Ik werk als consultant en trainer. Ik doe dat niet op zelfstandige basis. Dat was een bewuste keuze. Leren van collega's vind ik cruciaal om mezelf continu te verbeteren en vernieuwen. Ik heb zes jaar voor een consultancy bureau gewerkt, dan enkele jaren freelance op zelfstandige basis, en sinds kort werk ik opnieuw voor een training/consultancy bureau. Leren van anderen gebeurt echter niet vanzelf. Je moet vanalles doen om leren van elkaar tot stand te brengen, en het is meegenomen als ook de context daaraan aangepast is. Ik heb besloten om mijn ervaringen in deze blog te delen, want leren van elkaar is moeilijker dan ik dacht. Het is een boeiend maar vaak ook frustrerend proces. En ik kom mezelf vaker dan me lief is tegen in dit proces.
De jongste dochter van 14 heeft haar rapport van school gekregen. Nogal een schok, met 8 buizen. Ze volgt kunstonderwijs sedert dit jaar, is overgestapt vanuit een technische mechanica richting naar een richting die meer kunstzinnig is en dus beter zou moeten aansluiten bij haar gevoel voor creativiteit. Deze school biedt 5 richtingen die heel wat vragen van het creatief vermogen van een mens, ze zou dus aan haar trekken moeten komen zou je denken. Daar wringt hem ook niet het schoentje. Wat wel een probleem is, is dat de school 2 zeer tegengestelde leermethoden hanteert. De ene is heel erg traditioneel gericht, voor de 'gewone'vakken zoals Nederlands, wiskunde, Engels, aardrijkskunde, etcetera. Die vakken worden gegeven zoals in gelijk welke school. Woordjes dienen geleerd, formules voor wiskunde moeten erin,de belangrijkste steden moeten gekend. De andere methode is voor de kunstvakken, gericht op groepswerk, praktijk, veel doen en opzoekwerk. Het hoeft geen betoog dat de dochter geen probleem heeft met de kunstvakken, maar heel moeilijk mee kan met de gewone. Zo erg dus dat ze 8 buizen had voor kerstmis voor die vakken. Dus voor zowat alle vakken die traditioneel moeten gegeven worden, op een helaas erg traditionele manier. Waar ze zich nogal tegen verzet. En als ze iets niet wil dan doet ze het ook niet. Wat nogal moeilijk is als je nog naar school gaat. Trouwens ook als je niet meer naar school gaat. Wil ze er dit jaar nog door geraken, dan zal ze dus aan zichzelf iets moeten doen. Want het probleem is dat ze geen zin heeft in die gewone vakken, dat is een. Ten tweede gaat het bij haar niet vanzelf, ze is niet een van die gelukkige jongeren die zonder er iets voor te hoeven doen er toch nog door geraken. Ten derde kan ze uit zichzelf moeilijk inzichtelijk leren, ze heeft moeite met verbanden leggen binnen leerstof. Wel wordt verwacht van jongeren dat ze die vaardigheid bezitten, de dochter heeft die dus niet. Tenslotte heeft ze het op haar nieuwe school heel erg naar de zin, ze heeft veel vrienden gemaakt. Goed zo zou je zeggen. Ja natuurlijk, als ouder ben je blij dat ze zo sociaal vaardig is en snel nieuwe vrienden heeft gemaakt. Ik ben dan ook blij. Maar ze laat vriendschap nogal primeren op schoolwerk, op de eerste plaats in de klas zelf. En dat gaat me toch te ver. Er moet dus nogal wat veranderen. Moet, ja, want we modderen zo maar wat aan. Voor 14 jaar is het een hele klus om hier goed door te geraken en als ouder wil je je kind hier toch in begeleiden. De school doet het niet, jammer genoeg. We hadden het rapport nog niet gezien of we kregen koudweg het advies dat de dochter niet mee kan en maar naar het BSO moet gaan vanaf januari. Het gekende watervalsysteem. Maar dat zal niet waar zijn, niet dat ik iets tegen het BSO heb, dan wel tegen dit getrapt systeem dat kinderen eruit gooit vanaf het moment dat ze niet braaf voldoen aan de geijkte norm. Dat valt me dik tegen van deze school, ik had verwacht dat ze creatiever zouden omgaan met zgn. 'moeilijke leerlingen'. We moeten het dan als ouder maar proberen. Wordt vervolgd...
