Ik geef toe dat ik heel gevoelig ben voor lawaai. Ik slaap dan ook al jaren met oordopjes en ben sindsdien verlost van alle hinderlijke geluiden die tot mijn slaapkamer doordringen. Tenminste van bijna alle geluiden. Sedert enkele jaren slaap ik immers zeer onrustig onder het gedreun dat onze Kapelse buurt verstoort. Sinds enkele jaren kreunt de Kapelse lucht onder een luidruchtig gedreun. Overdag al knap opdringerig, dringt het lawaai 's nachts door tot in de slaapkamer en houdt me meer dan eens uit mijn slaap. En waarschijnlijk ook wel andere buurtbewoners. Zelfs mijn zoon durft er wel eens last van hebben en die slaapt zelfs door het lawaai van de stofzuiger. Wanneer het juist begonnen is, kan ik me nog moeilijk herinneren. Het sluipt je leven binnen en aanvankelijk dacht ik dat het weer een tijdelijk ongemak was, veroorzaakt door nog maar eens nieuwe herstellingswerken aan de nabij gelegen spoorweg. Maar het gedreun keerde steeds vaker terug en de dagen dat het hier echt rustig en stil is, kan je nog nauwelijks op één hand tellen. Het lijkt ook steeds luider te worden en vergezeld te gaan door het bonken en daveren van zwaar materieel dat neergeploft wordt. Onze ooit zo rustige buurt heeft veel van zijn bekoring verloren! Jammer, want Kapellen was ooit een paradijs om te wonen: in het groen, redelijk rustig, en toch nabij winkels en openbaar vervoer. De laatste decennia werd ons stukje Antwerpen opgeofferd aan industrie en economie: de treinverbinding naar Roosendaal sluipt door dichtbevolkt woongebied maar moet steeds meer en zwaarder vervoer verwerken. De zware dieselmotoren dreunen langs huizen en tuinen en hun remmen gillen door merg en been wanneer kruisende treinen moeten afremmen. Ook de haven rukt steeds verder op en verstoort niet alleen de horizon maar brengt de nodige stank, en luchtvervuiling mee. En waarschijnlijk ook dit hemelstergend lawaai. Welvaart brengt weliswaar wat ongemakken mee en we mogen zeker blij zijn dat de economie in dit stukje land zo goed draait en ons voorziet van al wat ons hartje begeert maar stilaan komen de gebreken boven. Al Gore heeft grenzen doorbroken en politiekers wakker geschud maar spijtig genoeg blijft het nog veelal bij nota's en debatten en milieumaatregelen die vooral de kleine burger treffen. En blijkbaar is er nog niet veel veranderd want de lucht is niet alleen bezwangerd van lawaai maar evengoed van chemische geurtjes.
Is het toeval dat we die geurtjes dikwijls in het weekend opsnuiven? Is het toeval dat de laatste 10jaren de ene buur na de andere overlijdt aan kanker? Is het toeval dat zovele mensen slecht gehumeurd en gespannen door de straten racen?
Misschien ben ik supergevoelig? Misschien zie ik het allemaal wat zwart?
Maar ik verlang terug naar die dagen dat ik als kind kon luisteren naar het gefluit van de vroege merel, het getsjirp van de krekel. Ik verlang naar die dagen dat je met plezier vroeg uit je bed glipte om de frisse ochtendlucht op te snuiven.
Ik vrees dat we die momenten hier in onze buurt niet meer zullen meemaken en maak reeds plannen voor de toekomst. Oit zoeken we terug de stilte op. En jammer genoeg zal dat niet meer in Kapellen zijn maar ergens in een stiltegebied. En dan maar hopen dat niet één of andere politieker het in zijn hoofd zal krijgen om de gewestplannen aan te passen of in zijn voordeel te interpreteren.
Maar zolang we hier gebonden zijn, zal ik blijven kankeren en onrustig zijn. En daarom wil ik op zoek gaan naar de oorzaak, naar een mogelijke oplossing. Ik wil niet langer aanvaarden dat mijn leven bepaald wordt door de politiek, de economie, het winstbejag van de upperclass.
Daarom doe ik een oproep: wie heeft er nog last van dit gedreun in de omgeving van Kapellen-Ekeren? Wie weet waar dit lawaai vandaan komt? Bestaat er een meldpunt voor lawaaihinder?
