezinsuitbreiding. Maar het is tevens een grote verantwoordelijkheid. Voor het krijgen van kinderen is weinig deskundigheid nodig. Voor verantwoord ouderschap des te meer. Veel mensen weten niet hoe zij zich als ouder moeten gedragen. Of men nu tot het eerste of tot het vijfde kind besluit, men moet de vreugden en de verantwoordelijkheid kennen die met de komst van een nieuw gezinslid gepaard gaat.

God plant zijn gezin :

De apostel Paulus schreef in Efeze 3:14-15 : “Om die reden buig ik mijn knieën voor de Vader, naar wie alle geslachten in de hemelen en op de aarde genoemd wordt.”

God is een gezin. God reproduceert zichzelf. Toen God Adam en Eva schiep, bracht Hij een proces op gang waardoor het goddelijk gezin in de loop der tijd volgens een door Hem opgesteld plan zal worden uitgebreid. God de Vader heeft evenwel van tevoren besloten zijn kinderen in een door Hem bepaalde volgorde in zijn gezin op te nemen. Jezus Christus moest zijn eerstgeboren Zoon worden. En Christus zou de eerstegeborene onder vele broeders zijn. (Rom. 8:29; Kol. 1:15) God heeft duidelijk plannen voor een zeer groot gezin. Belangrijk is echter DAT Hij plant.

Ook wij behoren dat te doen. De wens om kinderen te nemen moet echter worden afgewogen, niet alleen in het licht van de explosief groeiende wereldbevolking, maar ook in het licht van de mogelijkheden van het gezin om in het levensonderhoud en de opvoeding van de kinderen te voorzien. Zoals God zijn gezin plant, zo moeten ook wij ons gezin plannen. Een jong echtpaar kan bijvoorbeeld besluiten 3 of 4 jaar met de komst van hun eerste kind te wachten teneinde zich beter voor te bereiden.

Een echtpaar behoort uitsluitend kinderen te plannen die het denkt goed te kunnen verzorgen en opvoeden en voor wie het voldoende tijd en aandacht heeft. Kinderen mogen geen nummer binnen een groep zijn, maar individuele personen die zijn gepland en door beide ouders worden bemind.

Kinderen :

Door die uitdrukking van genegenheid en liefde worden kinderen verwekt. Er moet voor gezorgd worden dat zij gewenst, bemind en gepland zijn. Op deze wijze voegt God leden aan zijn Gezin toe.

Het eerste wat men deelt is liefde. Het resultaat van die liefde is dat man en vrouw elkaar toegewijd en toegenegen zijn. Ze zijn elkanders deelgenoten. Als man en vrouw in dit klimaat van gedeelde liefde ouders willen worden, zullen zij kinderen plannen. Zij zullen hun aantal kinderen plannen en zich voornemen hun alle liefde en tijd te schenken die in hun mogelijkheden liggen. Dit is de hoogste vorm van liefhebben en delen.

De wereld zou er helemaal anders uitzien als dit in werkelijkheid ook zo zou gebeuren.

Verstandige planning :

Bij de gezinsplanning moet met verschillende factoren rekening worden gehouden. Een kind op de wereld zetten en in zijn of haar levensonderhoud en onderwijs voorzien is geen kleinigheid. Het is beter dat op de juiste wijze te doen voor één, twee of drie kinderen dan 10 of 12 kinderen te kijgen voor wie men niet naar behoren kan zorgen. Zowel financieel als mentaal en fysisch.

Geen enkele ervaring, hoe opwindend ook, is te vergelijken met het wonder van de geboorte van een kind. De vreugde van een nieuw leven, van een reproductie van onszelf, is niet in woorden uit te drukken. Zij zou moeten gedeeld worden door man en vrouw.

Wanneer een vrouw nieuw leven ter wereld brengt, zou haar man haar moeten bijstaan. Tijdens de weeën die met de bevalling gepaard gaan moeten man en vrouw hun liefde en emoties delen door aanraking en woorden.

De bevalling behoort tot de grootste van alle gedeelde ervaringen die er zijn. En er is geen grootser moment dan dat van de geboorte van een mini-mensje.

Opvoeding :

In onze huidige samenleving bestaan er veel onjuiste opvattingen. Een daarvan is de gedachte dat de vader buitenshuis moet werken om de kost te verdienen en dat de kinderen aan de zorg van de moeder worden overgelaten.

Het mag waar zijn dat de man gewoonlijk de kostwinner van het gezin is, niet waar is echter dat alleen de vrouw en moeder voor de kinderen verantwoordelijk is.

Onderzoek heeft duidelijk aangetoond dat ouderliefde, ouderlijke zorg en ouderlijk contact, zowel van de kant van de vader als van de moeder moet komen voor het welzijn van een kind.

Psychologen hebben ontdekt dat persoonlijkheid en temperament van een kind in belangrijke mate worden gevormd tijdens de allereerste levensjaren. Ouders moeten juist in die eerste jaren de meeste tijd en aandacht aan hun kinderen geven. En niet alleen de moeder. De vader heeft bij de zorg voor kinderen een even grote verantwoordelijkheid. Wat is er verkeerd aan een vader die pampers verschoont, de baby in slaap wiegt en opblijft wanneer de baby ziek is ?

Het hebben van kinderen is inderdaad de hoogste vorm van delen.