Hierin gaat het vooral over haar pleegouders die hoopten dat hun dochter een zendelinge zou worden voor de oerconcervatieve christelijke beweging waar ze zelf ook deel van uitmaakte.

Toen haar ouders haar naakt betrapten in de armen van een al even naakt meisje stuurde haar pleegouders Jaenette op naar de pastoor voor een traditionele duiveluitdrijving.

Hierdoor werd ze heel ongelukkig ook vond ze het heel erg dat haar ouders haar niet begrepen en niet accepteerden dat ze op meisjes viel.

Jaenette had steeds een gevecht tussen geluk en ongeluk omdat ze zich wel gelukkig voelde als lesbienne maar haar pleegouders dit helemaal niet accepteerde en er alleen maar spanningen waren in het huis van de familie Winterson.

De enige uitweg die Jaenette zag was ontsnappen. 

Maar omdat ze nog zo een jonge leeftijd had en nog niet voor zichtzelf kon zorgen lukte haar dat nog niet. Ze verlangde naar een leven die minder saai was dan haar leven in Accrington waar ze opgroeide.

Ik vind dit gedeelte in het boek langs de ene kant wel angstaanjagend omdat zei dit allemaal zelf heeft meegemaakt en hoe zei dit verteld dit echt wel een hel bleek te zijn. Ik begrijp wel waarom zei ontsnappen als enige uitweg zag.