"Het leven is een feest, je moet enkel zelf de slingers ophangen"
23-07-2009
Mensen = vreemde wezens?
Goeiemorgen
Vandaag staat er weer een nieuwe dag voor de deur.
Gisteren in een emotionele bui terecht gekomen en de letters vloeiden vanzelf, vandaar het gedichtje.
Het gaat wonder boven wonder best goed met me. En ik denk dat het verdacht veel te maken heeft, met hetgene wat hij tegen mij zei in de laatste minuut. Daarmee werd ik pijnlijk geconfronteerd met de waarheid.
Ja.. De waarheid kwetst altijd zeggen ze he. Als je al zolang gelooft dat het niet zo is, je denkt het wel, je vraagt het keer op keer, maar ineens komt het toch uit. Pff, ik vraag me dus echt af, of ik me gewoon heb laten bezeiken om het zo maar uit te drukken of dat ik oogkleppen op had? En oogkleppen die ik er dan ook nog express op liet.
Waarom bleef ik dat allemaal maar slikken?
Jaren geef ik mijn "goeie" raad weg aan vrienden en vriendinnen als ze met hun liefdesproblemen afkomen. (By the way, waarom komen jullie altijd naar mij toe? Het blijkt toch dat mijn relaties een ramp zijn) Maar zelf heb ik er niet naar geluisterd blijkbaar, want als er iemand naar mij toe zou komen met mijn verhaal, dan had ik al lang gezegd van "Gek!!!" . "Dump hem zo snel mogelijk, zo een rotzak is u niet waard." Maar het blijft blijkbaar altijd moeilijk voor degene wie het uiteindelijk zou moeten inzien. Net zoals als iemand iemand bedriegt. De partner is toch in de meeste gevallen de persoon die het als laatste weet, terwijl heel de omgeving het al lang dacht of zelfs wist!
Mja, dan wil je het ook weer niet geloven als iemand anders het tegen je zegt, nee, je wil jezelf gewoon pijnlijk confronteren met de waarheid, en dat is het zien, horen, ontdekken... .
Daaruit concludeer ik dus dat mensen eigenlijk vreemde wezens zijn, dat ze zich met opzet pijn laten/willen aandoen door het niet gauw van iemand aan te nemen, maar er zelf eerst mee geconfronteerd moeten worden.
Ik heb al lang afscheid van je genomen. Nooit gezegd en zelfs nooit gedacht Maar in mijn hart en gedachten was het wel al zover Enkel iets diep in mij hield jou vast
Met druppels die over mijn wangen vallen heb ik moeite om te beseffen dat jij voorgoed uit mijn leven bent verdwenen
Nooit meer je horen Nooit meer je zien Nooit meer knuffelen & gek doen.
Wetende dat dit het beste is Kom dit toch hard aan..
Wat ik me nu toch echt wel de laatste tijd heb afgevraagd is, is vrijgezel het synoniem voor zieligheid?
Blijkbaar bekijken de mensen je zo wel hoor. Na je 20ste mag je blijkbaar niet meer single zijn, want dan hoor je er niet meer bij, en vanaf 22ste zou je moeten trouwen. ' Even tussendoor, als je van de ene relatie in de andere stapt telt niet mee, want dan ben je een slet, bij mannen telt dit niet, want als man mag dat blijkbaar allemaal, dan ben je enkel niet serieus, maar je ligt wel goed in de markt'
Is dat nu echt zoals het zou moeten zijn? Als ik kijk naar mijn favo reeks "sex and the city" dan zie ik hierin toch ook wel gelijkenissen, ze zijn dan misschien wel dertigers, maar uiteindelijk doen ze verwoede pogingen om aan een vent te geraken.
Draait ons hele leven daar dan uiteindelijk om? True love?
Degene die hem al kennen van toen ze 18 waren niet, want zij waren het er gauw over eens dat ze daarmee de vrijgezellen maar in hun visier gingen houden.. Of zijn wij degene waar zij schrik voor hebben? Of jaloers op zijn?
Bang dat wij hun geliefde afnemen? Dat wij het beter doen dan zij op ons eentje? Jaloers op het feit dat wij vrijheid hebben en niet in de alledaagse sleur betrokken zijn? Dat zij naar leuke feestjes van tantjes en nonkels van 70 moeten terwijl wij lang in ons bed blijven liggen met een pot Ben & Jerry's en naar een film kijken?
Beide zullen wel voor en nadelen hebben zeker, maar moeten we elkaar daarom zo "haten" & mijden"?
Moet je dan maar gauw tevreden zijn met iemand en ermee trouwen, kinderen mee maken, een huis kopen, waarmee je dan de rest van je leven mee leeft maar niet gelukkig mee bent?
Ze doen maar op
Maar ik wacht wel geduldig af, tot mijn mister "Big" zich aanmeld!
Goeiemorgen
Wat ik me nu toch echt wel de laatste tijd heb afgevraagd is,
