Zo 31/01/10. Onze laatste dag. De wind is gaan liggen met een regenachtige lucht. Het verwarmde zwembad is welgekomen. De zee echter blijft aantrekkelijk door zijn onderwater pracht. Ik ontdek nog meer koraal in een onbewaakte zone, dit lijkt meer op een uitgestrekt rif;, ongeschonden en duizenden vissen herbergend.
Het is tijd om afscheid te nemen van een fantastisch land en een aangename reis, thuis gekomen hebben we de indruk 3 weken van huis te zijn geweest.
Zat 30/01/10 na het ontbijt gaan we de duikclub opzoeken. Na een medisch formulier ingevuld te hebben wordt het duikpak aangetrokken, een korte briefing geven, kwestie elkaar te verstaan ook onder water en dat is het. Om 9:20u een laatste hap buitenlucht en naar beneden. Het gaat tot 12 meter diep. Wat een pracht, we volgen een kloof, prachtige koraal van wit naar rosé blauw groen in prachtige partijen bijeen. De planten wuiven met de stroming mee, een grote jakobsschelp tussen het groen sluit haar als we erop tikten. Een zandkleurige bodemvis nauwelijks te onder scheiden van de achtergrond wriemelt zich verder als we met een vinger drukken op zijn staart. Terug boven is de wind komen opzetten, storm op zee. Op het strand is de rode vlag gehesen en de pontons die in zee lagen ten behoeve van de zonnebaders zijn op het droge getrokken. In de namiddag nemen we de shuttle naar Aqaba centrum. Een gezellige havenstad, de enige haven trouwens in Jordanië. Na wat souvenirs gekocht te hebben, wat steeds gepaard ging met een leuke babbel hebben, verorberen we het avondmaal in een typisch Jordaans restaurant. We zitten op een smal terras met zicht op een gedeelte van de stad.
S morgens is het nauwelijks te geloven dat we nog in de maand Januari zijn. We nemen ons ontbijt in open lucht met zicht op zee. Het belooft een mooie dag te worden. En dat was het ook. Er waren 5 zwembaden waarvan één verwarmd. Heerlijk vertoeven in het water. Met een snorkel en een duikbril een rondje zwemmen in de zee, is het al gauw duidelijk dat we aan de Rode zee zijn. Prachtige koraal en mooi gekleurde vissen. De koraal is geen rif maar her en der verspreide formaties met vele kleurschakeringen ook naargelang de licht inval. Op het strand zijn jongeren aan het volleyballen meteen een gelegenheid om een partijtje mee te spelen. In het zwembad is men duiklessen aan het geven. Een lang gekoesterde droom komt opzetten. Na een afspraak met de badmeester wordt een rondje afgelegd rond de zwemkom onder begeleiding van een monitor.
Meteen wordt een initiatieduik bij de club besteld.
Na het ontbijt vertrekken we richting Madaba waar we de St. Joris kerk bezoeken met de best bewaarde landkaart van Palestina in een vloermozaïek, geconstrueerd de VI eeuw na Christus. De taferelen van het oude testament komen terug tot leven: de Jordaan, de dode zee de Nijldelta, de Middelandse Zee. Jeruzalem, Jericoh, Bethlehem, Hébron, St Lotklooster de putten van Jacob. De toelichting van de gids is al niet: Mozes te vinden gelegd in een mandje op de Jordaan, Lotte kijk niet om of je zult veranderen in een zout zuil, God sprak tot Mozes je zult het beloofde land zien maar je je zal het nooit bereiken. Inderdaad op de kaart is Hébron te zien. Mozes ondervond weerstand en koos de linker Joraan oever (het huidige Jordanië om verder te trekken). Hij stierf op de Mount Ebo.
Mount Ebo onze volgende bestemming, de berg waar Mozes de 10 geboden kreeg, het heilig land zag en stierf. Een hoge ranke gedenksteen herinnerd aan zijn dood. We zien inderdaad in het woestijn landschap een groene oase meters onder ons. In de verte zien we Jericho. Een modern kruis met een slang herinnert aan Mozes die zijn staf in een slang veranderde om zich te bewijzen tegenover de farizeeërs. Toen hij de slang bij de staart greep veranderde ze terug in een staf. Ook staat boven op de berg een ronde steen zoals er één gebruikt werd om het graf van Jezus af te sluiten. We trekken verder zuidwaarts en houden halt aan de doopplaats van Jezus. Béthanië; gelegen aan een meander van de Jordaan, in 2000 erkend door de paus als officiële doopplaats. Léna en ik gaan met onze voeten in het water van de Jordaan. Terug in onze bus rijden we verder naar de dode zee. We stoppen aan een hotel zodat we gemakkelijk van kleding kunnen wisselen. We duiken onmiddellijk de zee in. Wat een raar gevoel, onmiddellijk een krant in de hand nemen en blijven drijven lukt niet meteen. Na wat evenwicht zoeken was is echt zalig, ook op de buik kunnen we de benen en de handen in de lucht houden. Na wat leuke kiekjes en terug een ervaring rijker ging het richting Radisson hotel. Onderweg houden we nog halt aan een rots die volgens de legende Lotte uitbeeldt na te zijn verandert in zout en vervolgens in een rots. Radisson het hotel waar we de reis begonnen, ligt aan de baai van Aqaba die volledig toeristisch is uitgebouwd met een jachthaven, 4 hotels, restaurants, winkeltjes, een ziekenhuis, en serviceflats. Het afscheid van onze gids is hartelijk.
De volgende ochtend verlaten we om 5:45u voor goed het hotel, niet met de gedachte het hoogte punt van de reis reeds gehad te hebben. Neen de gids blijft ons boeien vooral we nu naar zijn geboorte streek trekken. We rijden tot Jerasch het meest noordelijke punt van onze reis. Jerasch een mooi bewaarde Romeinse site met zuilenrijen, de resten van vele tempels, stadspoorten en het theater allen in uitstekende conditie. De stad is ruim opgezet en prachtig gelegen, verheven boven het huidige Jerasch, zodat men rustig via de perfect geplaveide straten de historische stad kan verkennen.
Op de terug weg houden we halt in Amman. De hoofdstad, we bezoeken er een drukke markt met schreeuwende marktkramers een plezier om te horen en te zien. We bezoeken er verder de burcht en het theater, stuk voor stuk stille getuigen van een rijk verleden. Het theater bied met zijn 33 rijen zitjes in 3 niveaus plaats aan 6000 mensen..
We overnachten in het Century Park Hotel. We eten hier voor het eerst terug europees, eenvoudig maar lekker
S ochtends vertrekken we naar de beroemde site Petra. Een stevige wandeling van een twee tal kilometer begint gemoedelijk tussen, in de bergen uitgehouwen, woningen. Mooie façades die sobere ruimtes verschuilen met twee of drie zitbanken, alles in de rotsen gebeiteld. Het grindpad wordt steeds smaller en loopt verder in een imposante bergkloof. De enige toegangsweg naar de karavaanstad Petra loopt tussen meters hoge bergwanden. Mede een reden waarom de stad niet eerder ontdekt is geworden. Het was een Zwitser die Petra ontdekte door perfect de Arabische taal aan te leren en zich zo onder de bedoeïenen van weleer te begeven. Geleidelijk komen de rotswanden dichter bij elkaar en ontstaat er een engte waar nauwelijks nog zonlicht doordingt. Tot plots de kloof zich opent en een prachtige façade in volle zonlicht straalt als een poort naar een ver verleden. Petra. We zijn er een moment stil van en nog geen seconde later vol adrenaline om dit wonder op talrijke fotos te fixeren. Het pad loopt dan verder door de koningsvallei met ontelbare veel mooie gevels met sobere achterliggende vertrekken.
Ook de achterliggende holtes hebben hun charmes door de kleurschakeringen van het minerale gesteente, werkelijk uniek en voor zich sprekend.
In de namiddag houden we nog halt bij de Little Petra een brede rooskleurige rotskloof met mooie uitgehouwen façades op een steenworp van de Petra site. In sommige holtes zijn hier nog authentieke muurschilderingen te zien. De mooiste façade werd gebruikt als decor in de Indiana Jones film. Terug in het hotel is een plons in verwarmd water enorm welkom. S avond trekken we naar een koksschool Petra Kitchen, waar we in een internationaal gezelschap uitgenodigd worden om zelf een uitgebreide Jordaans maaltijd klaar te maken. Een ervaring rijker en met een voldane buik gaan we slapen.
Sochtends krijgen we een korte briefing en vertrekken met een klein busje richting Wadi Rum woestijn. Onze medereizigers zijn 2 koppels met hun respectievelijk oogappel die verlof genomen hadden op school. Met zijn achten een gids en een chauffeur op weg. De gids ontpopt zich als een perfecte entertainer. Hij had Frans gestudeerd op universiteit en geperfectioneerd in een verblijf van een vijftal jaar in Parijs.
De gids vertelt onder weg dat ook de klimaatverandering hier te voelen is. De afgelopen week was de woestijn niet te bezoeken door de hevige regenval en een ondergelopen Woestijn. Stel je voor! Onder weg zien we een storm opsteken met veel opwaaiend zand. Het landschap wordt steeds meer bergachtig en rotsachtig. Aan de woestijn toegekomen kunnen we onze ogen niet geloven er zijn inderdaad plassen door water dat niet tijdig kon insijpelen. De passage naar het huis van Laurence of Arabië is daardoor onmogelijk. Om dit te compenseren kunnen overstappen in jeeps met 4x4 aandrijving. Die brengen ons verder de woestijn in naar een bedoeïenenkamp. De bedoeïententen op gebouwd uit een baren stel met ruw geweven donkere zeilen zijn her en der tegen een rots op gesteld. De zeilen zijn net als dakpannen aan één zijde vast gemaakt en de andere zijde fel overlappend. De wind jaagt er door waardoor ze flapperen maar stand houden. In een tent krijgen we een maaltijd geserveerd in buffetvorm; brochettes van kip en lam, gebraden op een barbecue, met vele soorten groenten typisch Jordaans. Na het eten, hoe dieper we de woestijn in rijden, hoe meer de wind gaat liggen. Het landschap wordt steeds maar mooier; felle bruine rotsen en mooie glooiingen gevormd in het zand. De overheersende kleur is roze. Op de rotsen worden we gewezen op gravures, aangebracht door de kameeldrijvers voor de nabatiaanse tijd VI eeuw v Chr.. Een van de chauffeurs heeft hout bijeen gesprokkeld maakt een vuur en wakkert het aan met zijn wit kleed. Wij worden allen getrakteerd op een the die hij zette in 2 zwart gerookte keteltjes. Wat een opwarmer. De tocht gaat verder op een zandheuvel worden we uitgenodigd naar boven te klimmen; Wat aanvankelijk niet zo hoog leek, bleek uiteindelijk een 30 tal meter te zijn en lastig door het losse zand. Eens boven is het zicht om te stelen. Tal van prachtig getekende zandheuvels. Op de terug weg worden we uitgenodigd door bedoeïen om een the te drinken in hun tent. Ze hadden net vers hout op het vuur gegooid waardoor we stikken in de rook. We worden aangeraden om te gaan zitten, waardoor er minder last is van de rooklaag binnen de tent. Het is een mooi afscheid van deze ruwe maar vriendelijke bevolking.
De sfeer wordt niet gebroken bij de aankomst aan ons hotel Ahlan wha Sahlan (huis uit het verleden). Het ligt in een van de buitenwijken van Petra en is opgetrokken op oude vestingen. Net een dorpje waar elke kamer een paviljoentje is op getrokken in een labyrint van hoge muren. Een duik in het verwarmde zwembad is zeer welgekomen.
Om dat velen nieuwsgierig waren toen ze hoorden dat we naar Jordanië vertrokken en velen even benieuwd zijn na onze terugkeer, besloot ik deze blog te openen.
Zo 24/01/10
Het is een perfecte vlucht van Brussel naar Aqaba. Netjes op tijd. Te Aqaba toegekomen en aan ons hotel Radisson afgezet worden we overdonderd door de stijl en de grootte van dit hotel. Een monumentaal gebouw helemaal opgetrokken in Arabische stijl met spitsbogen, koepels en portalen. Met slechts 3 bouwlagen en een enorme uitgestrektheid, alle kamers zicht op zee, leek het weggedroomd uit de wereld van Lawrence of Arabië.
